Lekker, crisis…
Het stort buiten. Instituten kieperen ineen, regimes vallen als bakstenen, eurotoppen falen, de grote planeten staan op revolutie, overheden weten zich geen raad met Occupy-kampementen en ook de kerken zitten in zwaar weer. Om ’s wat te noemen.
Met het principe ‘zo boven zo beneden’ in het achterhoofd kan het niet anders dan dat dit ook in veel individuele levens roerige tijden betekent.
De planeten in het grootst, de wereldbewegingen op aarde, de landen daarbinnen, de plaatsen daarvan, de families en groepen en ten slotte de individuen aldaar. Ze vormen één geheel. In het groot crisis, dan ook in het klein.
Het intussen veelbesproken 2012 is begonnen. De entertainmentindustrie maakte er al een onheilsfilm over en de oude voorspellingen drijven bij menige zelfbenoemde ziener de fantasie op hol, variërend van de ‘verwoesting van de planeet’ tot ‘een nieuw bewustzijn dat breed doordringt’.
Astrologen zijn het er wel over eens: ons wachten een paar roerige jaren. En wie het journaal volgt weet dat die ontwikkeling al aan de gang is. Na decennia overconsumptie betaalt het ‘westen’ (VS en EU, ca ééntiende van de wereldbevolking) nu de rekening voor wat het heeft onttrokken aan de rest van de planeet. ‘Net goed, nu wij’, lijken de opkomende economieën te zeggen (China en India onder andere, maar liefst éénderde van de wereldbevolking). Ze vergiftigen nu op hun beurt het milieu en knechten massaal mensen in fabrieken, precies zoals ooit wij hier in het westen.
Maar de zeis van de verandering zal ook bij hen langskomen: de eerste berichten over opstandige Chinezen sijpelen al via de digitale media het land uit.
En op landenniveau? Welk land in onze Europese omgeving zweet geen peentjes? België en Frankrijk staan al naast Griekenland, Italië en Spanje dagelijks negatief in de krant. De perspectieven zijn en blijven somber. En hoe harder er vergaderd wordt, hoe slechter het gaat.
Ook op kleinere schaal hoor ik veel zuchten: middenstanders, workshoporganisatoren, therapeuten en opleiders die maar moeizaam hun groepen of agenda gevuld krijgen, met alle privé effecten (lees: economische narigheid) van dien.
En wat vraagt in jouw omgeving om revisie? Of nog persoonlijker: wat de lessen zijn die jij nu innerlijk te leren krijgt? Never a dull moment waarschijnlijk. Want dat kan bijna niet anders, gezien de grote beweging van planeten, continenten en landen, ook in het individuele leven en denken.
Gaat de boel de plomp in? Geen idee, maar het zou me niet verbazen als er nog een hoop meer gaat instorten. In ieder geval worden de dekens goed opgeschud. En dat is altijd het voordeel van crisis dat de Chinezen schrijnen te schrijven met een teken dat ook ‘kans’ betekent.
Want na 2012 wordt het gewoon 2013, 2014 en 2015. Zal de zon blijven schijnen en worden de dagen na de langste nacht telkens weer langer. Het leven zelf zal altijd winnen van de somberheid…
Gelukkig nieuwjaar!
