Astrologische hemel van mei: het ei

Na de heftige aprilmaand is er nu het schijnsel van de maand mei. Voordat alle vogels een ei gaan leggen, moet er nog wat water door de Rijn. Mei staat in het teken van doorgaan.

Door Elodie Hunting

Het dierenriemteken Ram is de eerste uitademing en daarop volgt altijd een inademing. Die gebeurt in Stier. Ram begint iets en gaat dan weg. Stier neemt het over en zorgt ervoor dat het nieuwe een vruchtbare bodem krijgt waarin het kan gaan groeien. In deze maand is dat het centrale thema.
Daarnaast zien we dat dit groeien snel expandeert en weer nieuwe zaken in het leven roept. Om dit proces te ervaren en te verinnerlijken, krijgen de planeetenergieën een stem.

Je ligt in het zachte gras in een mooi dal en de schemer kondigt de nachthemel aan. Je ziet boven je hoe duizenden lichtjes aangaan. Allemaal sterren en planeten die hun licht naar jou brengen. Dit licht bevat patronen die we sterrenbeelden noemen. Deze patronen hebben een boodschap voor hen die dit verstaan. Welke boodschap dat is, vertellen de planeten die als goden het sterrenbeeld bezoeken.

Als eerste verschijnt Mars. Een krachtige, rode krijger die wat uitgeput lijkt. Je ziet hoe hij vermoeid gaat zitten naast zijn helm, schild en zwaard. Zijn hoofd ligt op zijn armen en hij maakt geen contact met je. Toch voel je een verbinding. De boodschap die hij woordeloos naar je brengt, gaat over weten wanneer het tijd is om te stoppen. Doorgaan is niet altijd goed. Nu is de tijd gekomen om uit oude gedragspatronen te stappen die vooral je verleden dienen. Ze bouwen niet aan het nieuwe fundament waar jouw toekomst om vraagt. Je bent heel lang verdwaald geweest in je eigen labyrint, je hebt het kloppende hart in het midden gevonden, en je bent weer naar buiten gegaan. Je hebt naar je gedrag gekeken van binnenuit en van bovenaf. Je kent het patroon waarin je lang gevangen hebt gezeten maar al te goed. Waarom dan nog een keer naar binnen gaan? Waarom nog een keer dezelfde weg afleggen met hetzelfde resultaat? Omdat je niet anders kunt? Omdat je bang bent voor verandering en dan jezelf kwijt te raken? Ben je jezelf niet allang kwijt.
Dan kijkt Mars je aan en je voelt de vermoeidheid in zijn ogen. Het is jouw vermoeidheid. Mars staat op en kijkt recht jouw verleden in. Dan kijkt hij je aan. Vragend: ‘Wil je dat we nog een keer teruggaan?’ Je aarzelt. Maar als hij jouw labyrint laat oplichten en jij je oude zelf er doorheen ziet dwalen, weet je het zeker. Je gaat niet meer terug. De ogen van Mars beginnen voorzichtig te stralen. Vraag aan Mars of hij je medestrijder wil zijn in de toekomst die je nu op ziet lichten. Alsof er lijntjes tussen de sterren worden gevormd. Wat een vrijheid en wat een keuzes! In plaats van angstig te worden, ervaar je het als een uitdaging. En met Mars aan je zijde voel je moed en vertrouwen.

Dan verschijnt de lieflijke Venus. Je ziet hoe ze verandert van een romantische jongedame die eeuwig verliefd is, in een strijdbare Amazone. De energie die ze uitstraalt is daadkrachtig en moedig. Haar spieren glimmen in het zwakke licht en ze kan niet stil blijven staan. Ze móet bewegen, ze móet iets doen. Maar ze weet niet wat en je ziet hoe dat haar frustreert en boos maakt. Plotseling richt ze haar blik op jou en kijkt je fel aan. Je schrikt er een beetje van, maar dan herinner je je dat je van plan was aan een nieuwe toekomst te werken. Haar hulp zou nu heel goed van pas komen. Je zegt: ‘Dag vrouw Venus. Jij mag al je energie aan mij geven. Ik wil vernieuwing in de verbindingen die ik heb met de mensen om me heen. Als die vernieuwing betekent dat ik mensen in mijn verleden moet laten, dan ben ik nu bereid dat te aanvaarden. Ik wil plaats maken voor mensen waar ik mijn nieuwe zelf mee kan delen. Waarmee ik een zielsverwantschap mee voel en waar ik samen mee kan groeien. Jouw energie heeft een sterk verbindende kwaliteit en dat is exact wat ik nu nodig heb. Toe, wees met mij en help me de juiste mensen te vinden.’
Verrast kijkt Venus je aan. Je ziet dat ze het een geweldig uitdagend voorstel vindt en dat ze maar al te graag meedoet. ‘Als je verbindingen met mensen zoekt, waarom dan niet meteen ook verbindingen met de juiste plekken? Met de juiste kennis om je vooruit te helpen?’ Daar ben je natuurlijk ook voor in. Je knikt hartgrondig JA!

