Handleiding voor singles
Wanneer ik na mijn lezingen boeken signeer, stel ik altijd dezelfde vraag: “Wat is je droom?” Het antwoord dat ik dan krijg, soms vlot, veel vaker aarzelend en zoekend, is mijn inspiratiebron om een persoonlijke boodschap in hun boek te schrijven. Na een aantal jaren deze vraag gesteld te hebben, meen ik een aardig betrouwbare peiling te kunnen geven, Maurice de Hond niet onwaardig, van wat de meest gedroomde dromen zijn van mensen.
Op nummer 3 staat: “Coach worden” of een afgeleide daarvan: therapeut worden, een eigen praktijk beginnen, andere mensen begeleiden, dat soort dingen.
Op nummer 2 staat: “Een boek schrijven”. Als iedereen die ervan droomt een boek te schrijven, dat ook daadwerkelijk gaat doen, en het boek ook nog eens uitgeeft, zie ik het somber in voor de regenwouden.
Maar met stip staat helemaal bovenaan op nummer 1:“Mijn zielsverwant vinden”. Vaak sta ik versteld van de mensen die dit als droom hebben.
U moet namelijk weten, ik heb een bijzonder aantrekkelijk publiek. Prachtige vrouwen, aantrekkelijke mannen; als u ze wilt ontmoeten: kom naar een lezing van Geert Kimpen! Maar ik ben nog iedere keer opnieuw verbaasd dat net die oogverblindende mensen er niet in slagen de man of vrouw van hun leven te ontmoeten. Toch, als ik de cijfers van een echt enquêtebureau erbij haal, blijken er in Nederland 2,5 miljoen singles te leven. Veertig procent van de mannen en vrouwen in Amsterdam tussen de 25 en 40 jaar is single. Ik vind het schokkende cijfers. Het zou niet erg zijn wanneer die miljoenen singles daar bewust voor kozen, wanneer ze zielsgelukkig waren met hun singleleven, en niets heerlijker vonden dan zo nu en dan als een vlinder van bloem tot bloem te fladderen. Maar, de uitzonderingen ten spijt, niets is minder waar. De meeste singles hunkeren naar liefde, hunkeren naar iemand die ’s avonds als ze thuiskomen in de prei staat te roeren, hunkeren naar een schouder om tegenaan te liggen in bed. En dat is ook niets om je over te schamen. Integendeel, het is een primaire levensbehoefte, om lief te hebben, en liefgehad te worden. We ontwikkelen ons als mens in de verbinding met de ander. Door de ander transformeren we, stellen we ons zelf in vraag, en worden we een vollediger mens. Dat gebeurt natuurlijk in alle verbindingen die we met elkaar aangaan als mensen, met vrienden, met familie, met collega’s, maar dit gebeurt het meest intens in een liefdesrelatie.
Liefde dwingt ons onszelf helemaal open te stellen, onze maskers te laten vallen, ons bloot te geven in onze grootsheid en kleinheid. Niets kan ons meer raken dan in liefde omhelst te worden, in liefde mededogen te vinden voor wie we zijn. En nergens zijn we natuurlijk meer kwetsbaar dan in ons hart open te stellen, want iedereen kent de ervaringen dat onze ziel vertrapt wordt, en iedereen weet hoe verdomd veel pijn dat doet. Dat is natuurlijk vaak de reden waarom al die sympathieke, lieve, boeiende en aantrekkelijke mensen doodsbang zijn voor de liefde. Door de opgelopen kwetsuren. Doordat één keer, of een paar keer, ze zoveel van iemand gehouden hebben, dat vertrouwen zo beschaamd is geworden, ze zo verschrikkelijk veel pijn hebben geleden, dat ze onneembare vestigingen zijn geworden, waarvoor je eerst twintig wachtwoorden moet kennen, voor ze je hun software laten zien.
