Liefde is een energie

Of toch iets anders?

Op zoek naar het wezen van de liefde. Door miljoenen bezongen, door miljarden begeerd: de mens, ik incluis, kan er niet genoeg van krijgen. Oké, liefde is ook een drift van het zoogdier dat we ook nog zijn.

Praten en schrijven over de liefde is als het zwemmen op het droge: je wordt erdoor van het ‘eggie’ gescheiden. Toch verlangen al onze zintuigen naar contact en voeding met liefde, zelfs het denken erover kan erdoor doordrongen zijn. Dus vooruit maar, ik ga in woorden op zoek naar de essentie van liefde. Hoe meer ik er aandacht aan geef, hoe verhevener de kern van liefde voor mij is geworden; ik neig er zelfs toe Liefde met een hoofdletter te schrijven. Waarom een hoofdletter? Om de heiligheid ervan. Heeft het christendom – de godsdienst met de grootste pretenties over liefde – het niet over ‘God is liefde’? Als God of welke naam je eraan wilt geven, gelijk zou vallen met liefde, dan heeft liefde dus beslist iets goddelijks. En de Nederlandse taal schrijft voor dat godsnamen met hoofdletters geschreven mogen worden, al is liefde nog geen godsnaam, het komt in de buurt. Maar laat ik het houden bij liefde en de Liefde nog even laten voor wat het is. Die hoofdletter komt zeker terug als we het over de Geliefde gaan hebben.

Venus
Er zijn boeiende teksten uit de christelijke traditie, zoals het begin van het Evangelie van Johannes: “In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Het was in het begin bij God. Alles is erdoor ontstaan en zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat. In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen.”
Behoorlijk gnostisch is dit bijbelboek overigens en voer voor exegeten. Volgens mij bestaat duisternis namelijk niet eens als entiteit; je kan die alleen maar definiëren als ‘de afwezigheid van licht’. Met een gasaanstekertje verdrijf je dus al iedere duisternis… Maar goed, dat terzijde. Alles, dus ook de liefde, is begonnen met het Woord. Dus eerst was er God(sbewustzijn?) waarin het Woord was en waarin leven en licht waren. In het nogal mystieke geschrift ‘Kybalion’ wordt gesteld dat het eerste universele principe dat van het mentalisme is: ‘Alles is Mind’. De energie van onze menselijke mind, zoals we kennen van azjna, het voorhoofdchakra, is ijl, helder en subtiel.
Welk Woord zou dat eigenlijk geweest zijn? Het Woord als een begrip, concept of verwijzing, zoals wij woorden gebruiken. Een woord geldt in de regel als een symbool voor iets: het verwijst naar de werkelijkheid. Het woord ‘boek’ is op het scherm een paar bytes, een klank in de mond of inkt op papier. Maar het woord boek is zelf nog geen boek. Het Woord dat in het begin was en dat alles deed ontstaan wat we nu kennen (en nog niet kennen) gaat ons verstand te boven. Zou dat het oermantra ‘aum’ of ‘ohm’ kunnen zijn, het kreunen van iedere geïncarneerde ziel bij de geboorte? Een woord waarin álles energetisch is opgeslagen, waarmee álles in één keer wordt aangeduid, omvat, tot leven gebracht zelfs? Dat maakt de magiër in ons wel nieuwsgierig. Maar dat Woord vinden? Nee, ik vrees dat dit niet gaat lukken. Wie kent een scheppende oerkreet, waarmee het bewustzijn tot schepping kwam? Wat betreft dat scheppende aspect: dat heeft iets van de godin Venus.
De (Romeinse) liefdesgodin Venus in het Westen is gebaseerd op de veel oudere beelden van de godin Aphrodite. Die staat door haar geboorte en afkomst in relatie tot de drie delen van het heelal: haar oorsprong bevindt zich in de hemel, zij is geboren uit de zee en de aarde heeft haar ontvangen met al de pracht en heerlijkheid die de lente kan geven, aldus Wikipedia.

