Zoveel ikken
Wie ben je? Op die vraag geven alle spirituele tradities een antwoord. Het orakel van Delphi meldde volgens overlevering millennia geleden al ‘ken uzelve’. Naar welke ‘ik’ kijk je dan? Naar je familierol als ouder? Of naar jezelf als kind van…? Je functie als werknemer of zelfstandige? Of misschien de hoofdpersoon-ik van je levensverhaal? Je opleiding? Je brains? Je vermogenspositie? Je getraumatiseerde ik? Je sociale rol? De avonturier in je misschien? De partner die je bent? Je innerlijke kind? Of een of meer van de Jungiaanse archetypen? Je verwachtingen of missie dan wellicht?
Ja, het zijn er veel. Er dwaalt een immens leger van ikken rond in je bewustzijn. Hoe langer je erbij stil staat, hoe wonderbaarlijker het is dat je niet gek van jezelf wordt.
Gelukkig huist er ook een ik-manager in je, eentje die steeds alle actuele rollen overziet en bepaalt naar welk innerlijk stemmetje geluisterd wordt. Deze manager is een overstijgende ik. Deze reguleert als schakelkast de ik-invloeden. Want al die rollen claimen allemaal zo hun eigen eisen, doelen, achtergronden, overwegingen en verlangens. De innerlijke leider moet ze als een span paarden steeds de goeie kant op sturen. Is deze leidende ik dan de ik der ikken? Deze kan wel uitgroeien tot een hele dikke ik. Dat noemen anderen dan weer een super-ego vanuit een van hun eigen ikken. Maar nee, deze opper-ik is ook niet wie je bent, al kun je veel leren van zijn of haar keuzegedrag.
En wie is het die de leider in de gaten houdt? En wat in jou houdt vervolgens de baas van de leider in de gaten? Het jezelf kennen wordt zo een eindeloze bezigheid; voor wie er een beetje plezier aan beleeft zelfs een oneindige snoepkast, want er is altijd wel een nieuw stukje van jezelf te ontdekken en te proeven. Zoals een spiegel die een spiegel spiegelt, levert zelfontdekken een enorme hoeveelheid zelfbeelden op. Dat onderzoeken maakt je wijzer, want de eindconclusie luidt als de globetrotter: ja veel gezien, maar er is nog veel meer dat ontdekt kan worden.
Je wordt je zo bewuster van de oneindige diepte die in jou en in ieder mens is. Diepte of hoogte, verfijning of subtiliteit, hoe je het ook wilt noemen. En ja, je bent ook de oneindige ruimte zelf waarin al die beelden verschijnen, dat is de spirituele paradox: aan de ene kant een veelheid van ikken waarvan je – als je heel goed kijkt – ziet dat je het niet bent, om niet te zeggen dat je ik eigenlijk niet benoemd kan worden en dus niet bestaat. En aan de andere kant dat je tegelijkertijd oneindig en ruim bent, zo ruim dat alles wat bestaat daarin gevat is; je bent dus ook alles. En dus niets.
Ik wens je namens de redactie en het team een spiritueel jaar toe vol ontdekkingen en toenemende wijsheid!
Ewald Wagenaar
Reageren: www.kd.nl.
