De Gewonde Heler

Erken dat er pijn zit en dat je daarmee moet dealen

Is er ooit een man of vrouw geweest die kon zeggen: ik heb alles gedaan om mijn pad te lopen in overeenstemming met mijn bedoeling? Die alles in het werk heeft gesteld om goed te doen, om een heel mens te zijn, om liefde te geven, om liefde te zijn?

Door Jos Kester

Iemand die alles wat niet nodig is, heeft opgegeven om zijn of haar pad te wandelen in schoonheid, uitsluitend en alleen om schoonheid te laten stralen, om uitsluitend en alleen in schoonheid te leven en schoonheid te zijn? Een man of vrouw die ook zijn of haar pijn en lijden niet in de weg laat staan? Die daaraan voorbij is gegaan? Om de simpele reden dat pijn en lijden dat niet waard zijn, maar slechts een uitvlucht? Die niet opgaf  te streven met heel je hart en ziel naar het wandelen in schoonheid op deze aarde te kijken? Die nooit vluchtte voor de liefde? Zouden het Boeddha, Jezus, Maria Magdalena, Mohammed, Gandhi, Krishnamurti of Michael Jackson kunnen zijn geweest? Hebben zij in schoonheid gewandeld, uitsluitend en alleen om schoonheid te zijn, zonder vooringenomenheid, zonder politieke of religieuze agenda? Zonder de behoefte aan aandacht die ze kregen met hun muziek, hun politiek en hun boodschap, omdat ze die aandacht niet van hun ouders hebben gekregen? Heeft er ooit iemand op deze aarde rondgelopen zo puur, zo verlicht, zo integer, dat de bomen een buiging maakten, de bloemen spontaan in bloei raakten en het gras harder ging groeien als zij daarover liepen? Waren er ooit mensen op deze aarde die zo’n puurheid uitstraalden dat iedereen erdoor werd aangestoken en dit voorbeeld als vanzelf ging volgen, zoals de bomen, de bloemen en alles in de natuur de zon volgen?

Miljoenen

Ja. Ik weet zeker dat deze mensen er zijn. Dat er miljoenen mensen zijn die aan dit beeld voldoen. Die in alles wat ze zijn, in alles wat ze doen oprecht zijn. Die geen politieke en religieuze agenda hebben. Geen boodschap hebben dan alleen en uitsluitend er te zijn, helemaal, compleet en een schoonheid uitstralen, die zo verblindend is dat het gesmoord moet worden. Ze zijn met miljoenen, deze stralenden, die onze steden bewonen en het land bevolken. Het zijn miljoenen mensen die met hun lach en levenslust bomen van blijdschap doen buigen en bloemen doen uitkomen. Die verliefd zijn op ieder grassprietje, op ieder dier, op ieder mens en op alle vogels in de lucht. Die weten dat in iedere zandkorrel de magie van het leven ingesloten zit. Die huisjesslakken op hun armen laten kruipen en intens genieten van de schoonheid van hun wandeling daarop. Die iedere dag verwelkomen alsof moederaarde opnieuw is geschapen. Die puur liefde zijn voor alles wat ze omgeeft. Geen oordelen hebben. Geen leugens vertellen. Geen haat zaaien. Geen oorlogen beginnen. Die mensen zijn onze kinderen. En ze zijn talrijk en met miljoenen, maar ze doven door onze overtuigingen langzaam uit en worden volwassen op een manier dat ook zij hun kinderen leren niet met schoonheid te wandelen.

