Angkor Wat: één supergrote krachtplaats

Sjamaniste Roelien de Lange op het Cambodjaanse tempelcomplex

Een ‘aanrader’ noemt Roelien de Lange het Cambodjaanse tempelcomplex Angkor Wat. Een understatement. Als sjamaniste en schrijfster is ze een echte ‘krachtplekjager’ en neemt ze ons even mee.

Door Roelien de Lange 

Een lang gekoesterde wens komt in vervulling. Nu loop ik werkelijk voor de tweede keer op die lange  brug naar de tempel van Angkor Wat in Cambodja. Dit is één van de grootste krachtplaatsen op aarde, deel van een tempelcomplex en uitgestrekt als de provincie Utrecht, met stomende jungles, rijstvelden en groene bergruggen waar in grotten nog heilige mannen leven.
In een schaduwrijke zuilengang geniet ik van een enorm reliëf dat in steen de ‘churning of the sea of milk’ uitbeeldt. Het goddelijk karnen van de Melkweg? Stenen mannen dragen een enorme slang in hun armen. Wel honderd rondborstige apsaras, vrouwelijke dansende engelen, verbinden het water met de hemelen. De topless danseressen van de Khmer koningen, waarvan er wel driehonderd aan het hof de heilige dansen uitvoerden, zijn een afspiegeling van deze hemelgodinnen.
Hindoe en boeddhistische mythen wisselden elkaar af door de eeuwen heen. Het godendom uit India werd verspreid door reizigers die overzee met de passaatwinden naar Cambodja kwamen en een halfjaar later terugvoeren bij kerende wind.

Opnieuw komen mensen uit alle windstreken de grote tempel van Angkor Wat bezoeken, toerisme kan ook te veel zijn. Ik loop achter de tempel via de schaduwrijke bomenlaan naar een poortgebouw waar de energie sterk voelbaar is. Ik stem me af en voel daar de heilige hemel en aarde verbinding. Ik vraag aan Buth, onze Cambodjaanse gids, of we met volle maan bij de Bayontempel kunnen komen. Daar staan de grote glimlachende boeddhabeelden in geheimzinnig zilveren schijnsel. Maar de toegangspoorten tot de tempelsteden zijn ’s nachts gesloten. We rijden door naar een heuvel. Voor ons ligt het waterreservoir van de West-Baray, een maanlichtbaan voert naar de horizon. We houden offers van bloemen en vruchten omhoog naar de maan en leggen ze met goede wensen op de aarde. De geur van wierook geven we aan de nacht. Een kreet uit de jungle van vogel of nachtdier is ons antwoord. Dan schuift er langzaam een zwarte vlek voor de maan. In de verte horen we tempelbellen, horens en flarden discomuziek. De maansverduistering is begonnen. Bloedrood verdwijnt de maan in een magisch duister. Een verstilling treedt in.

Raadselachtig fenomeen
De West-Baray uit de 11e eeuw is een door mensenhanden gemaakt meer van zo’n 16 km2. In vroegere oorlogstijd krioelde het er van de krokodillen ter bewaking. Nu kun je er je boterhammetje opeten bij een verkoelend briesje in de hitte. De vier Barays bij Angkor Wat blijven een raadselachtig fenomeen. Voor de bevloeiing van rijstvelden dienen de overstromingen van het enorme Tonle Sap Meer al. Vis en rijst worden het hele jaar geoogst en voedde in de oudheid de Khmer beschaving waardoor grote tempelcomplexen gebouwd konden worden. In het meer bevinden zich honderden drijvende vissersdorpen.

Ik herlees mijn dagboeknotitie: ‘Maansverduistering nog niet voorbij. Rode gouden bol met zwarte happen van aardeschaduw. De nacht koel, wind ritselt in de palmen. De roep van een gekko galmt tussen de muren van deze tropische tuin. Kat krijst een barst in de nacht. De wierook opgebrand. Gebeden naar de Pleïaden gezonden langs de rand van de Melkweg, waar de godheid bezig is met het karnen van oceanen. De sushi’s op mijn bord zijn als voedsel uit de hemel. Bij het toeristendiner ‘s avonds een dansende zeemeermin verleid door de apenkoning. Honderden Japanners ratelden ceremonieloos, camera’s in de aanslag. De ziel van Angkor Wat ingeblikt in een toeristenfabriek.’

