Radicaal

Het is de menselijke natuur om het nú te verwaarlozen ten gunste van de aandacht voor ófwel het straks, later en ooit, ófwel het gisteren, vorig jaar of verleden. In plaats van in het nu te zijn, dwalen eindeloze stromen van gedachten rond in het hoofd. Verlangend naar een ander nú. Meestal naar een mooier, leuker, fijner nu. Zonder die ene herinnering of met de vervulling van je verlangen.

Een jaar geleden leek even een opmaat voor nieuwe tijden. De crisis blijkt nu echter geen godsgeschenk dat betere tijden afdwingt. Zelfs Wilders’ aanhang brokkelt teleurgesteld af; Obama zit vast in een taaie koek, de bankiers doen weer aan bonussen en de kaalslag onder spirituele organisaties en aanbieders kabbelt voort.

Wie zit hoopvol zuchtend uit te zien naar ‘de verbetering’?
Dat alle mensen op aarde de arm om elkaar gaan slaan?
Het lam bij de leeuw komt uitrusten?

Vergeet die gedachten, verlangens en projecties maar. De mensheid doet het (nog lang) niet. Eventjes, ja heel eventjes leek er iets te kantelen. ‘Change!’ scandeerde het volk. Maar het meeste bleef bij het oude.

Heerst er in je nú gelatenheid? Is het nú is nog steeds niet goed genoeg? Maar kijk nú ’s opzij. Letterlijk nu om je heen. Je ‘hardware’. Je ‘software’. Zie de herfst, de mist, regen, zon, die vogel of de bevroren dauw. Wat is daar mis aan? Moet dat anders? Of zie door de mist van je onvrede met het nú de werkelijkheid niet meer?

Geloof jij werkelijk wat de media zeggen, geloof je wat ze drukken, uitzenden, mailen en twitteren nou écht? Over crisis en zo? Waarover gaat je leven ook alweer? En vordert dat een beetje? Een klein beetje? Goed kijken.

Spiritualiteit en bewustzijnsontwikkeling gaan over alles, namelijk jezelf en dus de hele wereld. Want jij bent degene die deze wereld waarneemt zoals die is (of zoals je denkt dat die is).
Stap voor stap die gekozen weg gaan betekent dat jij steeds verder gaat komen, hoe klein de stappen ook zijn. Tot je komt in het bewustzijnsland waar de lucht ijl is. Waar eigenlijk het leven op de oude voet onmogelijk wordt. Maar als je dat dóór hebt, ben je de grens al gepasseerd: er is nog maar één radicale koers, die van de ontelbare mogelijkheden. Die van ruimte, vrijheid, openheid. Niets is dan meer onmogelijk. In jou. In jouw wereld. De wereld. Waarin alles is zoals het is.

Ga maar door. Er is immers niets anders dan het licht.

Kies radicaal. Nu. Stap. Nog een. Steeds weer nu.

December wordt weer wat die altijd is. Of niet. Goed opletten. In het nu.