Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views :
img

De derde weg naar spirituele groei

/
/
/
704 Views

Er zijn grofweg twee manieren waarlangs we ons in het algemeen als mens spiritueel ontwikkelen. Deze twee hebben elkaar nodig waardoor een derde weg ontstaat. Groeien door zelfverbetering

De eerste weg is de meest bekende: we gaan op zoek naar wie we zijn en waar we vandaan komen, naar wat het betekent om mens te zijn, naar hoe we onszelf beperken en wat we daar aan kunnen doen. Dit is de weg van bewustwording en persoonlijke groei: een lange en soms moeilijke weg en uiterst belangrijk. Zonder onszelf te onderzoeken en aan onszelf te werken, en zonder ons te openen voor de mogelijkheden en de beperkingen die het leven ons biedt, zullen we geen stap verder komen.

Maar hoe belangrijk deze weg ook is, en hoeveel ze ons ook te bieden heeft, uiteindelijk is er meer nodig voor vervulling en om volledig tot bloei te komen. Als we alleen blijven streven naar het verbeteren van onszelf, zullen onze fouten en beperkingen onze vijanden blijven, en deze zijn eindeloos. Na elke geslaagde poging iets in onszelf te veranderen zal zich weer iets nieuws aandienen, en moeten we weer aan het werk. We blijven vechten tegen de dingen die we tegenkomen; we moeten blijven werken.

Als we bijvoorbeeld een baas hebben die ons vaak kleineert, ons verantwoordelijk maakt voor zijn of haar fouten en onze verdiensten naar zichzelf toetrekt kunnen we zoeken naar manieren om daar mee om te gaan en werken aan onze vaardigheden en pijnpunten tot we op een of andere manier vrede hebben met de situatie of haar veranderd hebben. Dat geeft voldoening en rust. Tot het volgende zich aandient.

Verlichting en vervulling zijn altijd van korte duur en zo’n moment kan ons als het voorbij is teleurgesteld achterlaten. Het is soms om moedeloos van te worden.

Accepteren wat er is

Om ons werkelijk te openen, en diepgaand en blijvend vervulling te vinden is er nog een andere weg nodig: die van het volledig in relatie gaan met alles precies zoals het is, zonder te willen veranderen, zonder ergens aan te werken, zonder iets te willen verbeteren en ook zonder te streven naar groei. Dit gaat tegen de natuurlijke gewoonte van de meeste van ons in.

Ook dit is geen makkelijke weg. Hierbij komen we ons ego tegen, dat geleerd heeft af te wijzen wat we als niet goed zien en aan te pakken wat we niet goed vinden. We komen onze angsten tegen voor wat er gebeurt als we er niet iets mee doen. We zijn vaak bang om echt binnen te laten komen hoe het is, in en om ons heen. En meestal is er ongeloof dat we echt helemaal mogen zijn zoals we zijn, met onze fouten en tekortkomingen. Heel vaak denken we dat we iets moeten veranderen, voordat het goed is, voordat we rust kunnen vinden en we ons veilig kunnen voelen. Als we deze weg gaan geeft ons dat steeds weer rust en overgave, maar ook dient zich telkens weer iets nieuws aan wat we weer moeten gaan accepteren.

In het bovenstaande voorbeeld zouden we accepteren dat de situatie is zoals deze is en daarmee leven.

De derde weg

Op het eerste gezicht lijken deze wegen onverenigbaar, maar ze zijn alles behalve dat. Zoals gezegd hebben ze elkaar nodig. Zonder eerst geploeterd te hebben op de eerste weg beperkt de tweede zich tot acceptatie en kunnen we slachtoffer worden van de omstandigheden. Om echt in relatie gaan met alles wat er is, in en om ons heen, moeten we eerst aan onszelf gewerkt hebben. We zitten anders teveel gevangen in wat ons geleerd is en in de wonden die we opgelopen hebben. We kennen ons ego te weinig, en we zijn er teveel mee geïdentificeerd, en datzelfde geldt voor onze angsten.