Het plaatje van je nieuwe toekomst begint vorm te krijgen. Terwijl je erover mijmert, zoeft Mercurius langs. Je voelt hem als een windvlaag langs je huid en kunt hem nog net roepen voor hij weer weg is.
Mercurius stopt en draait zich naar je om. Hij is aan het veranderen van een dikkig mannetje in een snelle jongeling die barst van de energie. Je voelt zijn enorme communicatiedrang en als vanzelf begin je je verhaal te vertellen. Over hoe je aankwam in je labyrint, waarom je de keus maakte om links- of rechtsaf te slaan. Wie je allemaal tegenkwam en wat ze tegen je zeiden. Hoe je voor de gek bent gehouden en hoe er respectloos met je is omgegaan. Hoe je na heel lang dat uiteindelijk kon vergeven toen je inzag dat anderen ook verdwaald zijn in hun eigen labyrint. Hoe je je wonden hebt gelikt en hoe lief je vrienden voor je waren als ze je kwamen opzoeken in jouw labyrint waar zij de weg wel kenden. Hoe ze je hebben proberen te gidsen, maar dat je het niet verstond. Je wilde je eigen weg vinden en soms zaten je oren en ogen gewoon dicht. Je vertelt over de oases in je labyrint waar je even op adem kon komen, zodat de hoop kon groeien op betere tijden en dat dat precies de brandstof was waardoor je weer door kon gaan. Over de donkere, duistere plekken waar de god van de onderwereld Pluto lachend op je wachtte. Waar je de edelstenen in de wand zag glinsteren, maar je mocht ze niet delven. Waar je gevoel alleen maar verdrietig en boos was. Tot het zo erg werd, dat je gedwongen was om je weg te vervolgen, met lood in je schoenen.
En hoe je leerde afstand te nemen van jezelf en naar jezelf te kijken als in een spiegel. Hoe je ontdekte dat je je eigen labyrint had gebouwd en hoe schokkend die ontdekking was. Het maakte je zo bang dat je er direct weer in zat. Talloze keren. Telkens opnieuw, tot je uiteindelijk doodmoe neerviel en opgaf. Op dat moment veranderde alles …
Mercurius luistert aandachtig naar je en zwijgt. Je kijkt hem aan en je ziet dat hij ondeugend kijkt. ‘Ach, jullie mensjes toch. Met zoveel kennis, duizenden jaren levenservaring, talloze levens en telkens gaan jullie weer in labyrinten wonen. Ik vind het zeer vermakelijk, maar ook wel een beetje zielig voor jullie. Jullie moeten eens wat vaker met ons praten. Wij overzien en kunnen jullie vleugels geven. Om andere werelden te zien en jezelf te bevrijden uit de zelfgebouwde gevangenissen.’
En weg is hij weer.

De morgen komt. Je voelt het aan de energie. Je kijkt naast je en ziet een verse dauwdruppel aan een grassprietje hangen. Uit het niets is de ochtend gekomen. De dauwdruppel mag je niet aanraken, want dan is het geen dauwdruppel meer maar een plasje water dat wegstroomt.
Je kijkt goed en ziet door de transparante druppel hoe de zon zichzelf aankondigt door licht te brengen in de donkere nacht. Het licht wordt sterker en sterker, maar in de dauwdruppel kun je zonder verblind te worden, blijven kijken.
Het licht komt via je ogen je systeem in. De energie van het teken Stier waar de zon nu in staat, is als cement voor alle bouwstenen die je vannacht hebt ontvangen. Je voelt hoe de fundering voor een nieuwe toekomst als een bouwpakket in jou samenklikt. Dat voelt stevig en sterk. Onwankelbaar en met een groot draagvlak. Ha!
Je staat op, recht je ruggengraat en voelt hoe je volstroomt met vertrouwen.
Je hebt er zin in! Het is tijd om een ei te gaan leggen.

Meer van Elodie Hunting: www.elodiehunting.nl.