Innerlijke geluk begint met acceptatie

Stijgen op je spirituele ladder betekent niet dat je problemen verdwijnen.

Maar je houding naar gebeurtenissen wel.

En dan blijkt acceptatie de sleutel tot innerlijke rust.

Door Natalie Sudman, vertaling Wilma Wedman
Wanneer we geconfronteerd worden met moeilijkheden en uitdagingen, bekritiseren velen zichzelf of raken teleurgesteld. Er moet iets mis zijn met me… of: Wat zie ik over het hoofd? Of: Waarom ben ik niet gelukkig? Of: Wanneer vind ik nu eindelijk die innerlijke rust? Iedereen kent problemen en uitdagingen, of je nu wordt beschouwd als spiritueel ontwikkeld persoon of niet. De kwaliteit of gemoedsgesteldheid waarmee je de uitdaging of de moeilijkheid beschouwt, is volgens mij wat ‘verlicht’ onderscheidt van een ‘normale’ mindset of gemoedstoestand. Ik zet het woord ‘verlichting’ tussen aanhalingstekens, omdat ik een hekel heb aan het woord. Het wekt de indruk dat de ene persoon zich in het licht bevindt en de andere persoon niet; dat de een wijs en fantastisch is en de ander niet. Terwijl eigenlijk iedereen op aarde ‘in het licht’ is. Je bent een essentieel en prachtig onderdeel van het Universum, van God, de Bron, Allah, Jehovah, Al Wat Is, de Godin, welke naam je er ook aan wilt verbinden. We kunnen niet anders. Je kunt het niet verliezen, ongeacht wat je doet of meemaakt. We zijn allemaal verbonden met wijsheid; het is een kwestie van leren om toegang tot die wijsheid te krijgen en om haar te aanvaarden. Dat komt grotendeels (of helemaal) neer op onszelf leren liefhebben en accepteren precies zoals we op ieder moment zijn. Dat vermogen hebben we allemaal. We zijn allemaal in staat onszelf te leren kennen en stukje bij beetje onze eigen beste vragen te beantwoorden. Dus ik ga in plaats van het woord ‘verlichting’ de term ‘innerlijke rust’ gebruiken.

Uitdagingen en moeilijkheden… we beschouwen ze als problemen, maar waarom doen we dat eigenlijk? Welke overtuigingen ondersteunen die zelfkritiek, die zelfveroordeling, het subtiele geweld dat we inzetten tegen onszelf en onze ervaringen? Wat verwachten we eigenlijk waardoor we  ervaringen beoordelen als ‘verkeerd of ‘onvolmaakt’? Wat als we het woord ‘avontuur’ zouden gebruiken in plaats van ‘probleem’? Wat zou dat teweegbrengen? Hoe zou dat onze ervaring veranderen?

Emoties veranderen niet zonder het perspectief (een gedachte of overtuiging) te veranderen dat de emotie in het leven riep. Wanneer je wilt stoppen met ongelukkig zijn, zoek dan welke overtuigingen of gedachten aan die emotie ten grondslag liggen. De mensen die we als vredig beschouwen (en die over innerlijke rust beschikken) hanteren alleen maar een ander perspectief van waaruit ze uitdagingen en moeilijkheden beschouwen. Ze vermijden ze niet, ze bieden er geen weerstand tegen en ze hebben ze niet! Ze hanteren een ander perspectief. Ze zouden kunnen zeggen: ‘Dit is een probleem. Misschien zou ik het liever niet hebben, maar het is er nu eenmaal, dus ik probeer er iets van waarde in te vinden of te creëren. Wie ik ben wordt niet door dit probleem bepaald. Ik ben een compleet en volmaakt wezen dat een moeilijke ervaring doormaakt. Hoe zal ik het aanpakken?’

Misschien slagen ze er niet altijd in dit te doen, maar ze proberen het wel. Ze passen het toe.