Een tweede reden waarom singles zich zo moeilijk kunnen binden zijn de vele datingsites. Het is te makkelijk geworden om een stoet mannen of vrouwen te leren kennen. Kijk, ik ben een kneusje in een kroeg of in de disco. Wanneer ik single zou zijn en in de hoop iets te versieren naar een dansavond zou gaan, dan zou ik die triest voor zich uit starende man op de barkruk zijn die het zoveelste glas wijn achterover giet, te verlegen om iemand aan te spreken. Maar op internet zou ik wel scoren. Met een paar welgemikte zinnen en een paar in mijn voordeel genomen foto’s zou ik best wel aan mijn trekken komen, schat ik zo in. Tenminste als ik de verhalen hoor van hoeveel vrouwen er soms niet reageren op het profiel van mannen die ik ken die tussen ons gezegd en gezwegen, nu toch niet bepaald de hoofdprijs zijn.
Maar zo snel als een internetverbinding tot stand komt, net zo snel wordt er op “delete” gedrukt. Waarom zou je ook nog een tweede date aangaan met die vrouw die op de eerste avond niet met je naar bed wilde? Wanneer je thuis de computer aanzet, rolt er een nieuwe lijst over je scherm van potentiële kandidates. Internetdating is fastfood. Het stilt je honger voor een uur, maar daarna heb je weer trek in iets anders.
De derde reden is natuurlijk dat mensen veel te snel met elkaar naar bed gaan. Want we zijn toch geëmancipeerd? De seksuele revolutie heeft ons toch bevrijd? We zijn toch geen achttien meer en we hebben toch onze behoeftes? We slapen toch al genoeg alleen? Maar al die verworvenheden, zorgen er tegelijkertijd voor dat we niet de tijd nemen om elkaar werkelijk te leren kennen, ons te verdiepen in de ander, te leren verlangen naar elkaar. We verliezen het respect voor ons eigen lichaam en voor dat van de ander. Het zijn gebruiksvoorwerpen die we makkelijker uitlenen dan de sleutels van onze auto. Relaties zijn snelkookpannen. Voor we het weten zijn we gaar.
Maar de werkelijke reden dat singles singles blijven, zijn de verkeerde zoekcriteria. Dat hij gevoel voor humor heeft, sportief is, houdt van strandwandelingen, spontaan is, of houdt van de Italiaanse keuken zijn nu éénmaal niet die essentiële bindingsfactoren die een relatie langdurig maken. Het enige zoekcriterium dat ons als een feilloos kompas naar onze zielsverwant kan leiden, is: heeft hij of zij hetzelfde hogere levensdoel dan ik? Hebben we dezelfde idealen, dezelfde drijfveren, word ik opgewonden als ik hem of haar over zijn passie hoor vertellen, omdat het ook mijn passie is. Wanneer twee hogere levensdoelen samensmelten in een relatie, dan ontstaat er vuurwerk. Dan is het nooit saai of vervelend, en dan wordt het nooit belangrijk of hij nu wel of niet de dopjes op de tube tandpasta vastdraait. Het is een mythe dat tegengestelden elkaar aantrekken, omdat dit nu eenmaal even spannend is, in onze hang naar theater. Maar wanneer we voor levenslang gaan, zullen we moeten zoeken naar onze gelijke. Twee zielen verklinken om samen de beste vorm van zichzelf te worden, elkaar te ontwikkelen tot hun hoogste potentieel, en de vrucht van hun talent een geschenk voor wereld te laten zijn.
Ja. Ik weet het. Ik heb gemakkelijk praten met de mooiste vrouw en getalenteerdste schrijfster bij mij op de bank. Maar gelooft u mij. Ik ben ook single geweest. Jarenlang. Het prototype van de ongelukkige single. Een karikatuur van de unhappy single was ik. Ik weet dus hoe ik in mijn handjes mag knijpen dat ik haar ontmoet heb, dat ik haar herkend heb, dat ik op een moment dat mijn hart gesloten was, het door haar liet openen. En dat gun ik iedereen. Vooruit, singles van Nederland, probeer voor één keer mijn strategie, al is het slechts voor enkele maanden, en verbaas u.
Geert Kimpen
Het Liefdesdagboek van Geert Kimpen & Christine Pannebakker is dit kwartaal exclusief te koop via de boekenclub Bookspot. www.bookspot.nl.