Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views :
img

Spirituele groei: wanneer is het genoeg?

/
/
/
1054 Views

Eens / Oneens: op een gegeven moment ben je er klaar mee. Je kan maandelijks aan duizenden spirituele bijeenkomsten meedoen. ‘Nee, dank je’, hoort Sanne Burger zich op een dag verschillende keren zeggen op uitnodigingen. Volgens haar is er teveel spiritualiteit. Wat vind jij: is dat zo?

Ik sta in de rij bij de Natuurwinkel. Het schiet niet op. ‘Ze zijn hier toch echt minder efficiënt dan bij de AH’, constateer ik ongeduldig. Tot overmaat van ramp zie ik hoe Yoni Hoeksema vastberaden naar me toe loopt. Voordat ze me begroet kijkt ze kritisch in mijn boodschappenkarretje om te controleren of de inhoud wel gezond is. Dan kijkt ze glimlachend op naar mij. Een omhelzing is onvermijdelijk, ik kan geen kant op. Na de verplichte hug zegt ze: ‘Je komt toch ook morgen? Familie-opstellingen! Het gaat zo diep dit werk, weet je. Het blijft me verbazen.’

‘Nee dank je’, zeg ik. ‘Ik heb mijn voorouderlijnen helder.’

Yoni kijkt me sceptisch aan. ‘Ik denk dat je je onverwerkte trauma onderdrukt’, zegt ze.

‘Nee hoor’, zeg ik. ‘Familie-opstellingen werkte heel goed bij mij.’

‘Wat fijn voor je’, zegt ze bits en heeft ineens haast om te vertrekken. Ze lijkt niet blij met mijn succes. Ik krijg niet eens een hug. Mooi.

Dochter van God

Later die dag ga ik koffie drinken met een vriendin.

‘Heb je gehoord van ‘John of God’? vraagt ze. ‘Hij geeft online healing. Je hoeft alleen maar in te loggen en dan kijkt hij je een uur onafgebroken aan. Dat voelt zo goed! Het is alsof hij je opvult met nieuwe energie. Vaak zijn er meer dan 10.000 mensen tegelijk online.’

‘Hij kijkt je alleen maar aan? Lijkt me saai’, zeg ik. ‘Ik voel me al goed en ik heb ook geen gebrek aan energie.’

‘Maar het is een zoon van God!’, zegt ze.

‘Ja, en ik ben een dochter van God’, zeg ik.

Dan vertelt ze over een helderziende in Katwijk waar ze nu een paar keer geweest is. ‘Wat hij vertelt over mijn jeugd, mijn ouders en vorige levens is ongelooflijk. Hoe weet hij dat? Je moet echt ook eens gaan’, zegt ze dwingend.

‘Mwoah’, probeer ik eronder uit te komen, ‘ik weet eigenlijk wel hoe het zit met mijn vorige levens en vroege jeugd. Ik had een tijd geleden een hele goede helderziende.’

‘Ding dong’, hoor ik ineens luid en duidelijk. Het komt uit de tas van mijn vriendin. ‘Oh, dat is mijn mindfullness-app’, zegt ze. ‘Waar hadden we het ook weer over?’

Zweten

Als ik later naar huis fiets kom ik Michaela tegen. Ze is aan het joggen en rent een stukje met me mee. Ik moet harder trappen om haar bij te houden.

‘Goh, jij bent fit zeg’, zeg ik bewonderend.

‘Ja, weet ik’, zegt ze zonder te hijgen. ‘Bikram yoga. Iedere dag! Daar ga je pas echt van zweten. Beter en sneller resultaat dan alle andere vormen van yoga, het is een hype joh! Je moet ook eens meegaan. Morgen is er een open les. Ik assisteer.’

Dit is een rare dag. Ineens moet ik van alles.

‘Nee, dank je’, zeg ik, enigszins geïrriteerd. ‘Ik doe al jaren Qigong en dat gaat me snel genoeg.’

‘Wat jij wil’, zegt ze en sprint de hoek om.

Vind mij leuk

Eenmaal thuis zie ik op Facebook dat ik 30 uitnodigingen heb om een nieuwe pagina te ‘liken’ – 28 zijn van spirituele aard – en 15 uitnodigingen om de een of andere spirituele bijeenkomst of cursus bij te wonen. Enerzijds leuk, maar anderzijds: het is teveel. Van teveel slecht nieuws stomp je af, daarom kijk ik geen tv meer. Van teveel spiritualiteit stomp je blijkbaar ook af. Die nieuwe cursus boeit me gewoon niet. De verhalen en beloftes dat dit anders, spectaculair en geweldig is, geloof ik niet langer. Ik heb een aantal spirituele leraren en methodes gevonden die me zo boeien dat ik daarmee nog jaren vooruit kan. Soms komt iets of iemand voorbij waardoor ik gefascineerd ben, maar uiteindelijk lijkt het allemaal toch uit te komen op de oude tradities: yoga, taoïsme, boeddhisme… Meditatie, beweging, adem… Het zijn de oude waarheden die overblijven als alle hypes en eendagsvliegen vergeten zijn. Er zijn maar weinig methodes die de eeuwenlange veranderingen van samenlevingen en culturen hebben overleefd. Dit is wat me aanspreekt: dat wat blijft. Dat wat blijft werkt.

