Tijd om te bidden tot de Spirits

Lowompi-ceremonie met Steve Mc Cullough alias Chief Iktomi Sha, Rode Spin

Ik ben op weg naar Epe. Vergeleken met de hectiek op de snelweg is het laatste traject een verademing. Mistflarden en metershoge naaldbomen aan weerszijden van de weg ademen een mystieke sfeer tijdens de autorit. Een mooi begin voor een lange avond waarin ik een van de heilige ceremonieën zal bijwonen van Steve Mc Cullough oftewel Chief Iktomi Sha: Rode Spin.

Door Petra Nelstein

Steve McCullough is een van de medicijnmannen die een brugfunctie vervult tussen het traditionele en het authentiek sjamanisme. Als leider van de Salt Creek Sundance in Indiana stelt hij vanaf 1988 als gastheer en bemiddelaar deze traditionele indiaanse ceremonie open voor mensen van overal ter wereld, ongeacht hun cultuur of geloofsovertuiging. In 2010 hield hij in het begin van deze Sundance een ceremonie voor de wereldvrede en sindsdien wordt hij uitgenodigd op tal van conferenties om zijn teachings te brengen, zowel in Noord- en Zuid-Amerika als in Europa. Voor zijn inzet ontvangt Steve wereldwijd erkenning, waarvan onder meer zijn ontmoeting begin 2009 met de Dalai Lama getuigt. Ook de overheid erkent hem als medicijnman en geestelijk begeleider in verschillende federale gevangenissen in de Verenigde Staten, waar hij ceremonies houdt voor geïnterneerde indianen. Tevens bezoekt hij regelmatig Europa om mensen te helpen door middel van (healing)ceremonies.
Op de vraag naar wat momenteel zijn doel is zegt McCullough: ‘Een van mijn dromen is het verwezenlijken van een plek – het liefst dicht bij mijn eigen volk in Amerika – waar mensen afkomstig uit allerlei landen en vanuit diverse windstreken zich kunnen verbinden met het eeuwenoude indiaanse cultureel en sjamanistisch gedachtegoed. Een plek waar ook mijn volk zich opnieuw kan verbinden met zijn eigen roots. Waar natives die nog verbinding hebben met de oude tradities, hun kennis van zaken daadwerkelijk kunnen overbrengen.’

Healingceremonie
Ook ik behoor tot de mensen die vandaag een healingceremonie met McCullough zullen bijwonen. Deze avond en nacht zullen in het teken staan van de Lowompi, een heilige ceremonie en een van de krachtigste van de Lakota waarin deelnemers om healing kunnen vragen. Lowompi betekent ‘zingen in het donker’ en vindt plaats na zonsondergang. In deze ceremonie wordt een heilige ruimte (altaar) gecreëerd waarin de medicijnman plaatsneemt en contact zal maken met de Spirits. Als bemiddelaar zal hij optreden namens degenen die om healing vragen. Hiermee verbindt de medicijnman zich met de hulpvrager(s) en neemt hij de verantwoordelijkheid op zich om hen te helpen. Hierin wordt hij ondersteund en geholpen door zijn drummers en zangers die oude heilige Lakotaliederen zingen om de Spirits uit te nodigen en te verwelkomen.
Mensen die een Lowompi hebben bijgewoond, ervaren de Spirits van dichtbij. Sommige van hen zijn zelfs zichtbaar, voelbaar en hoorbaar aanwezig.
Wie een healing wil aanvragen, hebben vooraf contact opgenomen zodat ze voldoende konden worden ingelicht over het protocol dat bij de ceremonie hoort, de verantwoordelijkheden en de praktische voorbereidingen. Ook mensen die geen healing willen, maar toch aanwezig willen zijn op de Lowompi, zijn van harte welkom. Zij kunnen meebidden en zingen ter ondersteuning van degenen die om genezing vragen. De Spirits raken de ondersteuners ook aan, maar focussen zich met name op wie om hulp vraagt.
Net zoals alle andere hulpvragers heb ik een gesprek, voorafgaand aan de Lowompi. Hierin maak ik persoonlijk kennis met Steve McCullough en vertel hem wat de reden is van mijn komst.
Het is een bescheiden man, met een opvallende zachte stem. De doorleefde groeven in zijn gezicht verraden een intensief bestaan op aarde.

