Het eenheidsbewustzijn komt eraan

Het besef dat we verbonden zijn

Laat me je dit verzekeren: de wereld vergaat niet in 2012. Geloof ze niet, al die onheilsvoorspellingen en doemprofetieën; het zijn alleen maar egofantasieën die voor de verandering nou eens niet door een zoetsappig maar via een zwartgallig kanaal tot ons komen. Na 2012 draait de wereld gewoon door.

Door Jan Roelofs

Nou ja, gewoon… er is natuurlijk wel iets aan de hand. Ook zonder dat je je in het einde van de Maya-kalender verdiept, Edgar Cayce en allerlei hedendaagse channelaars erop naslaat, numerologisch, astrologisch of theosofisch het wereldraadsel probeert te ontcijferen, ook zonder dat alles ontkom je er niet aan: de wereld is ingrijpend aan het veranderen. Die veranderingen gaan steeds sneller en we lijken met z’n allen af te stevenen op, ja op wat? Een klap? Een omwenteling? Een afgrond? Een sprong?

Politieke en financieel-economische machtsverhoudingen zijn wereldwijd aan het schuiven. Het rijke westen begint geleidelijk aan haar centrale positie te verliezen, andere continenten komen op, het laatste halfjaar beweegt ook de Arabische wereld, waardoor het wereldwijde gevolgen hebbende Israelisch-Palestijnse conflict eindelijk weer vlot getrokken kan worden. De financiële crisis is nog lang  niet voorbij, zorgen om de aarde en het klimaat maken kortzichtig eigenbelang steeds minder vanzelfsprekend, en de communicatietechnologie blijft in steeds hoger tempo steeds grotere mogelijkheden bieden.

Dat zijn allemaal veranderingen in de buitenwereld, maar waar komen al die veranderingen eigenlijk vandaan?

Innerlijke dimensie

De uiterlijke wereld is een afspiegeling van de innerlijke wereld. Dat mag voor veel Koorddanserlezers gesneden koek zijn, in de reguliere samenleving wordt het nog steeds afgedaan als bespottelijke onzin. Onbewijsbaar, vage kletspraat van geitenwollensokkendragers, gevaarlijke flauwekul. Gevaarlijk is het zeker, met name voor de machtsmonopolies in de economische, wetenschappelijke en godsdienstige sfeer. Maar dat het flauwekul is, daar zijn steeds minder mensen van overtuigd. Het boeiende van de tijd waarin we leven is dat de kracht van het bewustzijn steeds meer erkenning krijgt. Die kracht is niet wetenschappelijk te bewijzen, al helpt de wetenschappelijke ontwikkeling in de kwantumfysica wel een handje. In de kwantumfysica wordt de rol van de waarnemer erkend: de realiteit is niet langer een puur objectief, rationeel meetbaar, uiterlijk observeerbaar en analyseerbaar verschijnsel, maar ook en misschien wel vooral een product van het subject: de mens, het bewustzijn, de innerlijke dimensie.

Die innerlijke dimensie is niet wetenschappelijk bewijsbaar, maar wel ervaarbaar. En zo kom ik bij jou, lezer van dit stuk. Jij weet dondersgoed dat er in jouw innerlijk van alles leeft, daar doen je geitenwollen sokken niks aan af. Misschien werd je vroeger geleerd om aan die binnenwereld maar geen aandacht te besteden, en je te gedragen zoals de buitenwereld dat van je verlangde en van je verwachtte. Maar er kwam een moment dat je besefte dat je op deze manier jezelf helemaal kwijtraakte. Dat je vervreemd was van je eigen kern, niet meer wist wat je wilde, wie je was, waar het in je leven nou werkelijk om ging.

Zelf heb ik ook heel lang zo geleefd: als een robot, een machine. Het moment dat ik besefte dat het zo niet langer ging, was het moment dat ik ontzettend mijn best deed om iets te voelen – compassie voor mijn zieke moeder – maar daar tot mijn ontsteltenis niet in slaagde. Ik voelde helemaal niets. Of beter gezegd: ik voelde niet wat ik wilde voelen. Want die ontsteltenis was natuurlijk ook een gevoel, toen ik dat eenmaal durfde te erkennen. Het was een beginnetje: voor het eerst in mijn leven keek ik niet langer alleen maar naar buiten, maar ook naar binnen, naar die plekken waar ik tot dan toe maar liever van had weggekeken. Het was een ommekeer die me op het fascinerende, moeilijke, eindeloze, veel voldoening gevende en uiterst frustrerende pad van bewustzijnsverruiming heeft gebracht. En jij, lezer, zult dat herkennen. Jij zult jouw eigen manier van wakker worden hebben gehad, waardoor je met de innerlijke reis bent begonnen. Je bestemming heb je nog niet bereikt. Ik ook niet, maar we zijn al wel een heel eind onderweg. Jij en ik, en al die anderen: steeds meer reisgenoten die diezelfde weg gaan.

