
De Beweging van Liefde
Voor, van en over mannen en vrouwen
Het is lente. Golfjes van liefde dansen als vlinders door de lucht en de geur van bloemen maakt je haast dronken. Je bloed gaat er sneller van stromen. Je wilt van alles nieuw en je hele huis schoonmaken. En mannen iets met vrouwen en andersom. Heel herkenbaar.
Door Jos Kester
Buiten staan duizend bloemen in bloei, de zon wint aan kracht en prikt op je huid, als je tijd voor jezelf neemt om die magische warmte toe te laten. En ergens diep in je ziel herinnert dit jaargetijde je aan hoe het eens was… Hoe er ooit een wereld bestond waarin mannen en vrouwen wisten hoe ze elkaar konden liefhebben, er geen verdeeldheid bestond, er geen legers waren, kinderen in vrijheid konden opgroeien tot prachtige mensen, die hun kinderen het doel van het bestaan op aarde wisten te vertellen…
Het is vandaag – als ik dit schrijf – Internationale Vrouwendag. Als man wil ik vandaag schrijven over het vrouwelijke. Wil ik een hymne opdragen aan de vrouw. Wil ik een pleidooi doen aan alle vrouwen om zich te ontdoen van het juk van mannen die niet toestaan dat vrouwen in hun kracht gaan staan en dan vooral in hun seksuele en spirituele kracht. Wil ik mannen oproepen het vrouwelijke in hun leven alle ruimte te laten die het nodig heeft en ze daarin steunen, ook al denk je dat je zelf veel ruimte te kort komt. Laat ik bij voorbaat zeggen dat ik dat gevoel ken.
‘Ergens in haar sluimert, geïnvolueerd, heel de ervaring van al de voorbije generaties, door heel de evolutie van de mensheid heen, ja zelfs van het voormenselijk leven.
In de vorm van haar voortplantingsvermogen draagt de vrouw de soort, de scheppende natuur, die in haar besloten is. Maar draagt de man niet ook de helft van het genetisch vermogen? Zijn dezelfde krachten als die van de vrouw niet ook in hem werkzaam? Produceert hij niet iedere dag miljoenen erfelijkheidstorpedo’s, die spermatozoa zijn? Ja, maar het grondpatroon van iedere soort, inclusief de mensheid, is biologisch gesproken vrouwelijk. De mens is fundamenteel vrouwelijk, terwijl de man slechts ‘uitgevonden’ is om de genen uit te zaaien. {…}
In het matriarchaat kan de vrouw zich ontplooien… en ook de man, want hij kan slechts evolueren in het contact met de ware vrouw: door haar te onderdrukken verstikt hij zichzelf.’
Van André van Lysebeth, uit ‘Tantra. Een andere visie op leven en seks’.
Passie
Ik denk niet dat de man is ‘uitgevonden’ maar van het vrouwelijke is gescheiden om in dualiteit verder te gaan, zodat ieder op zichzelf zich kan ontplooien om daarna weer één te worden. En daarbij is het noodzakelijk dat het mannelijke gelijkwaardig is aan het vrouwelijke. En er is één moment waarop dit keer op keer duidelijk wordt: tijdens het liefdesspel. Als een man gedurende dit spel namelijk alleen aan zichzelf denkt, zal de vrouw zich niet gekend voelen. Want het vrouwelijke is in essentie ingetogen en niet naar buiten toe gericht. Zij heeft het nodig dat door haar man* haar vuur wordt gewekt en zij samen de liefde kunnen bedrijven, gelijkwaardig in elkaar opgaand, meegaand en bewegend in elkaars passie. Hij zal haar alle ruimte geven om bij haar vuur te komen en ze zal hem pas toelaten als zij er klaar voor is. En de man zal haar dan pas benaderen. De man die in staat is zijn vuur in toom te houden zal werkelijk begrijpen waar zijn plaats is: niet dominant, maar gelijkwaardig. En mocht iemand denken dat dit een minderwaardige plaats is, die begrijpt niet waar het in de liefde tussen vrouw en man om gaat. Juist om evenwicht, waarbij vrouw en man ieder zich ten volle kunnen geven. En hier krijgt de vrouw niet een afhankelijke positie, want de vrouw zal ook haar vuur moeten kennen, haar passie en behoefte om het mannelijke te beheersen en te controleren.