Energie
De religieuze traditie en de mythologie bevatten zo de eerste verwijzing naar de relatie tussen oorsprong, leven en liefde: immers in het Woord was leven. En leven en liefde horen in de Venus/Aphrodite-beelden bij elkaar.
Dat Venus in de liefde een belangrijke rol speelt, weten we al. Zelfs in onze taal vind je dit terug in woorden venusheuvel en venerische ziektes.
De aandacht zakt van al van het hoofd naar de genitaliën, seksualiteit, het gereedschap van tantristen. Maar tantrist Jan den Boer wijst in zijn teksten – zie elders in Koorddanser – op een  belangrijk ander aspect van de liefde; het hart. Het daaraan verbonden hartchakra, anahata, heeft een andere meer ‘uitgaande’ energie. Deze reikt uit. Naar een ander, anderen of de wereld.
Hartenergie kent iedereen in uitdrukkingen als ‘mijn hart ging open’, ‘hartezaak’ en als de liefde is ge- of verbroken in ‘een gebroken hart’. In de kabbalistiek hoort deze hartenergie bij de sefira chesed of gedulah, aldus Dion Fortune. De hartenergie correspondeert met de planeet Jupiter. Bij de Grieken heette deze Romeinse god Zeus, kind van Kronos (of Saturnus), die weer voortkwam uit Ouranos. Zo druppelt de liefdesgeboortelijn die bij de Oorsprong als (mentaal?) Woord begon via het hart (Jupiter) langs de rechterpilaar van de kabbalistische levensboom omlaag naar Venus, waar Eros door kunstenaars vaak bij in de buurt wordt afgebeeld.
Liefde is, zoals we haar makkelijk herkennen, vooral een energie waarbij de weg wordt gevolgd van de hoogste oorsprong via het hoofd en hart naar de genitaliën; van fijnstoffelijk naar steeds verdere verdichting.
Het hoofd voor het besef of bewustzijn, het hart voor de verbinding vanuit onszelf en Venus met Eros voor de creatie van (nieuw) leven. Liefde als energie.
Doe ik haar daarmee recht? Het is wel wat mager, want álles wat we kennen en wat we kunnen waarnemen ís energie. Liefde kan daarmee niet worden afgedaan, dat is niet specifiek genoeg. Maar als beginnetje van deze zoektocht volstaat het. Misschien moet ik eens beter gaan kijken naar wat dichters en kunstenaars, ook Venus-dienaren immers, ons over de liefde nalieten.
Want met ‘hun’ liefde is wel iets bijzonders aan de hand; er zijn zoveel bijzondere kwaliteiten beschreven. Er is nog meer te ontdekken…
(wordt vervolgd)

Zeer inspirerend: Kahlil Gibran

Als liefde je uitnodigt hem te volgen alhoewel zijn wegen moeilijk en steil zijn,
en als zijn vleugels je omgeven, dan buig je je voor hem.
Het zwaard dat verstopt zit onder zijn kleren kan je verwonden,
en als hij spreekt geloof je hem, alhoewel zijn stem je dromen kan vernietigen
zoals de Noordenwind de tuin in een woestijn kan veranderen.

Want zoals de liefde je kroont zo zal de liefde je kruisigen.
De liefde is voor je groei maar ook om je te kortwieken.

Zelfs als hij opstijgt en je teerste takken die in de zon trillen, streelt
zo zal hij ook naar je wortels gaan en ze heen en weer schudden terwijl je je vastklemt aan de aarde.
Hij kneedt je tot je zacht bent en dan neemt hij je mee naar zijn heilig vuur,
zodat je gewijd brood mag worden voor het heilige feest van God.

Al deze dingen zullen de liefde je aandoen zodat je de geheimen van je hart leert kennen,
en in die kennis een deel van het hart van het leven kunt worden.

Maar als je in je angst alleen op zoek bent naar de vrede en de pleziertjes van de liefde,
dan is het beter voor je je naaktheid te beschermen en buiten het bereik van de liefde te blijven
en in de wereld zonder seizoenen te gaan wonen, om te lachen, maar niet totaal,
en om te huilen, maar niet totaal.

De liefde geeft niets anders dan zichzelf en neemt niets anders dan van zichzelf.

De liefde bezit niet, noch kan het in bezit genomen worden.
Want de liefde is zichzelf genoeg.

Als je lief hebt moet je niet zeggen:
God is in mijn hart, maar liever:
ik ben in het hart van God

en denk maar niet dat je de richting van je liefde kunt leiden,
want als de liefde je waardig vindt, leidt hij je.

Liefde heeft geen andere wens dan zichzelf te vervullen.
Maar als je lief hebt en zo nodig wensen moet hebben, laten dit dan je wensen zijn:
te smelten en een stromende beek te worden
die de melodie van de liefde tot in de nacht door zingt
de pijn te kennen van te veel tederheid

gewond te worden door je eigen begrip van de liefde
gewillig te bloeden en zelfs met vreugde.
Tegen zonsopgang wakker te worden met een hart met vleugels
en dankbaar te zijn voor nog een dag vol liefde
te rusten tegen de middag en te mediteren over de extase van de liefde
’s avonds thuis te keren met dankbaarheid
en dan te slapen met een gebed voor de geliefde in je
hart en een lied op je lippen.

Uit: ‘De Profeet’

Reageren? Jouw liefdesontdekking delen? Graag! Dat kun je hieronder doen.