Spirituele inflatie

Ik vraag me af wat er aan de hand is. Misschien ligt het aan mij, maar nee – het is niet zo dat niets me meer boeit. Ik ben niet vermoeid, ik ben verzadigd. De spirituele beweging lijkt in een loop terechtgekomen te zijn. Er komen steeds weer nieuwe goeroes, methodes en therapieën bij en dezelfde groep mensen blijft maar doorrennen van de een naar de ander. Zijn er mensen die ooit klaar zijn, of is het spirituele arrogantie om te denken dat je ooit klaar bent? Mijn Tolteekse leraar Oude Rein zei altijd: ‘Constante groei is infantiel. Bij een natuurlijke ontwikkeling bereikt het individu op 28-jarige leeftijd de volwassenheid. Vanaf dat moment is hij klaar om verantwoordelijkheid te dragen voor de samenleving, de zwakkeren te beschermen en zijn talenten en ervaring te delen. Wanneer je in je volwassen leven alleen maar denkt aan je eigen ontwikkeling wil dat zeggen dat je het ontwikkelingsniveau hebt van een kleuter. Het overdreven individualisme in onze cultuur is gebaseerd op het feit dat we geen van allen echt volwassen zijn geworden.’

Constante economische groei is even infantiel. Geen enkel natuurlijk systeem houdt stand als het alleen maar groeit. Een lichaam groeit en sterft weer af. Het wordt lente en dan herfst. Het is eb en vloed – alles is in beweging, dijt uit en krimpt in. De constante groei van de economie heeft voor een immense inflatie gezorgd. Het is alsof de spirituele sector ook in een periode van inflatie terecht is gekomen. Er zijn zoveel goeroes, cursussen en boeken dat het eigenlijk niet zoveel meer voorstelt.

Nieuwe tantra

Mijn geliefde komt thuis. Hij zucht demonstratief als hij naast me op de bank ploft.

‘Wat is er?’, vraag ik.

‘White Eagle’, zegt hij. ‘Je weet wel, Jos, met die bril. Sinds hij die sjamanencursus gedaan heeft, noemt hij zichzelf White Eagle. Ik kwam hem net tegen. Hij doet nu een tantracursus. Hij zegt dat wij ook een cursus neo-tantra moeten gaan doen. Hij vroeg of ik al in staat was tot een meervoudig orgasme. Heb ik net geleerd om niet te ejaculeren, het orgasme niet als doel te zien, en nu dit weer! Hij zei ook dat als jij nog geen vallei-orgasme hebt gehad we geheid binnen een jaar gaan scheiden.’

Ik schiet in de lach. ‘Oh wee’, zeg ik. ‘De seksuele inflatie heeft ook al toegeslagen!’

Ik vertel hem over de synchroniciteit van onze dag, hoe we allebei van alles lijken te moeten, hoe de must om te groeien, zelfs als dat spiritueel genoemd wordt, infantiel is en leidt tot hebzucht en onvrede. Wanneer is het genoeg?

‘Dus je bent tevreden met ons seksleven?’, vraagt hij, nog steeds een beetje geschrokken van de dreigende woorden van White Eagle.

‘Meer dan dat, ik ben tevreden met mijn leven! Hoe kan ik je van dienst zijn, schat?’

Als we de trap oplopen naar de slaapkamer bedenk ik ineens iets. ‘Wacht’, zeg ik en ren terug naar de woonkamer, waar ik alle new age folders en spirituele tijdschriften bijeen veeg en in de prullenbak gooi. Dan loop ik naar boven, waar mijn geliefde bovenaan de trap met een brede glimlach op me staat te wachten.

‘We worden oud’, zegt hij.

‘Nee’, zeg ik. ‘We worden wijs.’

Hij pakt mijn hand. Samen lopen we naar de slaapkamer.

Door Sanne Burger

Sanne Burger is schrijfster, masseuse en lerares. Meer lezen? www.sanneburger.com

Meer opiniërende artikelen lezen op deze site.


Tags:
Meer van:

4 Reactie(s)

  1. De redactie ontving de volgende reactie:

    Beste lezer,

    Het artikel van Sanne Burger in het juninummer 2015 is mij uit het hart gegrepen! Ik schreef als auteur voor het kwartaalblad Sfinx (helaas opgeheven) in 2009 over hetzelfde thema. Ik doe een fragment uit dat artikel in de bijlage hierbij als reactie op Sanne’s artikel?

