(N)iemand is Jed McKenna?

We zijn bezig geweest in contact te komen met de auteur met de schuilnaam Jed McKenna. Wat een gedoe om niks, kun je zeggen. Maar we beten door en hebben het antwoord op het voor velen Grote Raadsel. Wie is de schrijver achter het pseudoniem Jed McKenna? We hebben een aan zekerheid grenzend vermoeden…

Het lijkt nergens over te gaan; een verlichte kerel in de VS die vertelt hoe het werkt, verlicht worden. Althans, dat schrijft hij zelf in het boek. De wens om te weten ‘wie hij in het echt’ is, is immers een typische egovraag.
Ware het niet beter het boek inhoudelijk te beoordelen als een postmodernistisch stukje werkelijkheid: een eigen wereldje dat in zichzelf naar zichzelf verwijst en niets met de ‘echte’ wereld te maken hoeft te hebben?

Nee. Het boek schoffeert praktisch de gehele spirituele wereld, waarvan een deel naar mijn schatting terecht. Het bewustzijn van waaruit de schrijver de boeken schiep, geeft blijk van een in het westen uitzonderlijk niveau. Wordt vrijwel alle informatie op het gebied van non-duaal bewustzijn gedomineerd door de uit het oosten geïmporteerde advaita, McKenna levert ons een westerse variant, methode zelfs. Dat is zijn verdienste, kun je zeggen.
Echter Jed McKenna bestaat niet. Mag ook niet bestaan, hij is een verlichte, een niemand immers, die geen ego-attachments meer heeft. Er is wel een ego, maar dat is fictief. Er is geen Jed, slechts een verzinsel, een verhaalfiguur.

Maar iemand heeft het boek geschreven, dit bedacht en uitgewerkt. En die zoeken we. Om nog wat nadere vragen te kunnen stellen:
1. Veel Jed-fans denken Jed wel te begrijpen maar in de dagelijkse werkelijkheid blijken ze egoïstische wijsneuzen te zijn die hiermee hun ego verstoppen. Hoe houdt Jed het observerende in balans met het ‘ín de ervaring’ blijven? En wat is zijn boodschap aan de wijsneuzen?
2. Wat is het dat het permanente non-duale bewustzijn observeert?
3. Hoe past liefde in het non-duale bewustzijn van Jed? Wat is zijn visie op liefde dus?

Maar daar voelt hij niks voor.
Jed a.k.a. Pete zwijgt. Dat moet hij wel, want ontkennen van de waarheid dat Pete=Jed kan hij niet en bevestigen zou het einde zijn van ‘het project’, de missie van Jed.
We moeten het dus doen met de boeken.
En daar kun je al een leven lang zoet mee zijn, áls je het al aankan.
Want wie de diepte in durft te gaan, organiseert het einde van zijn of haar wereld, zoals Adyashanti ooit schreef.

Maar toen…

Jed McKenna amper nog een mysterie

Toen we de aandacht voor de identiteit van Jed McKenna aangekondigden bracht dit de poppen aan het dansen. Uitgeverij Samsara, die de Nederlandse serie  van ‘Spirituele verlichting vergeet het maar’ etc. op de markt bracht was not amused. Want Jed zelf, eh uitgever Pete, eh alter ego  Achab of eh… who ever, meldde zich ook nog even bij Koorddanser op de mail; of we wilden ophouden met deze onzin. Kort gezegd.

Het begon met een suggestie aan Samsara-uitgever door een Koorddanserredacteur om een vragenlijst naar de mysterieuze en onder pseudoniem werkende auteur Jed McKenna te sturen, via het Amerikaanse emailcontact van Samsara. Want dat contact had met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een lijntje met Jed McKenna Met dit contact, uitgever Peter (ook wel  Pete) Sweeney, deed Samsara zaken in de VS. Via die weg liepen steeds alle de contacten rond de McKenna-boeken, ook de inhoudelijke, zoals die tijdens de vertaling naar het Nederlands van de in oorsprong Engelstalige boeken, enkele jaren geleden alweer.

