The Final Solution – Door Fred Louter
Op Netflix draait momenteel de serie ‘Auschwitz, the nazis and the final solution’. De serie toont hoe het vernietigingskamp Auschwitz zich in een paar jaar ontwikkelde van een ‘redelijk onschuldig’ werkkamp voor de ontginning van grondstoffen voor de Duitse wapenindustrie, tot een ware moord- en doodsfabriek die uiteindelijk zijn gelijke in de menselijke geschiedenis niet kende.
In Auschwitz was het, net als in andere vernietigingskampen als Treblinka en Sobibor, de morbide uitdaging om zo efficiënt en geruisloos mogelijk mensen, voornamelijk joden, in sneltreinvaart de dood in te jagen en vervolgens hun lijken van de aardbodem te doen verdwijnen. Daarbij werd er ook gezocht naar een zo humaan mogelijke uitvoering van ‘de werkzaamheden’. Let wel: voor de moordenaars, niet voor de slachtoffers! De Duitsers mochten niet te veel worden blootgesteld aan lijden en lijken, omdat dit anders hun functioneren negatief zou kunnen beïnvloeden. Je gelooft het bijna niet als je het zo opschrijft en leest, maar het is écht zo.
Natuurlijk is er over Auschwitz-Birkenau al heel veel gezegd, geschreven, gefilmd en ga zo maar door. Toch verbaas je je als kijker nog over ‘ons menselijk gedrag’. Zeker in het begin van de oorlog zijn de Duitsers via mensonterende manieren van ‘trial and error’ nog naarstig op zoek naar methodes om zich te kunnen ontdoen van ‘hun vijanden’, in hun ogen verantwoordelijk voor de malaise van Duitsland en het verlies van de Eerste Wereldoorlog. In hun ogen is er al jarenlang sprake van een samenzwering van met name joden en de rest van de wereld tegen het vaderland. Dat moet stoppen. Daarvoor zijn zeer velen bereid grenzen ruimschoots te overschrijden.
In die beginfase, zo rond 1941, blijkt dat de methodes die op dat moment worden ingezet, niet voldoen aan de gestelde doelstellingen. Standrechtelijke executies zijn weliswaar aan de orde van de dag, mensen laten stikken via bijvoorbeeld vergassingsvrachtwagens gebeurt ook al mondjesmaat, maar dat gaat allemaal veel te langzaam. Verder dan een paar honderd doden per dag komen ze niet. Hoe kon dit ‘probleem‘ worden opgelost? Wie had er een ‘briljante ingeving’ en toonde zich een talent op ‘dit gebied’ Net als in bedrijven die een marketing- of communicatieprobleem hebben, werd er door de nazi’s ‘gewoon’ vergaderd over deze problematiek. Je ziet ze aan tafel zitten, straks in SS-pak gestoken, soms gezellig aan een sigaar trekkend en/of aan een wijntje nippend. Het lijkt totaal niet tot hen door te dringen waaróver ze vergaderen: die Endlösung, het uitroeien van een compleet volk, in dit geval joden. Ze zijn voor zichzelf op zoek en onderweg naar iets heel groots: The Final Solution. Dat is voor hen een prachtige uitdaging, waarin ze het beste uit zichzelf naar boven kunnen halen. En zoals in het bedrijfsleven managementteams stapje voor stapje leren van het verleden en door ervaring en evalueren steeds vakkundiger worden, gebeurt dit ook in deze krankzinnige omgeving.
Het werkt, want uiteindelijk slagen ze er in een paar jaar tijd in om 1,1 miljoenen mensen om te brengen, waarvan 1 miljoen joden. De wijze waarop mag genoegzaam bekend zijn. Vragen zijn natuurlijk: hoe is het in godsnaam mogelijk dat de mens, wij dus, tot zoiets in staat is?
Er spelen ongetwijfeld veel factoren een rol, maar laten we ons beperken tot de belangrijkste. Mensen en naties zijn tot dergelijk gedrag in staat als ze zich zowel persoonlijk, maar met name ook collectief, in een slachtofferrol bevinden. In het geval van Duitsland was er gedurende een lange periode sprake van grote economische malaise, veroorzaakt door een denkbeeldige vijand die alle ellende had veroorzaakt en eerder, huidig en toekomstig geluk in de weg stond. Zolang deze vijand bestond kónden ze gewoon niet tevreden en gelukkig zijn. Dat was voor hen eenvoudigweg onmogelijk, er moest eerst nog ‘iets’ weg.
Ook het collectieve ego speelde een rol. Duitsers voelden zich verheven boven andere mensen en volkeren en hadden daadwerkelijk het idee dat anderen minderwaardig waren.
