Ontspan

Decennia lang graas ik al rond op het spirituele erf. Van West tot Oost en van iets naar niets, van paus tot lama, van het Midden-Oosten tot de Noord-Amerikaanse prairie: bewuster worden en je ontwikkelen blijkt overal mogelijk. De wereld is voor de spirituele grazer een speeltuin zonder sluitingstijd.

Wat leert de wereld die spirituele grazer dan? Eigenlijk dat het nu niet oké is. Dat je iets anders moet. Ergens van af. Minder. Ergens áán. Meer. Zoals die ander. Die leider, die wijze. En dat je ‘het’ nog niet bent maar ‘het’ wel kunt worden mits je iets doet, laat, draagt, eet, zegt, voelt, denkt, belijdt etc. En dat dan heel lang, steeds of voortaan.

In alle gevallen is de boodschap: het moet anders. Want dán pas ben je ‘er’ om ‘het’ te mogen genieten. Of dat nu de liefde van de almachtige is of geluk dan wel verlichting ervaren – en alles wat daartussen zit.

Zo worden mensen met een spirituele behoefte langzaam neurotische zoekers, dwangmatige spiri-consumenten die steeds op zoek gaan naar de volgende belofte die ‘het’ moet gaan brengen.

Wat is dan dat ‘het’? Nou een aai over je bol van het leven zelf in de vorm van het ware geluk. Geluk is een staat waarbij je jezelf niets meer wenst en er een volkomen acceptatie is van wat er is. Pas dan kunnen zoekers ontspannen.

Maar ze draaien oorzaak en gevolg om: er is geen ‘het’ om te bereiken. Niets om je naar uit te strekken, tenzij je misschien gelooft dat je dit krijgt na je dood. Voor de rest blijven velen dit tobbend zoeken. Tot ze doodvermoeid van zichzelf in de kuil van advaita (het nonduale gedachteconcept van ‘alles is illusie’) storten en ontdekken dat er niets is en ze ineens egoloos menen te kunnen leven. In die ontkenning van het ego dansen ze vervolgens de advaita-shuffle, niet wetend dat ze gevangene zijn van slechts hun verhulde ego.

Is er dan geen hoop voor de zoeker? Nee. Echt geen enkele. Want zoekers blijven eeuwig zoekers want als ze ‘het’ zouden vinden houdt het zoeken en dus het zoekend-zijn ook op; een nogal bedreigende ervaring natuurlijk. De ware moed wordt gevonden bij de zoeker die vinder wordt. Vinder van ontspanning, overgave en inzicht in de kramp van het eigen ego. Die beseft dat de waarheid in de ontspanning zit. Loslaten. Opengaan. Accepteren. Stoppen met grijpen. En soms heet het vergeving of no mind. Je gewoon ontspannen in de meeste brede zin. Want dan kan het geluk waarnaar je zo hard jaagt eindelijk tegen je aan botsen.

En moet je dan niet iets willen? Jawel, maar niet als dat iets je geluk of iets ‘hogers’ of ‘diepers’ moet gaan brengen. Het is soms zóó simpel…

Ewald Wagenaar

Deel je inzichtmoment van ontspanning met mij op www.kd.nl.