Crisis, het is zo simpel

Het is ook in ons spirituele metier crisis: ‘Er waren jaren dat ik zeven eerstejaarsgroepen had, nu krijg ik er amper één vol’, vertelde mij een ondernemer met een spirituele opleiding. Rond de jaarwisseling verdwenen er meer dan tien centra uit onze agenda waarvan de meerderheid moeite had het hoofd boven water te houden. ‘Even rustig aan met geld uitgeven’, zegt de spirituele consument massaal momenteel.
Wordt dit een voorwoord over centen? Ja en nee, geld volgt hogere principes. En wat de media, laat ik ook maar meedoen, crisis noemt lijkt slechts een centenkwestie. Maar in essentie zijn de problemen dat helemaal niet. Ze hebben met beeldvorming en met afgescheiden denken te maken. In gewoon Nederlands: teveel ikke ikke.
Dat zit zo. Er zijn maar twee maatregelen nodig om de hele banken- en eurocrisis in een handomdraai op te lossen. On-ge-loof-lijk simpel eigenlijk. De eerste is dat de banken met één eenvoudige wet gedwongen zouden moeten worden om een eigen vermogen van minimaal 20 procent aan te houden. Nu is dat vijf procent. Daardoor lenen ze iedere euro maar liefst 20 keer uit. Heel ingewikkeld hoe ze dat doen, maar het leverde ze bakken met geld op. Maar niemand vertrouwt ze meer omdat dit piramidespel mis ging. Als dat percentage omhoog moet naar 20 procent dan is het uit met de pret (en de bijpassende bonussen) en kunnen ze iedere euro voortaan maximaal vijf keer uitlenen. Nog wel bijzonder, want het lukt mij nog niet. De banken worden dan namelijk weer ouderwets saai en betrouwbaar. Maar niemand durft het aan, uit vrees voor te weinig winst en ‘de anderen’ die niet met die wet te maken krijgen in verre landen.
De tweede maatregel is dat er een euro-obligatie moet komen: héél Europa staat dan garant. Ook het rijke Nederland en Duitsland, de landen die momenteel het stevigst profiteren van de onzekerheid rond Zuid-Europese landen doordat zij een idioot lage obligatierente hoeven te betalen.
Wáát? Gaan wij die frauduleuze Grieken en Italianen uit de brand helpen? Ja, waarom niet? En natuurlijk wat normale begrotingsdiscipline van ze vragen. Nu knijpen we ze dood met bezuinigingen en absurde aflossingsverplichtingen. Nederland en Duitsland betalen alleen wat meer rente voor hun (de nieuwe Europese) staatsobligaties. Dat is onze prijs voor solidariteit.
Er is dus moed nodig bij de (gekozen) politieke leiders om keuzes te maken. En betrokkenheid. En een besef van verbondenheid bij de bevolking, ja jij en ik dus.
Crisis? Niks centengedoe, een kwestie van kiezen voor moed en verbondenheid, en niet voor het eigen hachje. Want dát, mijn beste Watson, is de oorzaak van de crisis waar jij en ik nu in zitten. Een mooi transformatiemomentje op internationaal niveau dus.
Goed onthouden dus als we (dit jaar?) vervroegde verkiezingen krijgen.
Reageer ‘s… redactie@kd.nl of hieronder.