    Met vriendelijke groet,
    Greet Niederländer

    Fragment uit mijn artikel ‘Open deuren’

    Geschreven voor Sfinx, februari 2009
    Nemen wij (….) verantwoordelijkheid voor ons persoonlijk groeiproces?

    Aanvankelijk hebben we daarbij misschien de hulp nodig van anderen die ons op het goede spoor kunnen zetten, een richting wijzen, ons een tijdje bij de hand kunnen nemen, maar er komt een moment dat we moeten vertrouwen op onze innerlijke leermeester en als het goed is wijzen die begeleiders ons de weg daar naartoe. We kunnen nog zoveel trainingen, therapieën, workshops, waarzeggers, mediums, guru’s of andere leermeesters aflopen, uiteindelijk moeten we het zélf doen. Je kunt trouwens door al die trainingen, therapieën, workshops, waarzeggers, mediums, guru’s of andere leermeesters het spoor ook behoorlijk bijster raken.

    Dat overkwam mij. Ik zag door de bomen het bos niet meer. Het kleine lichtje van wijsheid dat ik in de verte al door het gebladerte heen had zien schemeren, leek plotseling verdwenen. Dus zat er niets anders op dan stil te staan, mijn rugzak die veel te zwaar geworden was van alle proviand die ik voor onderweg van deze en gene had meegekregen neer te zetten en eens te bekijken wat ik van de inhoud kon achter laten. Dat was niet makkelijk, want alles is voedzaam en vooral héél lekker. Maar had ik het nog nodig op mijn weg naar het innerlijk licht? Of kon ik het nu verder zélf? Had ik inmiddels genoeg zelfrespect en zelfvertrouwen opgebouwd om de rest van de weg alleen te gaan? Misschien hoefde ik me alleen maar om te draaien om te zien dat het lichtje waar ik steeds naar had gezocht vlak achter mij brandde, in het huis dat ik aan het begin van mijn zoektocht had verlaten. En dat de deur wagenwijd voor mij open stond. Een sober huis, met alleen ‘een tafel, een stoel en een bed’, omdat ik meer niet nodig had.

    Misschien zou ik dan de rust vinden om wat er op mijn pad komt met vertrouwen tegemoet te zien en de wijsheid en het relativeringsvermogen om er op een verstandige manier mee om te gaan.

  2. Aan Koorddanser

    Hierbij mijn antwoord op uw vraag op de voorpagina van Koorddanser van juni 2015 “wanneer spirituele groei genoeg is?”. Wat een interessante vraagstelling!

    Op deze vraag wordt een antwoord gegeven op blz. 3 van uw Koorddanser in de aankondiging van het boek “Ik Ben Zijn” door Shri Nisargadatta Maharaj. Ik citeer: “Het enige geneesmiddel is zelfkennis, waarmee ik bedoel grondig weten wat je niet bent. Zulke kennis is te vinden en ze is definitief”. Hieruit mag ik aannemen dat er definitief een einde is aan groei wanneer die zelfkennis eenmaal verkregen wordt? We zijn er dan klaar mee? Maar gaat Maharaj verder; “Aan het ontdekken van wat je bent komt nooit een eind”. Is hiermee dan niet alles al gezegd?

    Hetgeen mij in de tekst van Sanne Burger aanspreekt is haar verwijzing naar de volwassenheid die gerealiseerd wordt op 28-jarige leeftijd wanneer deze groeit uit een natuurlijke ontwikkeling. In haar tekst wordt volwassenheid omschreven als klaar zijn om verantwoordelijkheid te dragen voor de samenleving, de zwakkeren te beschermen en zijn of haar talenten en ervaring te delen. Maar aangenomen dat een natuurlijke ontwikkeling in onze westerse cultuur schier onmogelijk is, zal men om volwassen te worden dus zelf de tanden moeten bijzetten. Hiervoor worden er momenteel meer mogelijkheden en hulpmiddelen aangeboden dan ooit, en dit is mijns inziens daarom alleen maar toe te juichen. Bij mijn weten heeft de Boeddha na zijn ontwaken zijn leven lang onophoudelijk getuigt van ontwaken in ontelbare metaforen, omdat wat de ene kon verstaan de ander niet kon verstaan. Dus zo zou ik willen zeggen, is het pas genoeg wanneer het voor jou genoeg is, wanneer jij de klok hoort luiden en weet waar de klepel hangt, “de zelfkennis die gevonden is en die definitief is” zoals Maharaj zegt.

