Heilige geometrie: van trilling tot universum

Heilige Geometrie is zo oud als mensenheugenis. Het betreft een uiterst diepzinnige en geheime wetenschap die door de geschiedenis heen bedreven werd in geheime genootschappen. Wat is er zo heilig en geheimzinnig zijn aan geometrische figuren?

De mensheid is de afgelopen duizenden jaren iets belangrijks onthouden dat alleen bij ingewijden in deze Heilige Geometrie bekend was. De laatste decennia is er echter een ware inhaalslag gaande om deze aloude wetenschap met een esoterische inslag te reconstrueren. De de Heilige Geometrie blijkt de blauwdruk van het universum vanwaaruit alles wat we om ons heen zien is geschapen. De Heilige Geometrie die we herkennen in het universum is de hand van God achter de schepping. De diepzinnige esoterische gedachte achter de Heilige Geometrie is dat de beschermers ervan geloofden dat het gehele universum Eén was, God zelf. Het scheppingsverhaal zoals dit overgeleverd werd in deze geheime genootschappen, vertelt dat God in den beginne vanuit zijn oorspronkelijke eenheidsbewustzijn de illusie van afscheiding schiep opdat hij zichzelf kon leren kennen. Het bracht de Schepper een nieuwe ervaring die voorheen vanuit zijn eenheidsbewustzijn niet ervaren kon worden en is de oorzaak van alle polarisaties zoals warm en koud, goed en kwaad, God en niet God.

De dualistische opdeling vanuit de éénheid verliep volgens de Gulden snede, een heilige ratio (1:0,618) die ten grondslag zou liggen aan alle organische vormen om ons heen die we zien als afgescheiden van de oorspronkelijke eenheid. Deze kennis is uiterst geheim bewaard gebleven in geheime genootschappen van bijvoorbeeld de gnostici en vrijmetselaars. De geheimhouding was noodzakelijk omdat de Katholieke kerk de aanhangers van deze esoterie door de eeuwen heen hardnekkig vervolgde en onderdrukte. Deze kennis ligt aan de basis van een nieuwe fysica die letterlijk een nieuw licht laat schijnen ver onze werkelijkheid en Gods schepping. Laten we eens gaan kijken wat deze pioniers van de Heilige Geometrie te vertellen hebben wat u nooit van uw wiskunde leraar te horen zou hebben gekregen.

Melchizedek

Een van de belangrijke restaurateurs van de Heilige Geometrie is Drunvalo Melchizedek. Drunvalo onderwierp het scheppingsverhaal van de Heilige Geometrie aan een onderzoek. Het scheppingsverhaal van de Heilige Geometrie vermeldt dat de wereld in zes dagen geschapen is  vanuit de oorspronkelijke éénheid van Gods bewustzijn. Vanuit dit eenheidsbewustzijn besloot God zichzelf op te sluiten in een bol. Door dit te doen ontstond er een nieuwe ervaring, Hij had iets om waar te nemen omdat er nu voor het eerst iets buiten Hemzelf bestond. Tevreden over het resultaat schiep hij op de tweede dag de tweede bol, die de eerste doormidden kliefde.

Gods schepping ging zo zes dagen voort en op de zevende dag ruste Hij. Zie figuur 1.

Herkent u de analogie met Genesis, het scheppingsverhaal van de Bijbel? Hier links ziet u het resultaat, 7 bollen welke dan ook wel het Genesis patroon genoemd wordt. De doorsnede van telkens twee bollen wordt een Vesica Pisces (Pisces = vis) genoemd welke later het vis symbool geworden is, een aanduiding van Jezus Christus. In de tekening links ziet u ook het hexagram of Davidster tevoorschijn komen. Drunvalo Melchizedek, enthousiast als hij was over dit scheppingsverhaal, besloot het voort te zetten na de zevende dag om te zien wat er verder nog uit Gods schone schepping voort zou komen. Door op dezelfde wijze bollen toe te voegen, ontstond als resultaat de levensbloem. Zie figuur 2. Dit symbool is over de gehele wereld terug te vinden onder andere in Egyptische tempels. Drunvalo ging na het ontstaan van de levensbloem verder met hetzelfde procédé, maar vanwege de eenvoud slaan we nu wat stappen over. Uit het uiteindelijk resultaat laten we niet relevante bollen weg en verbinden vervolgens de overige bollen onderling met elkaar door rechte lijnen te trekken tussen de middelpunten van de overgebleven bollen. Het gevolg is dat er bijvoorbeeld een kubus te voorschijn komt uit het Genesis patroon, zie figuur 3

Wanneer we nu alle middelpunten verbinden dan zien we het uiteindelijke resultaat: In figuur 4 vinden we alle vijf de verschillende geometrische vormen terug die 350 jaar voor Christus beschreven zijn door de Griekse filosoof Plato en daarom ook wel de Platonisch vormen genoemd worden. In deze figuur vinden we de kubus twee maal terug, een grote uitvoering in de buitenste cirkels en een kleinere uitvoering in het Genesis patroon in het hart. Dit zijn dan alle vijf de Platonische vormen, van links naar rechts, de tetraëder, de kubus, de octaëder, de dodecaëder en de icosaëder. Plato beweerde indertijd dat deze vijf figuren de basis bouwblokken zijn van de atomen, de bouwstenen van de materie. Het bijzondere van deze Platonische vormen die voortkomen uit de Heilige Geometrie is, dat ze aan de basis staan van nieuwe theorieën en ontdekkingen in ons universum die Plato’s gelijk lijken te bevestigen.

