Witte gewaden

Helpt het als je als ‘ontwaakte’ satsanggeefster of workshopleidster blond, apart en mooi bent? En als je in exotische witte gewaden gekleed gaat?
Daar lijkt het soms wel op. Hoe witter hoe beter. Dan lijken ze net engeltjes. De woorden die ze vervolgens uitstrooien, vallen dan extra goed in de zieltjes. En met hun boodschap is niks mis.
Maar waarom toch die opvallende exotische witte gewaden, doeken, jurken en sjaals?
Is het mijn Hollandse doe-maar-gewoon-relativisme? Ik heb wat moeite met Westerse spirituelen in opvallende kleding op podia. Of het gaat nu om de pompeuze paus, de ontwaakte Hollandse ‘Prajnaparamita’ of de Engelse Miranda Macpherson uit Californië. De beide laatste satsangeefsters hullen zich bij hun publieke optreden steevast in onderscheidend wit. De Zuid-Amerikaanse liefdesgoeroe Prem Baba die ik dit voorjaar bezocht in Amsterdam, had ook al een opvallende – zij het licht beige – soepjurk aan.
Waarom doen ze dat toch? Om het effect?
Een geïnteresseerde bezoeker valt door hun dresscode gelijk met het bewustzijn in een spiritueel theater. Theater ja, want dat is the place to be als je bijzondere, exotische of opvallende kleding functioneel wilt laten zijn. Aan iedere dressed-up entertainer in de spotlights is in één oogopslag te zien dat die anders is dan zijn of haar publiek: exotisch, bijzonder, ver-licht wellicht, en vooral ánders. Maar is dat anders dan ook hemels, spiritueel of zonnig? Wit zou je kunnen verdedigen als een prachtige verwijzing naar mooie archetypische beelden in ieders onderbewustzijn. Is dat het? Of verdragen deze spirituele jongens en meisjes door hun hoge gevoeligheid niets anders meer aan hun hemelse billen?
Zeur ik? Is het mijn eigen ego-norm die ik eigenlijk zo een ander opleg? Oke, als het ego met een beetje ‘raar’ wordt geconfronteerd, doet die doorgaans al snel afwijzend. De mijne ook.
Maar toch komt het theatrale van die witte jurkenshow mij ook onbegrijpelijk voor in het licht van de taak die deze mensen lijken te vervullen: het bewustzijn van de bezoekers te verruimen. Met zo’n theaterpak lijkt het meer op het neerzetten van een goede show, inclusief het maximeren van value-for-money; voor die paar euro’s toegang krijgt het publiek met zo’n showverschijning meer dan het verwachtte.
Echter entertainment is volgens mij niet hetzelfde als spirituele ontwikkeling of bewustzijnsverruiming.
Maar misschien komt ’t omdat ik van ‘boven de rivieren’ ben en ook al niks heb met carnaval.
Wees alert.
Ook naar je eigen beoordelende ego, trouwens.