Deze mensen hebben hun zelfkritiek losgelaten en hun verwachtingen opzij geschoven. Hun idee over hun eigen volmaaktheid (affectie en compassie voor en vergeving van zichzelf) is niet afhankelijk van hun menszijn of ervaring. Ze begrijpen dat moeilijkheden of uitdagingen (zoals het ervaren van woede, frustratie, afgunst, afkeer en dergelijke) nooit afbreuk doen aan hun volmaaktheid. Ze begrijpen en accepteren dat er momenten zullen zijn waarop ze zullen stralen en momenten waarop ze zich tekort zullen voelen schieten, of dat ze handelden vanuit wat lijkt en aanvoelt als minder dan volmaakte, innerlijke rust. Ze begrijpen dat zelfs dát volmaakt is. Dat dit de manier is waarop ze zichzelf door deze menselijke ervaring in deze stoffelijke wereld uitdrukken. En dat dit niet altijd een of andere geïdealiseerde versie van perfectie zal zijn, maar toch altijd volmaakt is, precies zoals het is.

Innerlijke rust gaat samen met jezelf accepteren, of je nu wel of niet aan je eigen verwachtingen voldoet. Of nog beter: als je je verwachtingen laat varen. Het gaat samen met jezelf aardig vinden, ongeacht wat je meemaakt. En met beseffen dat innerlijke rust een kwestie is van oefening.

Maar heel weinig mensen maken een overweldigende transformatie door, een ogenblik van intense verlichting… en mensen die wel dergelijke intense ervaringen hebben, moeten steeds in de praktijk brengen wat ze geleerd hebben.

Oefen jezelf in de feitelijke toepassing of het gebruik van een idee, overtuiging of methode, en dus niet in theorieën over dergelijke toepassingen of gebruiken. En oefen daarnaast het steeds een activiteit of vaardigheid om ergens volleerd in te worden en dat te blijven.

Kernachtige citaten, inspirerende uitspraken en adviezen van religieuze filosofieën, dogma’s of theorieën kunnen nuttige geheugensteuntjes zijn. Maar het tot je nemen van alle wijze raad die je kunt vinden, zal je leven niet veranderen. Proberen te zijn wie we denken dat we zouden moeten zijn, zal ons hoogstwaarschijnlijk ook geen innerlijke rust bezorgen. Het zou er juist voor kunnen zorgen dat we onszelf nog sterker bekritiseren en veroordelen.

Transformatie, verandering en gemak zijn het gevolg van het je door oefening eigen maken van een paar kernregels die gebaseerd zijn op acceptatie van jezelf. En op de toepassing ervan, dus er ervaring mee opdoen. Dat zal je leven, je geest en uiteindelijk je ervaringen veranderen.

Niemand leeft een volmaakt leven, vrij van uitdagingen en moeilijkheden. Maar als we ermee beginnen tijd vrij te maken om over onze eigen ervaringen na te denken gaan we onszelf op een nieuwe manier leren kennen. Vooral als we ideeën op onze eigen gedachten, verwachtingen en onze manier van spreken gaan toepassen. Wanneer we dat doen, zouden we wel eens affectie en compassie kunnen vinden, en misschien zelfs plezier. Dan komen we er misschien achter dat onszelf vergeven en begrijpen gemakkelijker is dan we dachten. Dan zullen we momenten vinden van innerlijke rust, en in die rust een aantal antwoorden.

De overtuigingen die ervaringen labelen als goed of slecht, zijn niet waar. Iedere ervaring is waardevol. Wanneer die gedachte wordt omarmd, in de praktijk wordt gebracht, bestaat de mogelijkheid dat we rustig en vol vertrouwen onze eigen goddelijkheid, onze eigen volmaaktheid (vreugde, geluk) (h)erkennen, zelfs wanneer we belaagd worden door moeilijkheden en uitdagingen. We zijn allemaal volmaakt, zelfs wanneer we ons overspannen gedragen.

Geluk schuilt in het accepteren van onze eigen volmaaktheid en zelfs ons onvermogen om die perfectie altijd in onze menselijke ervaring tot uitdrukking te brengen. Accepteren dat we ons niet altijd gelukkig voelen, en daar vrede mee hebben.

Uit ‘Trace of Elements’, blog van Natalie Sudman.