Vloeistoffen

Deze nieuwe inzichten hebben we met name te danken aan Dr. Hans Jenny, een Zwitserse medicus die proeven uitvoerde met vloeistoffen in ronde bollen. Op deze bollen richtte hij luidsprekers die zuivere tonen van de toonladder voortbrachten. Aan de vloeistof had hij colloïden, kleine stofjes toegevoegd die de trillingspatronen zichtbaar maakten. In de bol vormden zich alle Platonische vormen als staande golfpatronen! In figuur 5 zijn twee tetraëders ineen gevlochten die – indien platgeslagen – de Davidsster vormen, het symbool dat door de eeuwen heen als heilig beschouwd werd. Het grote geheim van de Heilige Geometrie is dus dat trillingen met muzikale frequenties geometrische vormen aannemen; ons universum is één groot muziekstuk. Het universum blijkt één vibrerend medium te zijn dat door de Grieken in de oudheid ether genoemd werd. In deze ether is alles met elkaar verbonden. Materie bestaande uit losse deeltjes die we atomen noemen, bestaan in de ether dan ook niet. De materiele wereld zoals we die waarnemen bestaande uit afzonderlijke materiele objecten, is slechts gebaseerd op de illusie dat deze afzonderlijke objecten geen onderdeel uit maken van een groter geheel, het alles verbindende ether veld. Als logische gevolg moet ook de afgescheidenheid die wij ervaren van de werkelijkheid buiten ons zelf gebaseerd zijn op een illusie. Wij maken immers zelf ook deel uit van dit vibrerende ether veld. De fundamentele waarheid is dan ook dat alles met elkaar in verbinding staat en dat er dus (op een niet door de zintuigen waarneembaar niveau) eenheid bestaat in het universum, precies zoals de Heilige Geometrie altijd beweerd heeft.

Volgens de pioniers van een nieuwe fysica die in opkomst is, zijn de ‘afzonderlijke delen’, zoals het atoom, slechts een trillingspatroon van staande golven in een zee van ether.

Ether

Tot aan het einde van de 19e eeuw was iedere fysicus het er over eens dat de ether bestond, totdat in 1881 een berucht experiment uitgevoerd door Michaelson en Morley hieraan een einde maakte. Voor fysici is de ether sindsdien een taboe. Dit taboe wordt vandaag de dag echter doorbroken door nieuwe inzichten en theorieën die aantonen dat Michaelson en Morley het bij het verkeerde eind hadden en dat Plato gelijk had. Voortrekkers van deze theorieën zijn David Wilcock en Daniel Winter die aantonen hoe materie en in het bijzonder het atoom opgebouwd is uit deze vibratie structuren van Platonische vormen. De golven die dit tot stand brengen zijn spiraalgolven die in de Heilige Geometrie bekend staan als Gulden Snede spiralen. De consequenties van deze nieuwe inzichten zijn enorm en hebben filosofische consequenties.

Ons universum blijkt dus volgens deze nieuwe inzichten inderdaad een eenheid te vormen, één trillend etherveld waarin alles met elkaar verbonden is. De vibraties in dit etherveld zijn elektromagnetische golven die we waarnemen als licht. Als dit licht vrij kan reizen door de ruimte dan ervaren we dit als energie, maar als het gebonden zit in de vorm van staande spiraalgolven in een beperkte ruimte, dan ervaren we het als materie.

Het meest opmerkelijk is misschien nog wel dat deze nieuwe inzichten in de fysica eigenlijk helemaal niet zo nieuw zijn. De oude Egyptenaren die aan de wieg staan van de Heilige Geometrie noemden materie al bevroren licht. Zo zijn er ook opmerkelijke overeenkomsten te vinden tussen de verschillende mondiale scheppingsmythologieën. Zij spreken namelijk alle over de oerwateren waaruit de wereld geschapen zou zijn en de rol van de kosmische slang daarbij. Wanneer we deze slang zien als een metafoor voor de Gulden-Snedespiraal en de oerwateren voor de ether, dan beginnen deze oude mythologieën een nieuwe wetenschappelijke taal te spreken die voor ingewijden boekdelen spreekt. Een oud-Indische Vedische tekst verhaalt hoe Vishnoe op zijn rustbed Ananta – bestaande uit zeven kosmische slangen drijvend op de oerwateren – droomt hoe een lotusbloem uit zijn navel groeit, waaruit Brahmaan, de god van het licht en schepper van het universum, wordt geboren. Ook Egyptische piramideteksten spreken over de kosmische slang Iru-To die te voorschijn kwam uit de oerwateren, de Nun om hieruit de fysieke wereld te scheppen.

Zou het misschien kunnen zijn dat we in deze tijd een wetenschap herontdekken afkomstig uit de oudheid die via geheime genootschappen, mystieke tradities en heilige geschriften de onderdrukking van het Christendom en de dogmatiek van de wetenschap overleefd heeft? Voor het eerst lijken enkele vooruitstrevende wetenschappers de importantie van de Heilige Geometrie in te zien en zij zijn het er over eens dat de Heilige Geometrie inderdaad de sleutel is tot het herkennen van de eenheid van ons bestaan. De Heilige Geometrie wordt daarmee de tegenhanger uit de oudheid van de eigentijdse door Einstein geïnspireerde zoektocht van de fysica, een sluitende theorie van alles, de uiteindelijke heilige graal van de fysica.

Door Jan Wicherink

Jan Wicherink is uitgever en auteur van diverse boeken over Heilige Geometrie, waaronder ‘Ontheemde Zielen Ontwaken’ te krijgen bij o.a. www.era-nova.nl. Meer info: www.soulsofdistortion.nl en www.piramidions.nl.