Het nieuwe geloof

Wie van de drie vaderlandse Maria Magdalena’s zullen we geloven? Welk van de vele verhalen over 2012? Wie van de velen die lieten weten een belangrijke rol te spelen in de bewustzijnssprong?

Door Peter van Kan

Tot voor kort, zeg vijftig jaar, wist iedereen wat hij moest geloven. De ware waarheden en juiste inzichten aangaande leven en wereld, werden eeuwenlang van generatie op generatie doorgegeven. Er was een Boek waar het in principe allemaal in stond. En mocht er behoefte aan toelichting en duiding zijn, dan was een kaste van vriendelijke heren gaarne bereid deze te verschaffen. Het was hun roeping en hun bron van inkomsten. Zij kenden de geschreven en ongeschreven wetten, zij bedachten en hanteerden de symbolen, zij ontwierpen de rituelen en voerden ze uit. Twijfelen aan de vriendelijke heren die meer van God wisten dan gewone stervelingen was dan ook not done.
Het systeem begon te wankelen toen die gewone stervelingen steeds meer kennis omtrent de wereld tot hun beschikking kregen. Het Boek bleek niet alleen een wetenschappelijke basis te ontberen – geldt ook voor kunst en liefde, dus op zich geen bezwaar – maar regelmatig in strijd met de feiten te zijn. Veel bijbelse verhalen bleken gewoon verhalen te zijn. Mozes trok nooit met een miljoen Joden door een zee en Noach had geen ark.
De gelovigen begonnen vragen te stellen. Lastige vragen. De alwetende kaste raakte zijn vanzelfsprekende spirituele voorsprong kwijt. ´Wij weten meer van God dan jullie,´ was geen optie meer. In de plaats daarvan kwam het zwakkere maar gemenere ‘tja, dat is dan je geloof.’ Oftewel, als je het dogma of voorschrift niet aan wilde nemen, dan was er iets mis. Met jou.
Ahhh, wat was het een bevrijding voor het individu en een grote sprong voorwaarts voor ons land, dat dit systeem in de jaren na 1960 alle geloofwaardigheid en gezag verloor. Religie was niet langer meer een collectief moeten, maar een individueel mogen. Het Boek bleek slechts één van vele. Geloven zonder gezond verstand, dat was zóó 1950.

Knaljaar
Fast forward. Jarenlang is ons verteld, door een nieuwe kaste van profeten die ons de Boeken uit de Doeken doet, dat in het jaar 2012 een beslissende omwenteling in het bewustzijn van de mensheid zou plaatsvinden. Met artikelen en boeken, en met honderden workshops vol symbolen, rituelen, afstemmingen en inwijdingen, werden we erop voorbereid. Aanvankelijk op een eenmalige gebeurtenis, een definitieve omwenteling, een knaljaar. Maar toen 2012 al bezig was en er niets bijzonders gebeurde, werd de toon voorzichtiger en 21-12 belangrijker. En toen die datum dichterbij kwam, werden de verwachtingen en beloften bijgesteld: ‘…. een proces…, fasen…, misschien niet meteen zichtbaar…’
Nu, een eind in 2013, is er van enige globale bewustzijnsomwenteling niets, maar dan ook helemaal niets te merken. Men zou verwachten dat er zoiets als ruiterlijke erkenningen en oprechte sorry’s zouden opdoemen. Integendeel. Een paar citaten uit recente nieuwsbrieven:

‘De Poorten zijn geopend’.

‘De Grote Afstemming was een hoogtepunt’.

‘Galactische energiegolven stromen nu naar ons toe’.

‘We zijn de volgende fase ingegaan. De vorige duurde van 1985 tot 2012’.

‘Initiatie van nieuwe werelden van zielservaringen in onze huidige incarnatie’.

En de kernzin is natuurlijk, ik citeer: ‘Misschien heb je het niet gemerkt, maar er is wel degelijk iets beslissends gebeurd.’ Oftewel: voel je niks? Dan is er iets mis. Met jou.

