Troost na 4-D
Het is opvallend dat spirituele bijeenkomsten vooral bevolkt worden door 35-plussers. De gemiddelde leeftijd van de aanwezigen op veel bijeenkomsten uit onze agenda in dit blad ligt zelfs voorbij de 40. Gemiddeld. Jongere mensen zijn er mondjesmaat.
Zou het kunnen komen omdat ze nog geen aanvaring hadden met een van de vier D’s: death, divorce, disease en desillusion? Onaangename au-momenten: het overlijden van een dierbare, mislukken van een veelbelovende relatie, een potentieel levensbedreigende ziekte en/of onder meer ontslag ondanks grote inzet. Zulke pijnvolle gebeurtenissen werken zoals de ‘man met de hamer’ die sporters tackelt: ineens komt er een abrupt einde aan een gefocust perspectief; het leven neemt een onverwachte wending.
De sporter vraagt zich af ‘hoe het is gekomen?’ Zo ook mensen na een 4-D-ervaring. In het bijzonder het waarom van de pijnlijke gebeurtenis en soms dieper naar het waarom van verdriet.
Dát is het moment waarop veel mensen hun interesse voor spiritualiteit en zingeving serieus gaan nemen. Ze gaan sites bezoeken en boeken en tijdschriften lezen. Niet lang daarna gaan ze bijeenkomsten bezoeken. Om andere gelijkgestemden te ontmoeten of om van anderen te leren; een lezing, workshop en soms een opleiding komt dan voor het eerst in de agenda.
Dan zit je op het spoor van bewustwording. Want het helpt enorm tegen de pijn als je precies ziet wat er is gebeurd. Wat er in jezelf zorgde – en zorgt – voor de situatie. De een neemt dan de afslag van bijgeloof en een ander die van verantwoordelijkheid nemen.
Met bijgeloof bedoel ik dat deze mensen de verantwoordelijkheid voor gebeurtenissen buiten zichzelf leggen: van God, planeten, entiteiten tot en met Pleiadische invasies of een wereldwijde crisis. Dat geeft troost: ‘het’ is je immers overkomen.
De ander neemt verantwoordelijkheid. Hij (m/v) graaft langdurig in zichzelf en in de machinaties van het universum om de eigen rol in het ontstaan van de pijn te vinden. Helderheid daarover levert een ander soort troost op: inzicht in en bewustzijn van je situatie en mogelijk de illusies die je ikje koesterde. Je ervaart dat inzicht helpt om een voorval te accepteren. Ook de 4-D’s. Net zoals de hardloper die struikelde tijdens de finale over iets dat hij over het hoofd zag. Met dank aan zijn te grote focus op het doel. Gevaar van deze bewustwordingsweg is dat je jezelf ook gek kan denken. Dan is wat professionele hulp wel handig… En hulpverleners lopen er in de centra in onze agenda genoeg rond.
Hoe vaak hoor je niet iemand zeggen over de narigheid in een leven dat die ’het beste was’ dat hem of haar kon overkomen? Nee het gaat te ver om elkaar daarom een 4-D-ervaring te wensen.
Maar wie er een of meer voor de kiezen heeft gehad, kan er dankbaarheid aan ontlenen. Moet je ’s proberen. Werkt ook voor wie nog geen 35 is.
