Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views :
img

Het verbindende is overal

/
/
/
522 Views

Hoeveel moeite doen we als mensheid niet om het te krijgen: aandacht, bewondering, veiligheid, bevestiging? De liefde dus.
Het is een beetje zielig eigenlijk. De wereld is namelijk nogal druk dit te halen. Een verbeten wereldwijde ratrace om geld, aandacht en macht is het gevolg.
Terwijl men niet doorheeft dat het hier-en-nu al beschikbaar is.
Het is als die zonderling die bij donker ’s avonds onder een lantaarnpaal naar de grond staart. Op de vraag van een voorbijganger wat hij daar doet, antwoordt hij: ‘Ik zoek mijn sleutels.’
‘Waar ben je die ongeveer verloren?’ zegt de voorbijganger.
‘Nou daar, in het donker, aan het eind van de straat geloof ik.’
‘Waarom zoek je ze dan hier?’
‘Omdat er hier licht is bij het zoeken.’
Het streven naar het materiële, emotionele, spirituele, relationele, rationele of wat voor geluk dan ook, lijkt hierop. Er wordt een ‘geluksdoel’ gedefinieerd dat verloren is en dat vervolgens gezocht moet worden. Tevens wordt ervoor gekozen ‘het’ op een bepaalde plek of manier terug te vinden, ongeacht de vraag of het daar nu wel of niet is te vinden. Dat dit de zoeker/jager uiteindelijk een teleurstelling oplevert, dus niet gelukkig zal maken, is natuurlijk onvermijdelijk.
Maar hoezo is het hier-en-nu al? ‘Het’ is in (je) bewustzijn. Het ís er al! Denk je dat het ergens anders is? Dan definieer je jezelf alsof je ervan bent gescheiden. De essentie van een miljoen op je rekening is niet het geld of die nullen op een bankafschrift, maar je idee dat zoveel bezit je ruimte zal vergroten, dat je er ruimer, groter, meer mee wordt. Dat is niet zo. Ergens weet je het. Iedereen kent de verhalen van de ongelukkige lottomiljonairs. Met relaties, spiritueel inzicht is het verhaal niet anders: zoek je rot, vind ‘het’ nooit en hoop dan op een troostrijk ‘hiernamaals’, volgend leven of wat voor concept dan ook.
Het gaat om de verruiming van het bewuste zijn, je bewustzijn dus. In de verruiming ervan wordt een vernauwing tot iets zoals een zak geld, een ideale partner, een baan of wat dan ook als ‘het geluk’, wat het is: een bewustzijnsvernauwing. En dan ga je dingen missen, net als een paard met oogkleppen.
De waarheid ligt in je, ken je Essentie. Ga die verkennen, zoeken eventueel. In je diepste gevoel, besef, openheid of bewustzijn. En ontmoet de Liefde, Eenheid, Licht of Waarheid dat je bent, voorbij ieder concept daarover; de vervulling of echte realisatie van ieder menselijk verlangen leidt namelijk altijd naar dit besef, deze kern die je in essentie bent.
Dan zie je dat je al ongeloofrijk rijk (de wereld) bent, met ongelooflijk veel verbinding (de mensheid) en ongelooflijke heelheid (forever).
En weet je, je hoeft er niets voor te doen. Het ís er al. Je bent het.

PS Ga je met me mee de ruimte van het bewustzijn ervaren? Van 20-22 juli op de zeilboot De Groene Eenvoud op de openheid van de Waddenzee? Er zijn nog een aantal plekken. Mail naar info-at-kd.nl.



1 Reactie(s)

  1. Tijdgeest.

    Ben het volledig met je eens Ewald dat het verbindende overal is. Alleen in het bedrijf dat ‘politiek’ heet, ziet men dat toch anders. In die bedrijfstak draait het immers om macht, in plaats van verbinding, ondanks het besef dat verbinding noodzakelijk is om de leefbaarheid van de samenleving te waarborgen.
    Een sprekend voorbeeld van die uitzichtloze machtsstrijd las ik afgelopen vrijdag (3 augustus) in het AD. PvdA-voorzitter Hans Spekman verwijt daarin SP-fractievoorzitter Emile Roemer geen realistische standpunten te bieden. Een schoolvoorbeeld van het ‘pot verwijt de ketel verwijt’.
    Met zijn verwijt geeft Spekman namelijk aan geen idee te hebben van de andere wind die al geruime tijd over het totale maatschappelijke landschap waait. Niet alleen in Nederland, maar wereldwijd. De nieuwe wind die alles te maken heeft met de geest van de tijd. Zoals het een geest betaamt is deze niet partij- en plaatsgebonden, maar alomvattend. Vraag is alleen waar die mondiale tijdgeest naar verwijst.
    Voor de beantwoording daarvan kan er geen misverstand over bestaan dat hij verwijst naar het mensenrechten- of vredesideaal, waar onze tijd zo langzamerhand geheel van doortrokken is. Als gevolg daarvan ligt wereldwijd de roep om het respecteren van de mensenrechten op nagenoeg ieders lip. Het falen van de maatschappelijke vertaling daarvan kan niet geweten worden aan een gebrek aan bank- en stembiljetten, dus is geen bankdirecteur of partijpoliticus ‘persoonlijk’ aan te rekenen. Desondanks zijn ze medeverantwoordelijk voor het falen, als gevolg van het door hen aangehangen monetair-parlementair gedachtegoed, waar abusievelijk (want verouderd, gezien de tijdgeest!) een eeuwigheidswaarde aan toegedicht wordt.
    Met andere woorden, voor de maatschappelijke vertaling van de heersende – door het VN-ideaal doortrokken – tijdgeest, voldoet het gangbare monetaire-parlementaire gedachtegoed niet. Vandaar dat de gevestigde monetaire-parlementaire orde, waar naast allerlei gerenommeerde economen ook SP-fractievoorzitter Emile Roemer en PvdA-voorzitter Hans Spekman toe behoren, altijd achter de feiten aanloopt. Verkiezingen doen daar niets aan af, alle van grootspraak getuigende onderlinge verwijten ten spijt. Desondanks is er geen reden om te somberen over de verwerkelijking van het alom onderschreven mensenrechten- of vredesideaal. Doemdenkers hebben met betrekking daartoe nu eenmaal niet het laatste woord, omdat tegen de boven de partijen staande ongrijpbare (want niet persoonsgebonden!) tijdgeest, de enige die op geweldloze wijze de tijd doet veranderen, nu eenmaal geen kruid gewassen is.

Plaats een reactie

    Artikel delen
  • Facebook
  • Twitter
  • Google+
  • Linkedin
  • Pinterest