In deze boeken acteert een hoofdpersoon onder de auteursschuilnaam Jed McKenna. De ik-figuur is dus tevens de schrijver die op de cover staat. Hij zegt gerealiseerd te zijn, verlicht dus, door een doorgaand zelfanalyseproces en zelfonderzoek naar ‘wat waarheid is’. Zulk onderzoek leidt namelijk tot ofwel opname in een gesticht ofwel tot verlichting, aldus Jed samengevat. De reden dat Jed niet zijn ‘echte’ identiteit prijsgeeft, staat impliciet al in het boek: het gaat om de zaak, niet om de man, het persoontje dus, inclusief het altijd bijkomende goeroe-gedoe. Legitieme keuze, en lekker makkelijk bovendien, want Jed McKenna brandt – veelal terecht – alle vooral Amerikaanse poespas-, zweefteef- en humbugspiritualiteit in de VS tot de grond toe af die bovendien herkenbaar is bij veel spirituele zweefgroepen in ons land.

Email

Ik besloot het voortouw te nemen en samen met de Koorddanserredacteur een vragenlijst te maken, Pete op te sturen en alvast een berichtje hierover online op kd.nl te zetten. Pete Sweeney reageerde per mail. Een buitengewoon interessant bericht leverde dat op. Lees even mee (mijn vertaling):

‘Off-the-record: deze informatie is verstrekt om te informeren ter beslissing en als vertrouwelijke uitleg, niet voor publicatie.

Aan: schrijvers en uitgever (van) Koorddanser Magazine.

Voordat je onthult aan je lezers dat Pete Sweeney is Jed McKenna, controleer svp je bron. Vraag die om door diens email te lopen (want alle contacten zijn per email geweest) en zoek uit waar werd bevestigd dat ik Jed ben. Ik kan je verzekeren dat er van zo’n mail nooit sprake was. Noch bij Wim Zonjee (toenmalige uitgever Samsara – red), noch bij iemand anders. Dat bevestigt hij mij hieronder. Hij zou het hebben kunnen veronderstellen want ik heb geleerd dat het mensen maar laten aannemen dat ik Jed ben, minder lastig is voor het project dan het te ontkennen. Wim schreef mij: ‘Als mij gevraagd wordt, zeg ik ‘ik weet het niet’, en ik weet het nog steeds niet. Ik weet zelfs niet of ik wel wil weten wie de echte Jed McKenna is’.

Hoewel anderen die betrokken zijn bij het project zijn verdacht de auteur te zijn, gaat het toch meestal om mij omdat ik de uitgever en de eigenaar van de rechten ben. Ik ben het laaghangende fruit van dit kleine mysterie en daarom onderwerp van de internetroddel. Mijn naam is geen geheim. Wij zijn erg zorgvuldig met de privacy van de auteur, maar zorgeloos met de mijne. Mijn naam staat op honderden brieven, documenten en registraties, en in duizenden emails die als gebruikelijk in de loop van tien jaar uitgeven ontstaan.

Ik heb verder geen commentaar over deze kwestie. Ik hoop dat we in de toekomst verder inhoud kunnen creëren die van waarde is voor je lezers.’

Geen ondertekening maar wel een emailadres dat begint met ‘pj.sweeney’.

Rookgordijn

Op het eerste gezicht een neutraal-zakelijk keurig mailtje. Alsof de boodschap is ‘hé jullie daar, je zit in de verkeerde hoek en vooral bij de verkeerde persoon te zoeken naar de identiteit van Jed’.

Leuk geprobeerd van Pete. Want door deze mail van hem ben ik er nu bijna van overtuigd dat hij Jed ís. Hoe dat komt? Lees ’s goed mee: de off-the-record mededeling is leuk geprobeerd, maar zonder dat hier vooraf overeenstemming met mij is gezocht. In het algemeen zijn mededelingen aan de pers altijd een publieke zaak, tenzij daarover vooraf afspraken zijn gemaakt. Hier probeert de afzender dus iets te dempen, dimmen, te minimaliseren of af te bluffen. Dat doe je vooral als iets je te dicht op de hielen zit. Een eerste indicatie dat er iets meer aan de hand is. En ik houd me dus ook niet aan deze eenzijdig opgelegde vertrouwelijkheid.

Dan nodigt Pete in de tekst uit tot het checken van bronnen, met name in de emails aan Samsara. Wat nou? Hij probeert hiermee te zeggen: hoe kom je erbij dat ik Jed ben! Dat staat nergens! Tja, zo lust ik er nog wel een paar. Hier legt Pete opnieuw een rookgordijn om de interpretatie te sturen naar ‘dacht je wérkelijk dat ik Jed ben… hahaha’.