In het midden van de 12e eeuw, de bouwtijd van de Notre Dame in Parijs, was Jayavarman VII de grootste bouwmeester-koning in Cambodja. Hij bevrijdde het land van wrede overheersers en bracht het boeddhisme terug. Vrouwen kregen politieke en sociale vrijheid. Hij bouwde hospitalen, scholen, bibliotheken en tempels zoals de Bayon, de beroemde tempel met de reusachtige boeddhagezichten. Vanaf het bekende ‘olifantenterras’ bekeek hij wedstrijden op zijn paradeveld. Hij had een leger met 50.000 olifanten die ook de tempels hielpen bouwen. Muren met rijke reliëfs vertellen over zijn avonturen.

Bomen
Angkor Wat’s romantiek wordt gevormd door de enorme kracht van bomen en jungle die een samenspel vormen met de oude tempels. Naast je zie je een mensdikke boomwortel die een poort of tempelgedeelte omstrengelt. De boom houdt de tempel overeind en de tempel is één geworden met de boom.
Gigantische zijdekatoenbomen groeien met grijparmen over de torens en gangen in Ta Prohm, dat ook door Jayavarman VII gebouwd werd. Hier krijg je het gevoel hoe de jungle alles overwoekerde toen rond 1900 Franse archeologen de tempels ontdekten. Het Ta Prohm klooster was ongelofelijk rijk. 900 jaar geleden had het 3000 dorpen onder zijn beheer, duizenden personeelsleden en grote voorraden juwelen en goud. Nu zijn het de Japanse toeristen die de ruïnes vullen.

Op een afgelegen plekje mediteer ik bij een donkere vijver. De tijd verschoof en ik werd een leerlinge in een wit gewaad.  Ademde een diepe rust in en voelde Angkors energieveld ver uitgestrekt over de aarde in die oude tijden. Even voelde ik mij leerlinge in een wit gewaad. Wat was de rust in die tijd bijzonder.

Met wat geluk vind je diezelfde rust terug bij de jungletempel van Beng Melea die minder bezocht wordt.
Na 1975, aan het einde van de Vietnamese oorlog, kwam in Cambodja de militaire dictator Pol Pot aan de macht. Twee miljoen doden op de Killing Fields waren het gevolg van deze wrede vorm van communisme. Hij had maar één ideaal: alle intellectuelen, kunstenaars, dansers en monniken moesten rijst gaan verbouwen of sterven. De steden werden leeggehaald en mensen werden als slaven het platteland opgestuurd. Mijnenvelden hielden de bevolking in omsloten gebieden gevangen. Nog zie je waarschuwingsborden voor landmijnen en mensen met geamputeerde ledematen. De Rode Khmer sloopte veel tempels en verkocht de boeddhabeelden en rijkdommen aan het buitenland. Nu zijn er overal hulpprojecten uit vele landen. Het is ongelofelijk hoe de hedendaagse Cambodjanen weer kunnen glimlachen, in vrede mediteren en hun nieuwe tempels bouwen.

In de grote tempelruïnes zul je ze moeten zoeken. De nonnen die in een klein heiligdom met boeddhabeelden, bij kaarslicht de spirituele kracht bewaken. Ze zijn er elke dag bij hun altaar, glimlachen je toe en geven je wierook. Je voelt dat ze zuivere kracht in de kern van hun tempel handhaven. Onderin de grote Bayon tempel heb ik dit het allersterkste ervaren, hier zong de Inner Smile, die glimlach van al die grote boeddha’s door mij heen.

Gouden torens
Tempels zoals Angkor Wat hebben vijf torens die spiegelen in het water. Dit illustreert de Indiase mythe over de heilige berg Meru, de woonplaats van de goden die in een kosmische oceaan ligt.