Oorspronkelijk levensdoel

En zo ontstaan er Gewonde Helers, die gewonden helen vanwege hun eigen opgelopen wonden. Zo is er een warrige cyclus ontstaan van gewonde mensen die zoeken naar de eenheid in zichzelf, die ze eens waren. Die gewond zijn geraakt door gewonde ouders, gewonde voorouders en voorouders en voorouders en voorouders. En het lijkt niet te stoppen. Boeken en nog eens boeken over heel worden, over geluk, over verlicht worden, zijn er geschreven. Televisieprogramma na televisieprogramma wordt gemaakt, met als thema  ‘de dagelijkse realiteit’, waar gewone en beroemde mensen mogen laten zien hoe ze leven, uitsluitend en alleen omdat iedereen hongerig is naar informatie over hoe dat moet. Therapeut na therapeut wordt bezocht, workshop na workshop en opleiding na opleiding wordt gevolgd, om op een andere meer verbonden manier geluk en evenwicht te vinden. Maar lukt dat ook? Lukt dat als we leven in een samenleving die uitsluitend en alleen gericht is op het vergaren van materie, omdat dat in economische wetten is vastgelegd? Dat dit de waan van de dag is en we kinderen afleren heel te zijn? Dat we onze kinderen leren dat ze hard moeten worden omdat de wereld hard is?

Nee, dat gaat nooit lukken op die manier. Hoeveel mensen ook bewust gaan leven en zich bewust zijn van hun tekortkomingen ten opzichte van zichzelf en hun kinderen. Dat gaat niet lukken als we niet de oorspronkelijke bedoeling van ons leven op aarde hervinden. Dat lukt niet als niet ook de basis verandert van waaruit onze samenleving is ontstaan. En die basis zijn wij. Wij zullen meer moeten doen dan alleen en uitsluitend cursussen volgen, het afval scheiden en biologische producten kopen. En dat begint met de erkenning dat we gewond zijn. Dat we stuk voor stuk door onze opvoeding, door onze opleiding, door ons werk, gewond zijn geraakt en daar dagelijks aan worden herinnerd. Dat begint met de erkenning dat we in een gewonde samenleving leven. Kijk naar het nieuws en lees de kranten. Om dit gewond zijn niet te hoeven voelen, blijven veel mensen doen wat ze al vroeg hebben geleerd en dat is je afsluiten voor schoonheid. En sommigen zijn zo gewond geraakt dat als ze schoonheid zien, ze dat uit de weg gaan, ze er niet tegen kunnen en het soms zelfs vermoorden. Anderen erkennen hun gewond zijn en gaan in therapie, volgen cursussen en opleidingen om zichzelf en daarmee anderen te helpen. Dat zijn de Gewonde Helers.

Schoonheid

Niemand ontkomt aan de wurggreep van onze gewonde samenleving, waarin we elkaar in ons gewond zijn herkennen, elkaar soms kunnen troosten, maar ook elkaar uit de weg gaan, en ook elkaar pijn blijven doen. Of gewoon heel simpel de televisie aanzetten om te zien dat we niet alleen zijn met onze pijn. Of om te zien dat het altijd nog erger kan en jij het nog niet zo slecht hebt getroffen. Er waren ooit volkeren op aarde die dit fenomeen van gewond zijn van een samenleving niet kenden. Die harmonieus samenleefden. Die werkelijk in schoonheid op deze aarde wandelden. Die hun kinderen niet sloegen omdat ze wisten dat hun kinderen dat dan later bij hun eigen kinderen ook zouden gaan doen. De Europeanen die voor het eerst met deze volkeren in aanraking kwamen, waren geschokt over de vredelievendheid, de kracht en uitstraling van deze volkeren. De openheid, vreugde en schoonheid van deze mensen was zo verblindend, dat ze het direct als duivels bestempelden. Die schoonheid moest wel duivels zijn en daarom dus worden vermoord. En wat er ook door historici over deze volkeren is geschreven: dat ze gewelddadig waren, primitief, kinderlijk enzovoort zijn leugens. Daar getuigen verslagen van de eerste handelsreizigers en kapiteins van, die met hun schepen voor de kust van Noord- en Zuid-Amerika, Indonesië, de Filippijnen, de Polynesische eilanden enzovoort hun ankers uitgooiden. En ja inderdaad, de vooruitgang, de technologische voorsprong, het menselijk lot, de drang van de mens om alles te onderzoeken en de mogelijkheden die zich voordeden uit te buiten. Ja inderdaad, daar was geen kruid tegen gewassen. Dat doet het nog steeds niet trouwens. Maar wel ten koste van heel veel – miljarden – gewonde mensen, een gewonde aarde en waarschijnlijk ook gewonde goden.