Transformatieperiode

Het wordt tijd dat we gaan beseffen dat we niet alleen zijn. Dat we onderdeel zijn van een grote beweging, een enorme, wereldwijde verandering die is ingezet in de jaren vijftig van de vorige eeuw, en die zal doorlopen tot rond het jaar 2070. Dan zal ‘de nieuwe aarde’, waar bijvoorbeeld Eckhart Tolle het over heeft, in volle glorie bloeien. Het jaar 2012 ligt precies in het midden van die transformatieperiode. Langzamerhand begin ik het idee te krijgen dat ik weet wat er in dat mysterieuze en magische 2012 gaat gebeuren. Ik wil het je graag vertellen, kijk maar wat je ervan vindt, wat je er bij voelt:

‘Ik denk dat het bewustzijnswerk waar sommigen van ons al vele decennia mee bezig zijn, en waar steeds meer mensen – zeker in Nederland –  zich mee verbinden, volgend jaar ineens voor een verschuiving gaat zorgen. Ik sluit niet uit dat een instroom van kosmische energie ons daarbij gaat helpen, maar het doet er niet toe of je dat wel of niet gelooft. Er komt volgend jaar een moment dat we in grote getale ineens gaan beseffen dat het helemaal niet waar is dat we afgescheiden, geïsoleerde wezens zijn, maar dat we integendeel al verbonden zijn. Met elkaar, en met de aarde. Op dat moment zal ons gezamenlijke bewustzijn zo ruim geworden zijn, en zal ieders jarenlange werk om blokkades in het eigen innerlijk op te ruimen het gezamenlijke bewustzijnsveld zo schoongewassen hebben, dat we eindelijk weer door de sluiers van illusie heen kunnen kijken die ons zo’n 26.000 jaar lang hebben begoocheld.

Het lijkt dan alsof we de wereld ineens met nieuwe ogen bekijken en dat is ook zo, want we kijken niet meer met de ogen van de persoonlijkheid maar met de ogen van de ziel. Velen van ons kennen die ervaring maar we weten ook hoe jammer en pijnlijk het is om die bewustzijnsstaat weer kwijt te raken.

Zelf had ik een jaar of tien geleden zo’n ervaring waarbij het echt waar was: dat ik mezelf en de hele wereld onvoorwaardelijk lief had. Zo simpel is het, en zo mooi, wist ik toen met heel mijn hart. Ik probeerde die staat vast te houden maar een dag later was het alleen nog maar een herinnering, geen ervaring meer. Het kost nu eenmaal tijd om een tijdelijke bewustzijnsstaat tot een permanent bewustzijnsstadium te maken, zoals Ken Wilber in zijn werk uitlegt.

Onze ziel kent dat eenheidsbewustzijn al, maar onze persoonlijkheid moet er nog erg aan wennen. De belofte van onze ziel (individueel én collectief) is dat we in ons evolutionaire avontuur nu gaan meemaken wat ons nog nooit eerder gelukt is: het eenheidsbewustzijn vestigen op aarde. Ook jij speelt daar je rol in. De grote bewustzijnsprong die daarbij hoort, zullen we gaan maken in 2012. Of misschien wordt het toch 2013. Of…ach, wat maakt het ook uit. Het komt eraan, dat staat vast.

2012: Wat zie, voel of ervaar jij?

De afgelopen jaren, maanden, weken en dagen ontleen ik voor dit vertrouwen inspiratie aan verschillende schrijvers. Ik noem hieronder een paar titels die misschien nog niet zo bekend zijn maar die ik heel waardevol vind. Daarnaast wil ik je van harte uitnodigen te reageren op dit artikel. De sprong die er aan zit te komen zullen we samen maken. Wat jij ziet, voelt, ervaart is waardevol voor het geheel. Stuur je reactie naar redactie@kd.nl. Wordt vervolgd.

Meer lezen: Hans Andeweg, In resonantie met de natuur (Kosmos Z&K 2001); Ton van der Kroon, Het Labyrinth van de Tijd (Ankh-Hermes 2010); Pamela Kribbe: Bezield leven (Uitgeverij Zwerk 2009) en Gesprekken met Jeshua – boodschappen vanuit de christusenergie (Uitgeverij Zwerk 2009); Marko Pogacnik, De aarde genezen (Uitgeverij Vrij Geestesleven 1997); Marko en Ana Pogacnik, How wide the heart – the roots of peace in Palestine and Israel; Jan Roelofs, De Padwerk Reisgids (Ankh-Hermes 2011).