Het levenswiel
Dat het voor ons zo’n geweldige opgave is om gelijkwaardig in een relatie te staan heeft natuurlijk ook te maken met onze geschiedenis en huidige cultuur, waarin het mannelijke nog steeds dominant is. Zo wordt de vrouw al vijfduizend jaar onderdrukt en dat poets je niet zo maar even weg. Niet bij de vrouw die daar nog steeds onder gebukt gaat en niet bij de man die vijfduizend jaar lang te horen heeft gekregen dat hij superieur is aan de vrouw. Voor die tijd waren nagenoeg de meeste culturen matriarchaal. Maar ergens 4000 jaar voor Christus ontstond er onder invloed van klimaatveranderingen een patriarchale revolutie, waardoor de matriarchale culturen plaats moesten maken voor mannelijke dominantie. Deze ontwikkeling die ons de wereld heeft opgeleverd die we nu kennen, is niet zomaar ontstaan. En daarvan kunnen we niet ook de vinger wijzen naar uitsluitend de man die dit heeft veroorzaakt. Het is een kosmische wet dat we als mensheid door alle stadia heen moeten die er zijn. Simpel gezegd gaat de mensheid de stadia door die je als individu ook doorgaat. De geboorte, het opgroeien, de pubertijd en adolescentie, volwassenheid en vervolgens de ouderdom. En dan heb je het levenswiel, waarvan het oosten de geboorte is, het zuiden de pubertijd, het westen de volwassenheid en inkeer, en het noorden de wijsheid en kracht van transformatie. De mensheid is aangekomen in het westen, waarbij de volwassenheid en het vermogen naar jezelf te kijken wordt bereikt. Stel je je als puber en adolescent nog individueel op, als volwassene zoek je de hereniging en dan met name de hereniging van het vrouwelijke en het mannelijke. In het westen staan we pas aan het begin en is er nog een lange weg te gaan om die hereniging op aarde te realiseren. De oude overtuigingen van mannen (kijk naar het Vaticaan, de islam en het kastenstelsel van de Hindoes) zullen niet zomaar verdwijnen. Daar heeft de mens de hulp bij nodig van vele mannen en vrouwen die deze eenheid in zichzelf hebben hervonden. Want in feite gaat het om de hereniging van het vrouwelijke en mannelijke in jezelf. Als je dat stadium hebt bereikt, zal er geen strijd meer nodig zijn en herken je elkaar.
Seksuele energie
Om dit te bereiken is het ook nodig je geschiedenis te kennen, zul je moeten weten waar de pijn van de afgescheidenheid vandaan komt. Zonder deze pijn te kennen zal het je niet lukken om eenheid in jezelf te vinden en eenheid met die ander. Dan zal je steeds weer worden geraakt door die ander in je pijn en waarvan, zoals je weet, de makkelijkste uitweg is die ander er de schuld van te geven. Uit vele oude mythes blijkt dat de mens ooit androgyn was, niet gescheiden en volmaakt. In de gnostische literatuur wordt hierover geschreven: ‘de mens als oorspronkelijke heelheid van de goddelijke wereld, noch man, noch vrouw ‘. Maar deze oorspronkelijke eenheid is ooit verloren geraakt. Het werd de taak van de mens deze oorspronkelijke eenheid te hervinden en daarover bewustzijn te ontwikkelen. Een minimale voorwaarde voor een versmelting van het mannelijke met het vrouwelijke is gelijkwaardigheid. De huidige religies leren hun gelovigen iets anders, namelijk dat de man superieur is aan de vrouw en er geen sprake is van gelijkwaardigheid. Hiermee zijn en worden miljoenen mensen op het verkeerde been gezet als het gaat om gelijkwaardigheid en het besef van eenheid in jezelf. Het lijkt erop dat door het vrouwelijke en scheppende principe in onze wereld in diskrediet te brengen, tevens mannen hun richting en doel zijn kwijtgeraakt en een op drift geraakte samenleving hebben gecreëerd. De seksuele repressie die vanuit de religies nog bijna dagelijks vele huiskamers bereikt, zorgt niet alleen voor seksueel misbruik. Het veroorzaakt ook oorlog. Om opnieuw eenheid te vinden tussen man en vrouw gebruikt de man vaak agressie om zijn doel te bereiken. Maar seksuele energie (waar deze eenheid vooral kan worden ervaren) moet vrijelijk kunnen stromen. Gebeurt dat niet dan krijg je machtsmisbruik, intimidatie, controle, oorlog en vernietiging van de natuur en elkaar. Het ontvankelijke en vloeiende, het uitdijende en meegaande, het intuïtieve en gevoelige kan zich echter niet ontplooien in een dergelijke atmosfeer. Als mannen zich boven het vrouwelijke stellen, als zij vrouwen gaan domineren, raakt het leven verstikt, want dan kan het niet meer stromen. Even zwart-wit gesteld kent een man dit stromende principe niet. Die legt direct kanalen aan en bouwt stuwdammen. Een man heeft daarbij het vrouwelijke nodig, zoals de vrouw de man nodig heeft om niet totaal weg te vloeien en mee te gaan in alles. Die versmelting van het mannelijke en vrouwelijke wordt in de tantrische leer ‘het heilig huwelijk’ genoemd, waardoor een staat van verlichting kan worden bereikt. En dat heilig huwelijk dient vooral plaats te vinden in jezelf, maar help, help: daar heb je wel elkaar voor nodig. Alleen lukt het niet. Een man uit Nazareth zei het 2000 jaar geleden zo:
‘Wanneer u de twee één maakt,
en wanneer u het innerlijk maakt als het uiterlijk,
en het uiterlijk als het innerlijk,
en het boven als beneden,
en wanneer u het mannelijke en het vrouwelijke één maakt,
zodat het mannelijke niet mannelijk is
en het vrouwelijke niet vrouwelijk, {…}
dan zult u binnengaan in het Koninkrijk.’
