Vakantie vieren- Punt in de verte

Het raam staat open; de jas blijft op de kapstok; dit zomernummer van Koorddanser is bijna afgerond. Vakantie vieren staat voor mijn deur. Tijd voor wat achterstallig onderhoud: stukjes mezelf terugvinden die zijn kwijtgeraakt. Door drukte, aandacht voor anderen en tal van activiteiten en taken. Weer oog voor mijn innerlijke behoefte. ‘Me, myself and I having a good time’, zei iemand eens over dat moment van helemaal ontspannen.

Wat wil ik? De diversiteit van het Zijn ervaren. Mezelf zien in de ogen van de ander. De oneindige ruimte van het bewustzijn beseffen. Rusten in het diepe besef dat alles een uitdrukking is van het ene en er de essentie van is. Diep verbonden. Unificatie.

In het spel van krachten waarin ik als een echte ‘koorddanser des levens’ mijn balans probeer te bewaren, wiebelt het wel eens. Soms kijk ik teveel naar de diepte, naar beneden. Door telkens weer in het nu te komen, het touw te voelen waarop ik in het midden moet blijven en de blik te richten op het eindpunt, blijft de balans.

Wat zie ik de verte? De perfectie van alles. Of beter: de volstrekte logica ervan. Zelfs van de dingen waarmee mijn persoonlijkheid moeite heeft: mensen die elkaar bewust en onbewust kwaad doen, het verval, de schadelijke ambities of nalatige onverschilligheid. Om van kortzichtig egoïsme maar te zwijgen. Overal is dan steeds ook heelheid, bewustwording en verbinding, maar ik moet vaak eerst  door de dingen ‘heen’ kijken. Alles komt voort uit dezelfde bron, zelfs dat wat sommigen het kwaad noemen. Niet altijd makkelijk te accepteren en beslist zeer confronterend. Maar als ik me ervoor open zie ik zonneklaar hoe de liefde alles omvat. In het bestaan zijn alle Grote Krachten daarin toch in balans. Karmische wetten, goddelijke principes, eeuwige bewegingen; wat ik ervan zie en begrijp maakt me innerlijk rustig. Het voedt mijn vrede met wat er is, de acceptatie.

Zelfs het kleine dat ik kan doen om te bewegen naar die perfectie, mis ik dikwijls. Onbewustheid en kortzichtigheid natuurlijk. Dan kijk ik bangig links en rechts in de gapende diepte en is de connectie met die verte en mezelf weg.

Deze tijd wil ik weer vooruitkijken, de voeten op het touw voelen, de balans hervinden, herstellen van het verlies van connectie. Unificeren.

Vakantie vieren dus.

Ewald Wagenaar

Reageren: www.kd.nl of redactie@kd.nl.