De waarheid achter mythes – Wat er werkelijk gebeurde rond de schepping van de mens

Zijn mythen historische feiten of zijn het verhalen die zijn ontstaan vanuit een behoefte van mensen om zin aan hun bestaan te geven? De gangbare geschiedschrijvers gaan van het laatste uit. De mens heeft het nodig om zijn bestaan op iets hogers te gronden in plaats van er simpel vanuit te gaan dat we hier door een toevallige mutatie van dna zijn ontstaan.

In de vorige Koorddanser stond een artikel van mij over een visioen dat ik als kind kreeg. Rond mijn 24^e was er een nieuw visioen over ons bestaan, dat ging over de mensheid en het ontstaan ervan. Dat visioen heb ik proberen weg te stoppen. Er niet meer aan willen denken. Het niet meer te voelen. Het te ontkennen als waar. De tekenen die er later kwamen niet te willen zien als bevestiging van dat visioen. Nooit heb ik er met iemand over willen praten. En nog steeds aarzel ik om er iets over te schrijven. Ik beschouw het als iets persoonlijks wat zich in mijn leven aan het ontwikkelen is. Waar ik mee leef en er – nu wel – gevolg aan geef door mijn werk te doen als leraar/sjamaan/medicijnman of hoe je me ook wilt noemen. Voor ik met sjamanisme in aanraking kwam,was dat visioen een non-issue.

Grootsheid

Gedurende mijn sjamanistische opleiding begreep ik dat visioenen belangrijk zijn, niet alleen voor mij, maar vooral voor ‘mijn volk’: de mensen die naar mij toekomen voor inzichten, voor mijn familie en vrienden. Lang voordat ik dat visioen kreeg had ik al grote interesse, voor ons bestaan op aarde, wat wij als mens hier te doen hebben, wie onze voorouders en scheppers zijn. Ik las alles wat er op dat vlak was te vinden, luisterde veel naar muziek en ging bij mezelf op zoek naar antwoorden. Uit dit onderzoek, gecombineerd met mijn visioen, ontstond er een groot besef dat wij als mensheid met iets groots bezig zijn. En dat tegelijkertijd deze grootsheid door sommigen ontkend wordt. Dat we vooral klein gehouden dienen te worden en dat daarvoor veel techniek gebruikt wordt. Dus anders dan in de voorgaande eeuwen toen religie die taak had, houdt nu techniek de mensheid gevangen. Maar dat is niet waar ik het over wil hebben. Iedereen kan zelf constateren hoe dat werkt als je om je heen kijkt. Het gaat erom wat ons als mensen hierdoor wordt onthouden. En dat is dat we ons geboorterecht opeisen, of liever gezegd, gaan leven. En dat geboorterecht is vrede, liefde en geluk. Dus geen slavernij in de vorm van de afhankelijkheid van geld en de constante conditionering dat we materie in alle vormen mogelijk nodig hebben, waarop onze economie is gebaseerd. Intussen moet het iedereen duidelijk zijn dat als politici roepen dat we meer moeten consumeren en uitgeven, dat in feite een misdaad is tegen de menselijkheid. Maar laat ik hier geen politiek statement maken.