Uit: Het Thomas-evangelie, Nag Hammadiboeken.
Genesis
Er zijn in mijn leven maar twee zaken van belang die in feite bepalen hoe ik me voel: heel of gespleten. Die twee zaken zijn een vrouw waarlijk liefhebben of totaal afwijzen. Daartussen zitten heel veel gradaties, zoals een beetje liefhebben en veel afwijzen. De vrouw totaal liefhebben zal me heel maken. Het vrouwelijke alle ruimte laten die ze nodig heeft, zal de wereld heel maken waarin ze opnieuw Eva kan worden; de vrouw die de mensheid de kennis bracht over goed en kwaad en waarmee de mensheid het pad op kon gaan naar zelfvervolmaking. Er is in de loop der eeuwen door mannen van alles gedaan om de eenheid tussen vrouw en man te verstoren. Een daarvan is het verhaal uit de Bijbel over Eva. Maar klopt dat verhaal? Lees Genesis: a) ‘En God schiep de mens naar zijn beeld; naar Gods beeld schiep Hij hem; als man en vrouw schiep Hij hen.’ (Gen 1:27) en lees: ‘Toen formeerde de Here God de mens van stof uit de aardbodem en blies de levensadem in zijn neus; alzo werd de mens tot een levend wezen. … Toen deed de Here God een diepe slaap op de mens vallen; en terwijl deze sliep, nam Hij een van zijn ribben en sloot haar plaats toe met vlees. En de Here God bouwde de rib, die Hij uit de mens genomen had, tot een vrouw, en Hij bracht haar tot de mens’. (Gen 2:7, 21, 22). Er bestaan dus twee versies over het ontstaan van de mens. De eerste versie gaat over gelijkwaardigheid. De laatste versie is evenwel de bekendste, waardoor de mens eeuwenlang is voorgehouden dat de vrouw uit Adam is voortgekomen. Het is maar een voorbeeld van hoe belangrijk het werd gevonden om het vrouwelijk ondergeschikt te maken. Talloze voorbeelden zijn er van hoe de vrouw van alles de schuld kreeg. Van het teloor gaan van het Paradijs tot de vrouw die in staat is de ziel van de man weg te nemen, hem met haar tomeloze wellust zijn kracht kan ontnemen en kinderen verslindend als de wraakgierige Lillith. De vrouw werd slechts gezien om voor nakomelingen te zorgen; een vat waar vooral zonen in tot wasdom mogen komen.
Hereniging
Ik zou een man van niks zijn als ik de dualiteit, de strijd, en de angst voor de vrouwelijke kracht uit de weg zou gaan. Ik schreef vorig jaar in een artikel: ‘Dat wat geleerd moet worden herhaalt zich’. En ook dat is een kosmische wet. Ik ben inmiddels met die wet vele malen in aanraking gekomen. Door het leven zelf en de vrouwen in mijn leven word ik keer op keer op de proef gesteld om mijn behoefte tot controle, mijn behoefte aan een moeder, mijn behoefte gevoed te worden, mijn behoefte om gezien te worden, mijn behoefte mijn (instinctieve) seksuele drift te leven, mijn behoefte mijn vader te overtreffen en vooral de 2000 jaar erin gehamerde overtuiging dat ik een vrouw mag overheersen, te overwinnen en mijn vrouw alle ruimte te laten. En het is een dagelijkse opgave dat werkelijk te leven. Ik heb soms de behoefte gevoeld om een nieuwe beweging te creëren: De Beweging van Liefde. Maar die beweging moet natuurlijk plaatsvinden in mezelf. Het is juist in deze tijd dat het om de beweging gaat van de hereniging van het vrouwelijke en mannelijke in mezelf en dat alle mensen die ik tegenkom in mijn leven, vrouwen zowel als mannen mij een spiegel voorhouden waarin ik kan kijken naar wie ik werkelijk ben.
*Omwille van duidelijkheid tussen het mannelijke en vrouwelijke, schets ik hier de heteroseksuele relatie. Maar de dualiteit tussen man en vrouw bestaat uiteraard ook in homoseksuele relaties.
Info over Jos Kester: www.spiritcompany.org.