Leuk je te ontmoeten, mijn naam is Blinde Vlek

Vroeg de man aan zijn blinde vlek: “Ik zie je niet, wat moet ik toch doen om je te leren herkennen?” Na een ongemakkelijke stilte klonk de stem van Blinde Vlek uit het niet-zichtbare:  “Draai je eens om!” De man draaide zich aarzelend om. Blinde Vlek gaf de man onmiddellijk een ferme trap tegen z’n achterste. “Auw!!! WTF!!!” riep de man om zich heen loerend. “Nou” zei  Blinde Vlek “dat je me niet kunt zien, wil nog niet zeggen dat er geen manier is om me je te laten voelen!”

Omdat we allemaal van die vindingrijke struisvogels zijn als het om onze blinde vlekken gaat (daarom zijn die vlekken er ook) zal ik bij deze het een en ander opporren zo hier en daar. Als je verlangt naar een levensreis zonder onnodige ballast, dan is hier een mooi avontuur, een grandioze uitdaging.  Deze uitdaging gaat over je manier van kijken en beleven van je ervaringen met anderen.
Is het je al eens opgevallen dat je ondanks al je ge-mediteer, ge-yoga, ge-therapie en ge-adem nog steeds je kapot kunt ergeren aan anderen? Je komt niet verder, want je blijft je irriteren aan mensen en anderen aan jou. Je raakt in conflict over grenzen bijvoorbeeld. Je eigen grenzen ga je op een dag voelen, doordat er iemand in je nabijheid is die er met enige regelmaat overheen walst. Hoe ga je daar mee om? Explodeer je? Maak je het bespreekbaar? Sluit je een compromis? Je hebt immers best veel te verliezen…

De grap is…
Om verder te komen moet je dieper en verder kijken.  Want de zaken die er echt toe doen, die je echt een kwantumsprong verder kunnen brengen in je ontwikkeling, gaan over die blinde vlekken.  Eigenschappen en gewoontes die jij je niet bewust bent, of misschien maar half bewust, omdat je ze niet wilt zien. Je kunt ze moeilijk onder ogen komen, omdat het een onderdeel is van een veel groter systeem in je leven. Daarover een andere keer.
De grap is namelijk dat anderen je blinde vlek(ken) vaak wèl zien. Niet iedereen, en ook niet in dezelfde mate, en zelfs niet altijd even zuiver.  Niet zelden is er een wisselwerking tussen de blinde vlekken bij elkaar onderling. Om een voorbeeld te noemen. Ik maakte me zeer onlangs nogal druk over een familielid dat een snel en hard oordeel over mij had. Mijn kinderen maakten mij er op attent dat ik in mijn woede over dat onrecht die persoon best wel snoeihard zat te veroordelen…..  Ik noem dat “de tang”. Je grijpt in elkaars emotionele tentakels…  Als je in je verlangen naar spirituele en emotionele groei oprecht wilt zoeken naar de bronnen van jouw eigen blinde vlek(ken) hoef je dus eigenlijk helemaal niet zo ver te zoeken.
De eerste stap die je kunt zetten, is je eens af te vragen welke mensen het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen. Mensen die je mateloos irriteren, of een beetje. Mensen die je, binnen de grenzen van het redelijke toch moeilijk kunt verdragen. Bijvoorbeeld je moeder met een opvliegend temperament, een kennis die je altijd op het verkeerde moment langdurig wil bellen, een kind dat heel veel huilt, een buurman die elke morgen om 6 uur in zijn tuin vol genot zijn repertoire aan smartlappen bralt, je vriendin die zeurt om meer aandacht en tijd met je, je dochter die uit haar neus peutert en scheten laat als er bezoek is, je tante die als ze op bezoek komt meteen met haar vinger de stoflaag controleert. Je baas die je nauwelijks ziet staan maar wel eist dat jij altijd voor hem vliegt, je vent die absoluut weigert om zelf zijn sokken te wassen. Hij stinkt ook uit zijn mond en vindt dat geen probleem. En dan die schoonzus. Die vindt zichzelf perfect. En kijkt op jou neer. Want je bent ‘nog niet zo ver’ …

