Leven in een lijf is een heldendaad
Als spermatozoa hebben we de strijd moeten aanbinden met zo’n 60 tot 150 miljoen collega-zaadcellen in de run naar de eicel. Die strijd hebben we gewonnen! Daarna kwamen we langzaam maar zeker klem te zitten in een baarmoeder waar we uiteindelijk met geweld via een nauwe tunnel uitgestuwd werden. En toen we de barensweeën hadden overleefd, begonnen de beproevingen pas…
Breng je held thuis.
Kinderziektes. Ouders die ons – en elkaar – niet begrijpen. Een economie-gedreven school- en maatschappijsysteem dat ons in het gareel houdt. Een partner die ons uiteindelijk niet dát geeft wat we als kind tekortkwamen. Onze eigen kinderen, die wij ook nauwelijks begrijpen. Werk waar we niet blij van worden. Ziekte, ongelukken, verwondingen, tweespalt en ongelijkheid overal. Ellende-spuwende media: oorlogsdreiging, uitbuiting, wreedheid, natuurrampen, pandemieën. En tenslotte: aftakeling en de dood.
Rekken
Toch is de drang om te (over)leven onvoorstelbaar groot. Wie kent niet de beelden van hongersnood, aardbevingen, soldaten aan het front, concentratiekampen en martelingen? Al die extreme situaties blijken mensen te kunnen doorstaan zonder te bezwijken of zichzelf van het leven te beroven. En als we ziek of oud worden geven we wereldwijd miljarden uit om ons leven te rekken, ook als er geen uitzicht meer is op herstel.
Wat bezielt ons?
Worden wij gedreven door een blinde kracht die zich met vallen en opstaan een weg baant door ontelbare levensvormen? Of zit er een hogere bedoeling, een diepere betekenis of een scheppende intelligentie achter ons bestaan? Vragen die geen rots, plant of dier zich ooit heeft gesteld. Generaties van zieners, filosofen, theologen, kunstenaars en wetenschappers hebben zich er het hoofd over gebroken zonder ooit tot een eensluidend antwoord te komen.
Worstelen
De meesten van ons worstelen zich zo goed en zo kwaad als het gaat door de slagen van het leven heen. We schuilen bij een partner en zoeken houvast bij een carrière, een huis, een banksaldo, macht, een religie een organisatie of een politieke partij. En natuurlijk sluiten we verzekeringen af, van de wieg tot het graf. Het mag niet baten: ziekte, ouderdom en de dood halen ons in en wissen ons uit.
Is dat dan alles?
Dat hangt ervan af. De wereld – of de ‘werkelijkheid’ die wij zien – is namelijk niet een statisch gegeven. Het is een voortdurend veranderende spiegel die ons onze staat van bewustzijn toont. Door alles wat wij meemaken op onze levensreis kan ons bewustzijn groeien en zich uitbreiden, mits we bereid zijn om ervan te leren. Dan verandert als vanzelf onze ‘realiteit’.
Zoogdieren
Aan de basis zijn wij zoogdieren die een eeuwenoud biologisch programma afdraaien van overleven, paren, baren, zogen, zorgen en sterven. Of we daarvan genieten of ons ervoor schamen hangt af van onze aanvaarding of afwijzing van dit natuurlijke, dierlijke aspect van ons. Alleen door het te aanvaarden kunnen we ons verder ontwikkelen.
Scheppers
Vervolgens zijn wij tijdsgebonden scheppers van nieuwe ideeën en vormen. We zien de wereld als een uitdaging, een arena. Wij vergelijken ons met anderen en onderscheiden ons door de keuzes die wij maken en de prestaties die wij leveren. We hebben haast want we willen iets bereiken, iemand zijn, onze invloed doen gelden en bezittingen vergaren. En vooral: we willen gelukkig worden. Maar wat we ook doen – dat geluk blijkt elke keer weer net buiten ons bereik. Een vage onvrede blijft daardoor aan ons knagen.
Essentie
Maar als je van je levenslessen leert zul je wijzer worden, wat vaker uit de ratrace van de tijd stappen en ontdekken waar het werkelijk om gaat. Je beseft dat we deel uitmaken van een grotere samenhang, een kosmische orde, waarin alle dingen verschijnen en verdwijnen. Je gaat zien dat we als Essentie onsterfelijk zijn. De hel en de hemel zijn dan niet langer abstracte plaatsen ergens ver weg: ze zitten in ons, in de vorm van angst en vertrouwen.
Dit groeiende bewustzijn maakt ons steeds vrijer: we kunnen van mening veranderen en kiezen waarmee we ons vereenzelvigen, tot we uiteindelijk onszelf overstijgen – en daarmee de schijnbare tegenstellingen waarin de wereld zich aan ons presenteert.
Thuiskomen in onszelf
Zo kunnen wij alles wat lelijk, afschuwelijk en onverteerbaar lijkt – in ons en om ons – opnemen en omzetten in verwondering, mededogen, vriendschap, creativiteit en onvoorwaardelijke liefde. Net zoals de lotusbloem, die haar voedsel haalt uit de stinkende modder en die transformeert in puurheid en schoonheid. We zijn thuis.
Denderende oerkracht Zinderende vormdrift Door hoeveel gedaanten – blind – ben je geraasd Voor je in stomme verbazing Jezelf aanschouwde door mijn ogen —————- Of – had je dit altijd al in je achterhoofd?
Yoyo van der Kooi is eigenaar van ’t Laborint in Arnhem, Mysterieschool voor Bewustwording, Zelfontplooiing en Levenskunst. Hier verzorgt ze individuele sessies, workshops, (ont-)leertrajecten en retraites. Meer: www.yoyo.nl.
Illustratie: Peace of Mind facing horror (olieverf)