Wie stopt dit? Is er iemand op deze aarde die het vermogen heeft om dit te laten stoppen? Die de wereld laat inzien in wat voor een gekkenhuis deze prachtige heilige aarde is veranderd? Is daar een nieuwe Gandhi, Jezus of Boeddha voor nodig? Of kunnen wij het zelf? Hoe dan, hoor ik nu? Hoe dan? Door eerst te erkennen dat we allemaal stuk voor stuk gewond zijn en niet zo’n klein beetje ook. Dat hele massa’s mensen zich laten drogeren door de farmaceutische industrie om dat gewond zijn niet te hoeven voelen. Dat we daarmee dus moeten stoppen en simpelweg erkennen dat we pijn lijden en gewond zijn. Niet doorlopen alsof er niets aan de hand is. Nee, naar jezelf luisteren. Naar jezelf in de spiegel kijken. Jezelf in de ogen kijken en erkennen dat je pijn lijdt en gewond bent. En dat je daar niemand de schuld van kunt geven omdat dit al generaties lang aan de gang is.

Erkennen van pijn

Hele generaties voorouders staan achter je die allemaal dezelfde pijn hebben gekend en zich hebben laten wijsmaken dat die pijn hun eigen schuld was. Dat ze zondig waren en daarom moesten boeten. Maar we boeten nog steeds, en dit geheel en totaal ten onrechte, omdat er geen enkele reden is om op deze manier te moeten leven. Dat bewijs wordt op sommige plaatsen in de wereld nog steeds geleverd, al zal het niet lang meer duren voordat ook die kleine geïsoleerde samenlevingen zijn verzwolgen door de vooruitgang. Als je heel simpel erkent dat je een gewond mens bent, ben je ook in staat een gewonde heler te worden. Het betekent heel simpel dat je verantwoordelijkheid neemt voor dat wat je is aangedaan toen je nog een kind was en dat je je daar steeds van bewust bent. En dat je je bewust bent dat je door je geliefde, je kinderen, je ouders, je baas of je collega steeds opnieuw in die pijn wordt geraakt. Er is een heel simpele manier om daar vanaf te komen en dat is het volledige besef dat zij er niets mee te maken hebben. Dat niet zij de oorzaak zijn van je pijn. Die oorzaak ligt terug in jouw persoonlijk leven en ver terug in onze geschiedenis. En iedereen is er door geraakt. De enige manier om daarvan te genezen is te erkennen dat die pijn er zit en dat je daar de rest van je leven mee zult moeten dealen. Alleen op die manier kan het verzachten. Houd anderen erbuiten. Ga in therapie als dat nodig is of volg een cursus in wonderen. Ik ben ervan overtuigd dat het de enige manier is waarop we deze waanzin waarin we leven kunnen stoppen. Als we erkennen dat we gewond zijn. Als we de moed hebben dat te erkennen, hoeven we het ook niet meer door te geven aan onze kinderen. Dan hoeven we geen strijd meer met elkaar te leveren. Dan kunnen we gewonde helers worden, die door hun gewond zijn anderen kunnen begrijpen in plaats van te moeten bestrijden. Zo simpel is het. Al weet ik uit eigen ervaring dat het erg lastig is om niet anderen de schuld te blijven geven van je eigen gewond zijn.

Wandel met schoonheid.

PS. Voor wie zelf wil lezen hoe de oude volkeren in de beide Amerika’s leefden, leze het boek ‘1491, de ontdekking van precolombiaans Amerika’, van Charles C. Mann.

Meer over Jos Kester: www.spiritcompany.org.

De openheid, vreugde en …

… schoonheid van deze mensen…

… was zo verblindend…

….dat ze het direct ….

… als duivels bestempelden.

Schoonheid moest daarom…

…. dus worden vermoord….