Echter, ook als we wel deze tweede weg kunnen gaan, blijft het eerste pad met zijn bewustwording en persoonlijke groei belangrijk. Deze zal echter van karakter veranderen, doordat ze nu ingebed raakt in de tweede en daar onderdeel van wordt: ze wordt dan deel van de stroom van het leven en houdt op ergens tégen te vechten.

In relatie gaan met het leven precies zoals het is, in en om ons heen, is een enorme omslag. Het betekent dat we gaan zien en ervaren dat alles deel is van het grotere geheel dat het Leven is, en dat alles zijn plaats heeft. Je zou kunnen zeggen dat alles heilig is, of heel, wat ons ego daar ook maar van vindt.

Enerzijds betekent dit automatisch dat er niets hoeft te veranderen, want het is immers al heel, heilig. Zelfs onze fouten en neuroses – en die van anderen – zijn deel van deze heelheid.

Anderzijds betekent het ook het tegenovergestelde. Het Leven is namelijk altijd in beweging en heeft de ingebouwde drang tot groeien en heel worden, zoals een wond de neiging heeft te helen. Ook in ons is de drang tot groei en helen, de drang om mee te bewegen. Dat betekent dat wij door echt in relatie te gaan met wat er is, gedragen worden door deze drang te groeien en te helen.

Door een intieme relatie aan te gaan met waar we niet blij mee zijn om ons heen, maar vooral in onszelf, zullen dingen automatisch in beweging komen en zullen wij automatisch in actie komen waar dat nodig is. Maar onze actie is niet meer tegen onszelf of onze omgeving gericht, onze actie wordt een actie voor het Leven. We hoeven niet meer te werken aan wat nog niet goed is, we worden voortgestuwd door ons verlangen en, je zou kunnen zeggen, door liefde. Onze inspanning wordt moeiteloos.

Als we terugkomen op het genoemde voorbeeld zouden we volledig in relatie gaan met de situatie zoals deze is, de baas zoals hij of zij is, wat het met ons doet en welke gevoelens, verlangens en gedachten dat bij ons oproept. We erkennen alles wat er is, zonder er tegen te vechten. En als we ertegen willen vechten erkennen we dat ook. Na verloop van tijd gebeurt er dan iets. Wat weten we niet, maar er gebeurt altijd iets. Het kan zijn dat we een manier vinden om op te treden, het kan zijn dat onze gevoelens veranderen, of dat we stuiten op onverwerkte pijn uit het verleden en daarmee in relatie gaan. Wat het ook is, het komt voort uit verbinding met het leven en is daarmee in lijn, en wordt daardoor gedragen.

Problemen ontstaan niet doordat we het niet goed doen, problemen ontstaan doordat we niet in relatie gaan met de situatie en onszelf daarin, ongekuist en onvolmaakt. Het Leven gaat weer stromen als we die relatie herstellen, ook al ziet het er vaak niet uit zoals ons ego het meestal graag zou willen: harmonieus, conflictloos en zacht. En onder controle.

Door beide wegen te integreren worden we vrij, en verbonden met onszelf, anderen, en het Leven.

Deze manier van in het leven staan is niet makkelijk, juist omdat zij je uitdaagt steeds weer te zijn met wat er is. Maar ze beloont rijkelijk. Naast verbinden en bevrijden geeft ze ontspanning, vertrouwen, vervulling en een blijvende onderstroom van geluk en je gedragen voelen.

Maris Könning

Maris Konning De derde we
Maris Könning

Maris Könning en Eddie Doolan, die vele jaren met Jason Shulman gewerkt hebben, beginnen in het najaar van 2020 een traject voor mensen die op een diepgaande en transformerende manier deze weg willen leren kennen en ervaren. (www.ontwaaktleven.nl). Shulman, een Amerikaanse teacher, healer, boeddhist en kabbalist, heeft zijn leven gewijd aan het ontwikkelen en begeleiden van deze weg. Hij heeft verschillende boeken geschreven, waarvan het in het Nederlands vertaalde “Ontmoetingen met een nonduale God” de meest toegankelijke is. 



Plaats een reactie

    Artikel delen
  • Facebook
  • Twitter
  • Google+
  • Linkedin
  • Pinterest