Op een warme middag mediteerde ik aan het Koninklijke Vrouwenbad, blauwe lotusbloemen wuifden in de wind. Ik zag de sierlijke danseressen baden zo’n duizend jaar geleden. Hoog in de energiesferen rees een gouden tempelstad op, als een afspiegeling van Angkor Wat. De vijf torens stralend van gouden licht. Het werd mij duidelijk dat deze aardse krachtplaatsen als een weergave van de goddelijke wereld gebouwd zijn. Of is het een duizendjarige gedachtecreatie van mediterende mensen die zichtbaar wordt op het astrale niveau? Er worden nog steeds prachtige tempels door de Cambodjanen gebouwd met goudbeklede daken en torens. Wat een enorme toewijding!

Onze gids die spirituele connecties heeft, brengt ons rechts van de Angkor Wat tempel bij een huisje in het bos. Hier woont de ‘fortune teller’. De koning bidt elk jaar bij het oude heiligdom dat voorbij haar huis aan het water ligt en komt daarna de wijze vrouw raadplegen. Ook op deze plek vind je de rust en kracht van het oude Angkor. Ik ontmoette een serene vrouw in een witte zijden sarong, het haar in een zwarte wrong. Op de kussens voor haar sjamaanse altaar vol krachtvoorwerpen, kaarsen en boeken, geeft zij mij raad. Ik voel haar zuivere helderziendheid. Een medicijnvrouw schrijft later wel erg laxerende medicijnen voor!  

Tochten in de omgeving
Langs bloeiende lotusvijvers kom je bij het prachtig bewerkte tempelcomplex van Banteay Srei, met zijn Madurodam-achtige afmetingen. Nergens vind je zulke verfijnde opengewerkte bloemenreliëfs en figuren die in de rode zandsteen lijken te gloeien. Ga laat in de middag om de horden Japanners te ontwijken.
Over slechte wegen kom je bij het heiligdom van Phnom Kulen in een bebost berggebied. Hier werd rond 800 het Cambodjaanse rijk gesticht met een speciale lingacultus. In een heldere bergstroom zijn onderwater duizend stenen fallussen of heilige linga’s aangebracht. Hun symbolische vruchtbaarheid stroomt met het geënergetiseerde rivierwater naar de lagergelegen rijstvelden.

Een bospad voert naar een heilige bron waar water uit wit zand omhoog wervelt. Dit is dè  plek om te mediteren, zittend op de traptreden van de godenhuisjes glij ik zo in een diepere waarneming. Geef mezelf een uur, want de Cheirostijd verloopt hier heel anders. Ritueel dopen mijn reisgenoot en ik elkaar en we sluiten er vrede vanuit een vorig leven. Ik geloof dat ieder mens naar krachtplekken wordt getrokken waar belangrijke gebeurtenissen uit vorige levens natrillen. De verhoogde energie van 2012 geeft hierbij impulsen tot sterke transformatie.

Koelte vind ik bij de paradijselijke watervallen. Daarvoor daal ik langs een lastige trap een ravijn in, voor mij is dit de krachtigste natuurplek van de reis, ik had er dagen willen blijven. Je kunt er in een rieten mand boven het water schommelen, opgenomen in het geruis van de waterval.

Opgefrist kan de ‘liggende boeddha’ worden bezocht. Via houten trappen klim ik op een rotspunt om deze slapende goudkleurige boeddha aan te raken. Van daaruit zie ik de jungle en het heiligdom met de pagode van Phnom Kulen als in vogelvlucht. Voor zijn woongrot tref ik de heilige man aan, waaraan ik een zegen vraag. Op zijn keel en lichaam zijn religieuze teksten getatoeëerd en zijn ogen zijn vol vriendelijke compassie. Hij geeft me totale aanvaarding in liefde. Dat neem ik mee uit Cambodja.

Meer: op www.roeliendelange.nl een agenda, kunst en de sjamaanse jaartraining de ‘Firebird’ van Roelien de Lange. Haar 4e boek ‘Gaia’s Kracht’ gaat over haar liefde voor de aarde en magische krachtplaatsen. Over Angkor Wat: www.angkoradvantage.com.