Creationisten en evolutionisten

In het vorige artikel ging het over ‘ongelijkwaardigheid’ en wat daarvan de wortel is. En die ligt dus – volgens mij – bij de creatie van de mens: wij werden in eerste instantie door goden of buitenaardsen vervaardigd als hun werkvolk. Dat roept nogal wat vragen op. Want is dat echt zo? Om dit aspect van ons leven enigszins helder te maken is het nodig om beter te kijken naar onze geschiedenis. Er zijn twee belangrijkste theorieën over het ontstaan van de mens. De eerste theorie is van religieuze aard en treft men aan in het voor onze cultuur zo invloedrijke boek Genesis uit de Bijbel. De tweede is afkomstig van Charles Darwin die in 1859 met zijn evolutietheorie ‘The Origin of Species’ een revolutie veroorzaakte. De eerste worden creationisten genoemd en de tweede evolutionisten. Schrijvers en onderzoekers die de evolutietheorie afwijzen, zoals Zecharia Stichin in zijn boek ‘The 12th Planet’, betwisten niet dat via de evolutie de Homo erectus ontstond. Maar gezien de miljoenen jaren die de Homo erectus erover heeft gedaan om rechtop te gaan lopen, verscheen de Homo sapiens – wij dus – veel te vroeg en te plotseling. En daarmee werden, uitgaande van de evolutietheorie, feitelijk en logischerwijs miljoenen jaren overgeslagen. Nog steeds zijn wetenschappers het er niet over eens waarom en hoe, en worden er tal van kunstgrepen bedacht en uitgevonden om de ‘missing link’ te verklaren. In Genesis is het God die op de zesde dag de mens schiep. Genesis is een zeer korte weergave van het Soemerische (Assyrisch) scheppingsverhaal, de Enoema Elish, opgetekend op kleitabletten. Bij nagenoeg alle volkeren zijn er in de mythen van die volkeren overeenkomsten te vinden met het Soemerische scheppingsverhaal. Die overeenkomsten zijn er niet alleen in de orale verhalen van de Dogon, Aboriginals, Maori, Hopi, Lakota, Polynesiërs, maar ook in de Veda’s, de mythen van Babyloniërs, Kanaenieten, Assyriërs, Akkadiërs, Grieken, Romeinen, IJslanders (Edda), Maya’s enzovoort. Zo komt in al die verhalen de Grote Vloed voor. Je zou kunnen vaststellen, en aantal wetenschappers doet dat ook, dat al deze scheppingsverhalen en mythen uit één bron komen.

Beschavingen

Graham Hancock, een journalist die het boek ‘Fingerprints of the Gods’ schreef, zegt dat er wereldwijd meer dan vijfhonderd overstromingsverhalen bekend zijn. In de bibliotheek van de oude Chinese keizers werd een boek ontdekt dat handelt over de rebellie van de mensheid tegen de goden. Hierdoor verviel het universum tot wanorde, planeten veranderden van koers, de hemel daalde naar het noorden en de aarde viel in stukken uiteen. In al die verhalen wordt verteld dat een aantal mensen een boot wisten te bouwen waarmee alle zaden, alle dieren en dus ook de mensheid werden gered. Voor de Zondvloed, zoals wij die kennen, was of waren er al beschavingen. De rebellie was overigens niet alleen van de mens, maar ook van de goden die hun privileges op aarde niet wilden afstaan. Die oorlog verwoeste de aarde en de beschavingen die er waren. Nu komen er steeds meer bewijzen dat die beschavingen inderdaad hebben bestaan, zoals een vondst van een tempel in Turkije, Göbekli Tepe, die 7000 jaar ouder is dan Stonehenge. Deze tempel werd zo’n 12.000 tot 14.000 jaar geleden gebouwd, toen de mens volgens de huidige opvattingen nog in dierenhuiden rondliep, in grotten woonde en er geen enkele vorm van landbouw bestond. Toch waren zij blijkbaar in staat een tempel te bouwen waarbij enorme uitgehakte blokken steen met grote precisie in elkaar passen. Er reliëfs zijn gevonden waarover iedere archeoloog zijn of haar hoofd breekt omdat het niet past in het geschiedenisplaatje tot nu toe. En dan zijn dit maar de resten van de oude beschavingen die na de zondvloed op aarde hun sporen hebben nagelaten in de vorm van tempels, piramiden en andere gebouwen. Vóór die zondvloed bewoonde de mens met de goden de aarde. Ook iets wat in alle mythen voorkomt. Alle kennis van die tijd zit in ons dna opgeslagen en wordt wakker als we ons als mens diep met elkaar verbinden. Als het weer lente wordt. Als liefde volledig bezit van je neemt. Dat is de reden dat alle mystieke stromingen zeggen dat je je niet al te veel moet laten bekoren door materie want dat scheid je je af van de bron. Maar omdat we ook van de aarde zijn is dat een lastige opgave voor de mens, zoals we weten wel zeker het aller-lastigste. Het lijkt er op dat de honger naar materie de mensheid opnieuw naar een dramatisch einde van een beschaving leidt. Of met andere woorden: dat moederaarde ons gaat helpen de stap te zetten naar de volgende fase van de groei en ontwikkeling.

Door Jos Kester

Jos Kester is sjamanistisch werker en verzorgt onder meer jaartraingen, workshops en vision quests. Meer: www.joskester.com.