Non-dualist en dj Patrick Kicken geïnterviewd door zijn ‘ik’
Patrick Kicken in gesprek met ‘zichzelf’
Tijd voor een stevig gesprek met zichzelf. Het ‘ik’ dat zich Patrick noemt gaat in gesprek met Patrick. Patrick Kicken en Paul Smit verzorgen via www.nondualiteit.nu veel informatie over nondualiteit met interviews, podcasts en films. Op uitnodiging van Koorddanser voelt Patrick zijn eigen ‘ik’ aan de tand. Het wordt zogezegd een ontslaggesprek…
Patrick, vertel eens, waar komt bij jou die fascinatie voor het onderwerp nondualiteit vandaan?
“Nou Patrick, da’s eigenlijk voortgekomen uit het feit dat jij er bent.”
Vertel, dat snap ik niet helemaal?
“Nou aangezien wij beiden geloven dat er een Patrick is zal een van ons tweeën toch het vieze werk moeten opknappen en zorgen dat de wereld weet dat er überhaupt zoiets als een Patrick bestaat.
Hoezo noem je dat vies werk?
“Nou het kost mij steeds meer moeite om iedere dag maar tijd en energie te stoppen in het bevestigen van jou als losstaande entiteit en identiteit. Ben er een beetje zat van eerlijk gezegd.”
Terwijl we al jaren zo goed samenwerken!
“Ja dat vind jij. En een tijdje vond ik het ook wel leuk om in dienst te zijn van jou. Maar ik wil graag weer wat meer vrijheid. Een beetje een lossere relatie, begrijp je.”
Je wil het dus gewoon uitmaken met me!
“Nou dat hoeft nou ook weer niet persé meteen, maar zou het wel leuk vinden als je eens een stapje terug doet. Niet altijd maar haantje de voorste bent om met dingen de mooie sier te maken, of ergens de credits voor op te eisen. Je weet toch dat dingen gewoon gebeuren en jij er later bij komt om te roepen ‘dat heb ik gedaan!’.”
Je moet blij zijn met mij Patrick. Ik heb je al vaak zat uit de penarie geholpen, goede adviezen gegeven en gezorgd dat we in de aandacht waren. Hoe kun je dat nou niet willen?
“Tuurlijk is aandacht leuk, maar voor wie? Voor jou! Jij leeft bij aandacht. Sterker nog, als je die aandacht niet krijgt uit de wereld ben je er niet. En ik moet je zeggen dat ik die momenten dat jij effe je snater houdt en er dus niet bij bent beleef als mooi, intens en zelfs vervullend. Dus ik weet helemaal niet of jij nou wel zo’n goede vriend voor me bent.”
Ondankbare hond!
“Dat zou ik ook van jou kunnen zeggen! Hoelang ben ik niet al trouw aan jou en je soms idiote ideeën en gedachten. Bovendien vertroebel je vaak die mooie momenten door meteen te roepen dat ik ergens een foto van moet maken voor op facebook, die leuke vrouw waar ik mee sta te praten moet vragen om haar telefoonnummer en bij het stoplicht zegt dat ik moet zorgen dat ik als eerste weg ben. Terwijl we allebei weten dat dat slecht voor het milieu is en met een auto van twaalf jaar oud niet zo’n goed idee!”
Nou die auto heeft er toch mooi voor gezorgd dat je lekker veel aandacht kreeg!
“Daar gaan we weer. JIJ kreeg er lekker veel aandacht mee. MIJ zal het worst wezen waar we in rondrijden. Ik kan het al leuk hebben op de bank met een goed boek en een stukje worst. JIJ wil altijd maar de hort op en met je naam op een poster.”
Ik begin het vermoeden te krijgen dat je van me af wil. Serieus. Zeg het dan.
“Nogmaals, ik wil niet van je af. Ik wil dat je met pensioen gaat. Gewoon eens van je oude dag gaat genieten, ook al ben je als idee pas 42 jaar oud. Zo kan dit lichaam even uitrusten van al dat gedoe en kan het leven zich verder ontplooien door mij heen. Zoals het eigenlijk altijd al deed, behalve dan in turbo sneltreinvaart.”
Ik praat niet meer met jou. Je bekijkt het maar. Als je het allemaal zo goed weet, dan doe je het allemaal maar lekker alleen.
“Misschien deed ik het altijd al alleen. Of werd alles door mij heen gedaan. Feit blijft dat dingen gedaan werden, gezegd werden, geschreven werden en gezien werden. Net als hoe ik jou steeds aan hoor en denk dat je gelijk hebt. Heb daar gewoon niet zoveel trek meer in. De wereld hoeft niet ondertiteld te worden door jou. Ik kan de schoonheid van de wereld heus wel zien zonder dat jij me vertelt dat het een boom is, een wolk, een lekker stuk vlees of mooie muziek.”
Ja en wie zorgt er dan voor dat je de volgende keer ook weer weet waar je die mooie muziek kunt horen of dat lekkere stuk vlees kan halen??!
“Dat hoef ik niet te weten, want de kans is groot dat jij ook meteen met een heel drama verhaal komt als dat stuk vlees toevallig niet verkijgbaar is of die mooie muziek niet te horen is dat moment.”
Lekker saai wordt het dan. Zo maken we nooit meer iets mee, Patrick!
“We maken genoeg mee. En hoe saai wordt het als we altijd mooie muziek horen, lekker vlees eten en overal de prachtigste natuur zien. Ik wil het leven in zijn volle glorie ervaren, óók de schaduwkanten. Ook de pijn. Ook het verdriet. Jij zit me altijd maar te behoeden voor die ‘negatieve’ dingen van het leven maar ze horen er nou eenmaal bij. Ik wil niet meer iedere dag slagroomtaart, slingers en ballonnen. Het kan niet altijd feest zijn Patrick!”
Je hebt mij echt niet meer nodig he?
“Toen ik jong was was ik je heel dankbaar. Je zorgde ervoor dat ik die indrukwekkende wereld een beetje buiten kon sluiten. Ik kon verdriet nog niet helemaal doorvoelen en alle prikkels verdagen. Ik moest me samen met jou wapenen tegen alles wat op me afkwam als kind. Maar ik ben volwassen nu, Patrick. Je kunt met een gerust hart van je oude dag gaan genieten. Je hebt je functie meer dan goed gedaan. Het is goed zo.”
Nou, vaarwel dan maar?
“Vaarwel oude vriend. Ik weet je te vinden als ik je weer nodig heb.”
Meer over Patrick Kicken en over non-dualiteit: www.nondualiteit.nu.
Hier vind je ook een app om de podcasts op je telefoon of tablet af te kunnen luisteren.
Foto: wikipedia.