Uit het niets
Geduldig hoort hij mijn verhaal aan. De hulpvraag is hem duidelijk. Na afloop van het korte gesprek mag ik naar een andere ruimte waar ik word gesmudged. Ondanks de drukte, heerst er een devote stilte. Ik zoek een plekje op en haal uit mijn tas de gevraagde spullen. De verschillende lappen stof leg ik voorzichtig neer en ik pak de indiaanse tabak. Iedere windrichting en bijbehorende totemdieren hebben zo hun specifieke kleuren. Bij ieder plukje tabak dat ik vervolgens omwikkel in de gebedsvlag en bewierook met de reinigende scherpe geur van salie, spreek ik mijn gebed voor heling uit. Als een mantra. Vele malen achter elkaar. Langzamerhand verdwijnen de geluiden om me heen en word ik één met mijn gebed. Als alles klaar is en de zon onder, begeven we ons naar de zaal waar de uiteindelijke ceremonie zal gaan plaatsvinden. De ruimte is geblindeerd en we verspreiden ons in een kring. Oud en jong. Iedereen is aanwezig. Iemand wordt in een rolstoel binnengereden en de trap opgedragen. Er is ook een jong kind. Ik ben niet de enige die om healing vraagt. In het midden staan de rituele attributen van Steve. De gekleurde vlaggen liggen in kleur bijeen door de helpers neergelegd op de daartoe bestemde wijze. Een aantal trommelaars en zangers neemt plaats.
De ceremonie die daarna volgt, maakt diepe indruk op me wanneer Steve ons binnenleidt in de wereld van zijn Spirits. Een wereld van de niet-alledaagse werkelijkheid. Dan gaat het licht uit. De staccato slagen van de trommels en de traditionele Lakotaliederen van de zangers vullen de ruimte.
Uit het niets voel ik me omringd worden door het hoge gelach van vrouwelijke Spirits. Ik hoor ze zelfs achter me terwijl ik met mijn rug tegen een muur aanleun. Uiteindelijk raak ik mijn gevoel voor tijd en plaats kwijt en besluit me over te geven aan de ervaring. Op dat moment word ik aangeraakt op mijn hartstreek. De zachtheid waarmee, ontroert me. Dan hoor ik Steve mijn naam zeggen. Hij vraagt me op te staan. Mijn tijd om te bidden tot de Spirits is aangebroken. Kleine lichtflitsen, lijkend op vuurvliegjes, dartelen om mij heen. Een ratelaar klinkt en ik hoor het geluid van de enorme vleugels van een vogel langs mij heen scherend. Een korte windvlaag strijkt langs mijn bovenarm met de tattoo van de dondervogel. Terwijl het geluid op trommels toeneemt en de liederen mij ondersteunen in mijn gebed, voel ik mij gedragen. Ik voel mij gehoord.

Elkaar nodig
Na afloop als iedereen de ruimte heeft verlaten, is het tijd om te drinken en te eten. Zoals in de meeste sjamanistische gebruiken wordt de eerste maaltijd symbolisch opgedragen aan de Spirits en de tweede is voor de medicijnman. De sfeer is goed en we delen elkaars ervaringen. Wanneer de vogels ontwaken en het ochtendlicht schemert, ben ik een ervaring rijker.
McCullough is een man met een missie, getuige de vele taken die hij aangaat. Zo nam hij de uitnodiging aan van de druïden om in de lente van 2012 de equinox in Stonehenge in Engeland te vieren en de universele krachten van de Spirits en de noodzaak tot samenwerking over de gehele aarde kracht bij te zetten. McCullough: ‘Er hoeft geen competitie te zijn. Het een is niet beter dan het ander. Ik vergelijk het weleens met het verschil tussen linker- en rechterhand. Die zijn volledig tegenovergesteld ten opzichte van elkaar. Maar samen maken ze het compleet. De een heeft de ander nodig om de daad te bekrachtigen en deze ten uitvoer te brengen. Juist in 2012 waarin mensen behoefte hebben aan zelfreflectie en verbinding met elkaar, kunnen we elkaar op weg helpen deze droom te realiseren. Samen staan we sterk.’

Lakota
Geboren in de staat Indiana (USA) verhuist Steve Mc Cullough op jonge leeftijd naar Zuid-Dakota waar hij met zijn stiefvader op het Pine-Ridge reservaat gaat wonen. Hij zet zich in voor het verbeteren van de woon- en leefomstandigheden van de inheemse bevolking en verdedigt hun rechten. In ’73 is hij een van de bezetters van Wounded Knee.
Zijn stiefvader laat hem kennismaken met de spirituele tradities van de Lakota. Diverse medicijnmannen die hem op zijn pad begeleiden, vertellen hem over zijn toekomstig werk als helper van de mensen. Een medicijnbundel die hij via een omweg in handen krijgt van een medicijnman, helpt hem zijn pad te realiseren.

Wopilaceremonie
Wopila (dankzegging). Lowompi en Wopila zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Met een Wopilaceremonie zegt iemand ceremonieel ‘dank-je-wel’ voor wat hij of zij heeft ontvangen door een Lowompiceremonie. De mensen, de sponsors, die in het afgelopen jaar de medicijnman om hulp hebben gevraagd via een Lowompiceremonie, geven via Wopila iets terug en herstellen zo de balans. Hiermee, en dit is heel belangrijk, ontslaat de hulpvrager de medicijnman van zijn verantwoordelijkheid die hij op zich heeft genomen om de ziekte, de vraag om healing en hulp over te dragen aan de Spirits.

Petra Nelstein is diersjamaan en medicijnvrouw (reikibijdieren.nl). In het najaar van 2012 verschijnt er bij uitgeverij Ankh-Hermes een boek over haar leven als diersjamaan. Voor meer informatie over Steve, bel naar: 010-8402479.