    Natuurlijk is het binnen het huidige aanbod van alle mogelijkheden voor ieder de kunst om de kaf van het koren te leren scheiden en gaandeweg te ontdekken wat voor hem of haar ECHT werkt. Dat kan alleen door concreet de praktijk op te zoeken waartoe jij je voelt geroepen doordat het binnen jouw radar wordt aangeboden, en door vervolgens het werk ook ECHT te doen. Aangenomen dat wanneer jij je ergens toe voelt geroepen, dat dit dan resoneert met waar jij bent in je ontwikkeling.

    Natuurlijk kun je ook met begeleiders en leraren meer en minder geluk hebben, maar volgens mij zit er niets anders op dan processen in deze met jezelf aan te gaan tot je die zelfkennis waarover Maharaj spreekt realiseert, evenals de volwassenheid waarover Sanne Burger schrijft.

    Voor wat betreft mijn praktische groei inzake de zelfkennis waarover Maharaj schrijft en de volwassenheid waarover Sanne Burger schrijft heb ik veel te danken aan 1 boek van $ 20,- waarmee wat mij betreft het kaf van het koren gescheiden is. Het was niet het 1e boek op mijn levenswandel. Daarbij heb ik speciaal dit werk kunnen opmerken mede dankzij een bewandelde weg met meer dan 1 benaderingswijze en met meer dan 1 leraar, waarbij mij gaandeweg steeds meer duidelijk is geworden dat “het koren” in essentie overal één en hetzelfde is!

    Dus los van de interessante vraag van Koorddanser of ik het EENS of ONEENS ben met de vraagstelling, zeg ik hierop: Laat je nooit door iemand anders vertellen wanneer het voor jou genoeg zou moeten zijn. Dat weet jij namelijk zelf wel wanneer het ook ECHT zover is.

    Met vriendelijke groet,

    Herman van Haaren

  3. Hallo Sanne, wees dankbaar en blij dat je jezelf zoverre hebt mogen helen, dat je de innerlijke rust hebt om keuzes te maken en te bepalen of iets of iemand iets aan jou toevoegt. Ga je je vergelijken met anderen, ga je weg bij jouw waarheid en doe je jezelf en hen tekort.
    Je weet: we bewandelen allemaal een uniek pad, het leven geeft ons alles wat we nodig hebben om te groeien en ons te ontwikkelen, op de juiste manier en de juiste tijd, tot op de seconde. Of wij het aangaan is aan een ieder.
    Ik zie en hoor dat velen de verantwoordelijkheid niet durven te nemen, dat de angst voor evt. consequenties vele malen groter is dan de liefde voor henzelf. Zij blijven stukjes heelheid buiten zichzelf zoeken. Blijkbaar is de noodzaak voor verandering er niet. Ik ken en herken mijzelf in hen, des te beter ik mijzelf ben gaan begrijpen des te beter begrijp ik mijn medemens. Ik heb zelf ervaren dat ik pas los kon laten toen het vasthouden meer pijn ging doen dan het loslaten.

    In je omgeving zoekenden die medestanders willen, bevestiging, erkenning. Wat laten zij jou daarmee zien, wat is de kern van je irritatie.
    De dingen die jij je eigen hebt gemaakt, hebben zij blijkbaar niet ervaren. Wat je niet kent, niet hebt ervaren, kun je niet bij de ander zien, niet herkennen. Daarin voelen jullie je beide alleen.
    Neem de verantwoording voor je groei, laat je zien en horen. Soms passen mensen niet meer bij ons, zijn we klaar met elkaar, is het tijd om los te laten en verder te groeien in heelheid, in liefde ..
    Een warme groet van
    Neeltje Kunst (natuurkunst@gmail.com)

  4. Leuk artikel en zeker herkenbaar. Ik ben ook wel een beetje moe van al die cursussen maar zie het niet als teveel spiritualiteit. Het is een enorme diversiteit die voor ieder wel wat te bieden heeft.
    Op een gegeven punt in je eigen ontwikkeling kom je tot het inzicht dat je van binnenuit krijgt wat je nodig hebt.
    Cursussen kunnen dan teveel zijn en vermoeiend. Dat wordt dan een nodeloos gegeven. Alleen het horen ervan doet je al puffen. Herkenbaar in het artikel.
    Wat ik om mij heen zie is dat veel mensen zich te weinig bezinkingstijd geven om wat ze leren echt te laten aankomen. En dan het geleerde toepassen en hun leven op dat vlak aanpassen. Dat biedt groei en dan wordt de voorgaande behoefte losgelaten.

    Dus teveel spiritualiteit zeker niet. Eerder dat je er zelf klaar mee bent om van buiten kennis etc toe te voegen. Er is nu (bij mij zeker) een sterke behoefte om het van binnenuit te laten komen. Een keerpunt in je ontwikkeling lijkt mij.

Plaats een reactie

    Artikel delen
  • Facebook
  • Twitter
  • Google+
  • Linkedin
  • Pinterest