Pak een papier…
Komen de irritaties al een beetje boven drijven? Heel goed.
Pak nu een vel papier en vouw het in de lengte doormidden. Links maak je de lijst van de meest gruwelijke mensen die je het leven zuur maken. Schrijf het helder en uitgebreid op. Geen understatements please, gewoon keihard alles bij de naam noemen. Hoppa, grijp ze bij de staart, geen genade. Jouw innerlijke inquisitie mag los, geef ze er van langs. Die schurk van een vader die …, dat pokkewijf wat altijd …, die @#$%^& -collega  die me nooit…

Klaar? Ach er komen er altijd nog weer bij na een uurtje jezelf opfokken, zul je altijd zien. Na een nachtje slapen misschien nog wel meer.

Goed, gaan we nu naar de rechterkant van het vel. Achter elke persoon (met bepaald gedrag) vul je hetzelfde gedrag in maar dan met je eigen naam, of met “ik”. Ja kom hee, neeeejjjjj, zo ben ik toch niet? Nee joh, lijkt alleen maar zo. Gewoon voor de oefening, gewoon proberen. Toe maar, het lukt je.  Vul je naam in en dat gedrag erachter waar jij zo’n hekel aan hebt. Ik begrijp het, dit wordt hem niet.  Je zit hoofdschuddend achter je tafel en je hebt hier geen zin in. Je bent er al klaar mee. Nou ik vind van niet. Gewoon de invuloefening doen. Kom op, doorbijten nu.
Als je hiermee klaar bent, leg je het vel weg. Je gaat iets heel anders doen. Kan me niet schelen wat. Ga douchen, de hond uitlaten, in de tuin werken, een boek schrijven, je moeder bellen en een uur over mij roddelen (dat stomme rooie mens van de Koorddanser) ja doe maar. Flink van leer trekken. Ga desnoods een uurtje stampen in het bos. Word boos op me. Toe dan, word dan boos?!
Kijk na een uurtje of twee nog eens terug op het papier. En ga, als de ergste woede en verontwaardiging voorbij is, er dan nog een keertje rustig voor zitten.
Wanneer ging jij over grenzen bij iemand die dat niet durfde te zeggen? Wanneer zat jij iemand te claimen toen het die ander echt niet uitkwam? Wanneer wees jij iemand met kritiek bot de deur? Wanneer verzuimde jij te laten zien wat je nou werkelijk hier-en-nu voelt? Wanneer was jij een ander aan het afbekken? Wanneer deed jij uit de hoogte tegen iemand die dat ook nog tegen je heeft gezegd? En jij het glashard ontkende diep van binnen… wat een onzin… wat een trut, wat een zak…. Back off…

Leuk ontkennen…
Het gaat er dus om dat je de onderwerpen vóelt in die lijst die je het hardst ontkent. Née, zo ben ik níet. Juist. Dat is hem. Echt heus, daar zit ie. Dat wat jou het meeste emotioneert, waar jij helemaal van door het lint gaat, en heel hard over roept dat je dat absoluut níet bent, doet, enz.
Dat is je blinde vlek.
Heus. Geloof me.
Ook jij hebt een zwarte kant, een sadist, een botterik, een crimineel, een leugenaar, een roofdier, een misbruiker, een schender in je. Je hebt alles in je. ‘t Komt niet altijd naar buiten en niet altijd in een voor jou herkenbare vorm, maar het zit er toch echt. Heus.
En als je nog twijfelt, vraag dan eens aan een of twee van die mensen op dat lijstje links wat zij denken dat jouw blinde vlek zou kunnen zijn… iets wat jij niet door hebt en in hun ogen jouw nare trekje is.
Wow, dat zou nog eens een avontuur zijn! Ik wens je heel veel moed toe.
Verwelkom de dienst die jouw grootste ergernis je bewijst. Bedank ze maar, de bewoners van je linkerlijstje. Welkom Blinde Vlek. Ga zitten! Koppie thee? Biertje…? Oja, nog bedankt voor die schop!