Beeldenstorm
“Om de tafel jullie. Allemaal! En praten met elkaar. Ik sluit jullie nu op en jullie mogen pas terug naar een veilig plekje als je er onderling uit bent gekomen. Zo niet…. dáár is het grijze archief!” (Ik wijs dreigend naar buiten, naar de kliko)…
Ik krijg regelmatig bezoek dat commentaar heeft. “Nee, Sarasvati moet in het raam. Dat hoort. Dat is Feng Shui.” Hm. “Joh, wat ga jij onzorgvuldig om met Maria. Wat doet ze nou in jouw toilet? De rozenkrans daar slaat helemaal uit van het vocht.” Hmm. “Jeetje, maar wat heb jij veel verschillende Boeddha’s… Zo’n meditatieve en zo’n lachende, die kunnen niet samen hoor.” Tuurlijk… Nou en dan heb je nog De Sjamaan. Die had van zichzelf al veel commentaar. “Ik kan niet overal zijn want dan verrot mijn mantel van geitenhuid. Je moet voorzichtig zijn met mijn staf en mijn veer, anders vallen die eraf en dan ben ik mijn identiteit kwijt.” Zucht. God zij dank hebben we ook een mediterende ZEN kat uit Zweden – die zwijgt gelukkig glimlachend en voegt zich overal.
Terwijl de boeddha’s, de sjamaan, de heksen en de Taoistische meesters zich morrend aansluiten in de kring der “wijzen” rond mijn tafel schiet mij te binnen dat er ook nog van die verzamelkoeien en stieren zijn, Ikonen, slangen en spinnen. En wacht, je hebt nog Mister Oizo, Asterix en Obelix, Gooffy en Donald Duck. Hup! Ugh! Hier is de spreekstok, kom er maar uit samen.
Zwijgend staren ze elkaar een tijdje aan. Na een periode van gespannen stilte neemt De Oudste Taoistische Wijze het woord. “Het Grote Tao strekt zich uit in alle richtingen. Het is links en rechts. Kortom, maakt mij niet uit waar ik sta, ik ben toch de wijste van allen.” ….. “Zow, dat klinkt best megalomaan, vriend”, klonk het verassend uit de onduidelijke brede gele bek van Mr. Oizo. Niemand durfde dit hardop te bevestigen, maar uit de blik van de Boeddha’s en Sarasvati kon je opmaken dat ze deze gewaagde uitspraak wel ondersteunden. Oizo ging door en meldde verder: “Ik heb de hele wereld al afgereisd, dus ik neem genoegen met een bescheiden plaatsje”. Instemmend gehum. De heksen roeren zich. “Ja, maar wij zijn altijd al gediscrimineerd in de geschiedenis. Wij verdienen compensatie”. De sjamaan kucht. “Uche. Ja nou, wat dacht je van dat Christendom. Dat heeft ook mijn cultuur willen uitroeien. Wij sjamanen hebben ook veel te bieden aan inhoudelijk diep verbonden rituelen. Verbonden met de natuur. Met het grote geheel. Wij zijn helers en verbinders. Ik vind dat de heksen en ik in het middelpunt horen.”
De tot nog toe zwijgende en mediterende kat besluit op dit moment zich uit te rekken en van houding te veranderen. Zij zwiept één keer met haar staart. De veer van de sjamaan valt op de grond. Geschrokken kijkt hij ernaar. “Wil je die oprapen? Ik ben te oud en te stram, en jij hebt mooie poten die het nog doen.” Ongeïnteresseerd kijkt ze de Sjamaan aan met een Sphinx-blik die hij niet kan weerstaan. Blozend kijkt hij naar zijn blote tenen. Onbegonnen werk om die kat iets te vragen. De heksen giechelen wat en doen verder net alsof hun neus bloedt. De ikoon van de Heilige Gabriël spreekt zacht. “Heksen zijn oude wijze maar soms wat heftig emotionele vrouwen. Van mij mogen ze onder mijn hoede. Ik zal ze proberen wat te reguleren…” De heksen keken geschrokken in zijn richting. In koor zeiden ze: “Willen we dit?” Maar Maria (die van toilet) bemoeide zich ermee. “Jullie mogen blij zijn! Hij hangt in de warme woonkamer. Ik moet het maar doen met een nederige plek. Leer je te schikken, liever onder de vleugels van een Engel die niemand kan zien dan in de buurt van menselijke resten…”. De heksen zongen een toontje lager en besloten aan te zien wat er verder gebeuren zou.
De Sjamaan begon met klaaglijke stem of iemand zijn identiteit wilde herstellen. “Iniditoit?” Gooffie draaide wat ongemakkelijk heen en weer. “Ken je dat ook in Jip en Janneke segge?” Geschokt keek Sjamaan op hem neer. “Neen”, was zijn kortaffe antwoord. Donald Duck schoof wat dichter naar Gooffie toe en fluisterde met zijn kwaakstem: “Hij bedoelt dat die veer zijn soort van muts is. Zonder die muts herkent niemand hem als sjamaan. Zoiets als de bergen dollars en de hoge hoed van Oom Dagobert”. “Oh gaaf!”, riep Gooffie uit. “Doe ik me hoet af, doe jij die lap af. Laot die feer ook moar ligge. Sijn we overal van af.” Donald Duck lag dubbel.
En daar gingen ze allemaal. Ieder deed zijn hoed af, z’n kleren uit en wat er allemaal aan attributen waren, ze werden afgelegd. Er ontstonden lachsalvo’s naakt wezen ze naar elkaar, dijenkletsend, met kramp in de buik en kaken. “Hahaha, kijk nou, jij hebt zonder pruik ook een kale kop! ” Dat was tegen Gabriël, die zijn gniffel liet groeien tot een brede stralende lach. Maria gooide wulps haar doeken af en speelde gewoon meisje. Ze besloot het zo te laten voortaan. Dikke Boeddha had al niet zo veel aan, dus hij spoorde de streng meditatieve Boeddha aan om zich eens lekker uit te leven. De heksen tekenden sterretjes met lippenstift op elkaars kale koppen, maar de slangen en spinnen keken wat verward rond. “Ze zijn gek geworden, maar dat wisten we toch al?”, miespelden ze onderling.
In alle tumult waren we even de Sjamaan vergeten. Maar hij was met een stralende blik en een gulle lach aan het dansen met Gooffie. Ze hadden elkaar gevonden en proestten het uit om die geitenleren mantel, die domme deukhoed van Goof en voor de spiegel kwamen ze tot de conclusie dat ze wel heel erg op elkaar leken…
Ja en wat nu?
Het einde van het verhaal is dat Sarasvati net zo lief staat tussen de plantjes als op het toilet. Dat het niet uitmaakt of Donald Duck of een kale boeddha naast mijn bed lacht.
Wat overblijft na de beeldenstorm is de kat. Voordat ze zich met haar rug naar mij toedraait kijkt ze me aan met haar Sphinxen ogen. Ze zegt niets maar legt haar poot op de veer en de jas van de Sjamaan. Haar nagels boren zich er diep in. Als ik me wil omdraaien om wat beelden en heiligen een nieuw plaatsje te geven, zie ik in mijn ooghoek haar steelse grijns… en een flitsende sprong boven op de kast. Er volgt een klap. De Taoistische Meester ligt in tweeën op de grond…, naast de gedeukte hoed van Gooffie.