Wat hij hier níet doet en wat hij zeker zou hebben gedaan als hij werkelijk niet Jed is, is stevig te ontkennen dat hij Jed is, liefst in zeven kleuren en twintig toonaarden. Maar dat doet hij niet. Pete ontkent dus helemaal niet dat hij Jed is, maar stelt ‘hoe kom je erbij’ als tegenactie. Dit pleit overigens voor de derde keer voor hem als Jed. Want Jed heeft de waarheid door die jarenlange autolyse natuurlijk erg hoog in het vaandel. En ook Pete liegt hier namelijk niet, als hij Jed is. Hij laat de lezer in de waan, maar dat doet de lezer zelf, moet hij hebben gedacht bij het schrijven van deze mail. Pete/Jed probeert dus gewoon wat listen en truuks uit van de godin van de zelfbegoocheling, Maya, om de geadresseerde te doen denken dat Jed iemand anders is dan Pete.

Er zal natuurlijk van zo’n mail geen sprake zijn in de archieven van Samsara. Hoeven we niet eens naar te zoeken. Jed is Pete, alleen heeft hij dat nooit iemand op de mail toevertrouwd. Zou ik ook niet doen als ik een mythe heel wilde houden.

‘Project’

De rest van de mail gaat Pete/Jed verder met zandstrooien en hij legt nadruk op over hoe ‘normaal’ Pete hij wel niet is. Nou, dat valt nog wel mee overigens. Want over de uitgever Pete wordt je niet veel wijzer op internet, the place to be als uitgever van een publieksboekenserie.

Verder is interessant dat Pete de Jed-boeken een ‘project’ noemt. Dat is het uiteraard ook wel, maar met deze woordkeuze schept hij impliciet verder afstand tussen zichzelf en de auteur en diens missie. Want voor Jed zijn de boeken een missie en voor Pete lijkt het ‘slechts’ een (uitgeef)project.  Uitstekende woordkeuze dus in het licht van zijn bedoeling met deze mail: de geadresseerde doen geloven dat het belachelijk is te veronderstellen dat hij Jed McKenna is en de lezer maar snel doen ophouden met dat onzinnige gezoek.

Gelovigen overtuig je nooit en voor hen is ieder argument eerder een bewijs van het tegendeel. Maak ik me hier ook schuldig aan en ben ik een gelovige die zich heeft vastgebeten in het Pete=Jed? Nee, want mijn sterkste argument is tevens de lakmoesproef (en de kwetsbaarheid van het argument): áls Pete zwart op wit erkent in woorden dat hij de auteur Jed is, dan geef ik me gewonnen. En dat weet hij in deze mail nadrukkelijk en bijna sluw te vermijden. Tot die tijd: Pete = Jed.

Kleine vingerwijzing nog: de afzenderadressering van de mail van Pete laat zien dat hij (‘pj.sweeney’) een tweede naam lijkt te hebben die met een J begint. Zal toch niet ‘Jed’ zijn?

Er is nóg een andere optie voor Pete om het mysterie overeind te houden: Pete blijkt ook een verzinsel van degene die ook Jed McKenna bedacht. En zo eindigt het nooit. Wellicht een suggestie aan Pete om binnenkort groots en meeslepend van toneel te verdwijnen (en als de zoveelste naam opnieuw elders te verschijnen).

We hebben het tenslotte nog een tweede versie van de vragenlijst naar Pete gestuurd, maar hij  bleef zwijgen als het graf. Logisch, want het mysterie moet haar status natuurlijk niet verliezen en ik ben te dichtbij gekomen. Of anders gezegd: het als missie verpakte ‘project’ moet in de sluiers van Maya blijven, stel je voor dat de waarheid boven tafel komt. Of is dat nu juist de waarheid. Alleen niemand weet het. Geheel in lijn met de strekking van de boeken.

Maar voor mij is Jed McKenna dezelfde persoon als Pete Sweeney. eenvoudigweg omdat hij op mijn uitnodiging dit feit niet ontkent en kán ontkennen zonder te liegen. Dat kan hij als waarheidsvinder nu eenmaal niet (meer).

Ewald Wagenaar

Zelf lezen: www.samsarabooks.nl.

Lees ook de andere arikelen op deze site over Jed McKenna via de zoekfunctie.