Tja
Inderdaad. Hoe weten we nu of deze beweringen juist zijn? Hoe weten we of er wezens uit een andere dimensie aan het werk zijn om de effecten van proeven met protonen in Genève te ‘balanceren’? Hoe weten we of het waar is dat Niburu een holle planeet is waarin de Galactische Raad waakt over de vrede in dit deel van het universum? Hoe weten we of het waar is dat een aflaat van drie dukaten je drie jaar in het vagevuur bespaart?
Bij geen van de stellige beweringen in nieuwsbrieven wordt ooit een bron vermeld. Laat staan enige onderbouwing. Natuurlijk, in boeken en artikelen zijn de Maya’s aangehaald. En de Hopi’s en de Essenen. Tja. Alsof die het allemaal wisten. Bijbelse verhalen waarvan we nu net hadden vastgesteld dat ze met zekerheid niet historisch zijn, werden opeens opgevoerd als aanwijzing voor ‘2012’. Beelden uit de Apocalyps van Johannes, een poëtische LSD trip avant la lettre waarmee je desgewenst ook beurskoersen kunt voorspellen of goudvissen dresseren, werden verheven tot Goddelijke Bewijs. Kristallen schedels (blanco € 99; ingewijd € 179) werden wijze orakels.
Nu het jaar 2012 niet heeft geknald en de wereld nog hetzelfde is, blijft als onderbouwing van alle stellige beweringen over Kosmische Ontwikkelingen alleen de persoonlijke ervaring over. Magertjes.
Er is niets op tegen om ervaringen te delen. Maar om ze beschouwen als legitieme bron van kennis en als een basis voor stellige uitspraken, is een hachelijke zaak. Daar is al veel religie van gekomen. We waren met eigentijdse spiritualiteit juist zover dat we daar niet meer aan meededen. En nu zouden we er weer opnieuw mee moeten beginnen? Andermans vage en soms groteske beweringen over 2012 op de blauwe ogen geloven? Een erg slecht idee.

Ervaringen.
Maar die ervaringen dan? De astraal ontvangen informatie? De tekenen?
Om met die laatste te beginnen: ik ben in 1956 geboren. Ik hoor al veertig jaar dat het Watermantijdperk is aangebroken, dertig jaar dat er steeds meer aardbevingen zijn, twintig jaar dat de tijd steeds sneller gaat en tien jaar dat de energie steeds duurder wordt. Geen van deze dingen doet ter zake. Illusies moet je zelf opgeven; dat gaat de Kosmos echt niet voor je doen.
Channeling. Hm… Wie van de drie vaderlandse Maria Magdalena’s zullen we geloven? Welk van de vele uiteenlopende verhalen over 2012? Wie van de velen die bescheiden lieten weten een belangrijke rol te spelen in de bewustzijnssprong?
En ervaringen? Als er eerst een verhaal is en daarna ervaring, dan zal je geloof in het verhaal je ervaring kleuren of zelfs bepalen. Zo ervaart een Filippijnse timmerman de zegen van de H. Josef en een Indiase taxichauffeur die van Ram.

Trek je eigen conclusies uit onderstaand rijtje:

– Er zijn mensen die in het 2012-verhaal geloofden en iets van de Omwenteling ervaren.

– Er zijn mensen die in het 2012-verhaal geloofden en niets van de Omwenteling ervaren.

– Er zijn mensen die niet in het 2012-verhaal geloofden en niets de Omwenteling ervaren.

– Er zijn géén mensen die niets van het 2012-verhaal geloofden en wel iets van de Omwenteling ervaren.

Verzoek
Ik geloof niet dat het de 2012-verkondigers om geld gaat. Al maakt ontvangen geld het allicht lastiger om te erkennen dat de keizer geen kleren aan had. De meeste zijn sympathieke, vriendelijke mensen. Mijn slotverzoek aan hen is dan ook vriendelijk: hou op met het promoten van een nieuwe geloofscultuur door het doen (of geloven) van oncontroleerbare beweringen.

Peter van Kan (www.petervankan.com)