Belangrijk voor ‘het succes’ en de saamhorigheid onder de Duitsers was ook de aanwezigheid van een krachtige leider die over buitengewone kwaliteiten beschikte. Die mensen kon mobiliseren, vertrouwen uitstraalde, hard kon zijn, en niet te vergeten resultaten behaalde. De Duitse economie kreeg door de oorlog een enorme impuls, er was werk voor iedereen en het leven lachte de mensen na decennialange economische malaise weer eens toe. Het is daarom niet zo heel verbazingwekkend dat vrijwel iedereen in Duitsland, maar ook velen in andere landen (NSB), open stonden voor deze nieuwe wereldorde.
Bestaat de kans dat een dergelijk rampscenario zich ook in deze tijd afspeelt?
Jazeker. Zolang de mensheid niet bewuster wordt en lijdt onder collectieve conditioneringen en ego’s, zal er continu een gezamenlijke vijand gevonden en bestreden moeten worden die verantwoordelijk wordt gehouden voor de onrust en het ongeluk van ‘de lijdenden’. Voorbeelden te over, de wereld staat bol van conflicten tussen botsende individuele en collectieve ego’s. Die vinden moslimterroristen nu bijvoorbeeld in het Westen en het Westen vindt deze onder moslims. Zie de groeiende haat naar beide partijen. Zelfmoordaanslagen zijn al lang geen zeldzaamheid meer. Beide partijen zijn continu op zoek naar verlossing in het verleden (daar ligt de rechtvaardiging van vergelding) en de toekomst, nooit in de overgave aan het Nu. Voor onbewuste moslims komt de verlossing als iedere aardbewoner de islam aanhangt, voor leiders als en aanhangers van bijvoorbeeld Geert Wilders komt de voorspoed en vrede pas weer als de islam is uitgebannen. In dat opzicht zijn moslims, homoseksuelen, christenen, westerlingen, koerden et cetera de nieuwe joden. Zij moeten weg, daar zijn voor hun tegenstanders gelegitimeerde redenen voor en dán pas kunnen ‘we‘ weer gelukkig zijn. Dan pas kan de vlag uit en komen we in ‘ons’ paradijs. Maar eerst moet ‘die ander’ weg … De weg ernaartoe loopt uiteraard letterlijk dood, want verlossing vind je niet in ‘straks’ en ‘daar’.
Net als in de jaren ‘30 en ‘40 stijgt de spanning soms al tot grote hoogte. Moeten we ons zorgen maken? Ja en nee. Nee, omdat angst verder polariseert en geen oplossingen biedt. Ja, omdat we niet naïef moeten zijn en onze ogen niet kunnen sluiten voor de bepaalde ontwikkelingen in onze samenleving. En ook al gebeurt het zoals eerder gememoreerd uit onbewustheid, het is onze taak om te trachten deze waanzin uit te bannen.
De enige structurele oplossing die mensen, overig leven en de aarde veel leed zal besparen? De mens zal zowel collectief als individueel bewuster, dan wel spiritueler moeten worden. Wat daarmee bedoeld wordt? De mens zal zich bewuster moeten worden van wie en wat hij is en met name ook van wat hij níet is. Je bent niet je naam, je achtergrond, je religie, je nationaliteit, je woonplaats, je politieke partij, je gedachten et cetera. Identificeer je er dus ook niet mee. Identificaties zijn altijd tijdelijk en daardoor garanties voor pijn. Je dénkt dat je geluk en innerlijke vrede worden gedwarsboomd door die ander. Dat is niet zo. Niets kan jou ervan weerhouden om innerlijke vrede te vinden, zelfs niet als jij zelf of jouw volk vijandig worden bejegend. Jezus keerde niet voor niets zijn andere wang toe toen hij al een keer was op zijn gezicht was geslagen. De enige oplossing vind je in overgave aan Hier en Nu en in het opgeven van identificaties waarvan jij denkt dat ze jou zijn.
The Final Solution is daarom niet elke tegenstander uit de weg te ruimen of zelfs uit te roeien, maar met compassie naar jezelf én de ander te kijken, elkaar te zien in de pijn van onbewustheid en díe bij elkaar proberen weg te nemen door er je eigen licht op te laten schijnen. Dát is de enige duurzame oplossing die de mensheid heel veel lijden en mogelijk zelfs voor zijn eigen ondergang zal behoeden!
Fred Louter (1965) is zelfstandig tekstschrijver/journalist/auteur/uitgever. Naast onder meer levensverhaalboeken en bedrijfsbiografieën (met uitgeverij Retrovision) geeft hij onder eigen naam ook boeken met spirituele columns uit (titel: Spiritualiteit in de je dagelijks leven) en organiseert hij spirituele talks.
www.facebook.com/spiritualiteitinjedagelijksleven/
