Van bolbliksem naar pijn loslaten

Twee ervaren handen maken wakker

Het is een zwoele nacht in augustus. Ik speel nog wat met Twitter. Ineens een bericht van Sephira (Sander de Bot, die ik niet ken): “Er vliegen twee vuurballen voorbij mijn raam, wat zou dat zijn?” “Als het geen UFO’s zijn dan zijn het bolbliksems”, gooi ik de ether in. Zo ontspint een gesprek. Ik weet op dat moment al: die ga ik een keer ontmoeten. En inderdaad, vlak voor mijn heupoperatie in november mocht ik een paar behandelingen van hem ontvangen.

Hem observerend, terwijl hij mij zijn verhaal vertelt voor we beginnen, vind ik de naam Sephira goed passen. Sander is zelf hoog sensitief en heeft dit als een kwaliteit leren hanteren. Hoogsensitieven zijn sterk ontvankelijk voor alle prikkels en energetische indrukken vanuit de omgeving. Daarbij is Sander ook een zeer intuïtieve Waterman. Je zou kunnen zeggen dat Sander zijn “gevoelsattributen” inzet om energetisch te ontvangen en te schenken. De ‘Sefira’ zijn de energie”vaten” binnen het systeem van de Kabbala, een leer die Sander inspireert, naast Taoïsme en astrologie. Wat ik voor mijzelf een geweldig voordeel vind is dat hij mij thuis kan behandelen. Ik krijg niet voor niets een titanium prothese voor mijn linkerheup ingebouwd. Lopen en reizen, het wordt bij vlagen steeds pijnlijker.

Sander geeft mij een combinatie van een diepe integrale spier en bindweefselmassage met daarna energetisch lichaamswerk. Dat begint meteen van dik hout, een forse aanpak van mijn pijnlijke verzuurde spier harnas rond mijn nek, rug en schouders en van mijn bekken. Ook de kuitspieren zijn een bekende fuik voor verzuring, dus ik heb het niet bepaald stilletjes over me heen laten komen… Een geen-gezeur-maar-aanpakken van mijn “pijnlichaam”! Op zeker moment roep ik uit dat dit wel keihard nodig blijkt… Sander kan niet meer doen dan dit volmondig be-amen…

Terwijl ik daar zo lig realiseer ik me dat ik toch wel erg lang heb rond gesleept met dit lijf zonder dit soort aandacht er aan te laten besteden. Wel jarenlang trainen in de sportschool om mijn kracht op peil te krijgen, maar de ontspanning is er bij ingeschoten… Het valt Sander op dat ik rond mijn bekken niet helemaal kan ontspannen. Niet zo gek natuurlijk met een heupdysplasie… en een wervelkolom die uit het lood staat, het lijfje compenseert.

Na een korte onderbreking volgt de subtiele energetische behandeling. Wanneer Sander werkt met mijn hoofd speelt het woordje “overgave” door mij heen. Acht jaar weduwschap, waarbij een “noeste-tot-de-tanden-gewapende-overlevingsdrang” het heel vaak won van simpel genieten of liefde ontvangen, heeft me voorzichtig gemaakt. Teruggetrokken, zelfgekozen kluizenaarschap. Ik realiseer me dat mijn hart nu pas een beetje open gaat . Bij het werk met de rest van mijn energetisch lichaam komt een diepe ontspanning en het gevoel dat deze voorzichtigheid niet meer nodig is. Dat overgave een kwestie is van dit uit mijn hoofd te laten glijden…. Een uitdaging voor deze dame: overlaten… maar eens iets uit de hand laten lopen…

Sander zegt achteraf dat het hem opvalt dat mijn emotioneel lichaam op dat moment rustig is, ondanks het vlak voor een ingrijpende operatie staan, behalve wat “gedraai in en rond mijn hoofd”. Dat ik vooral verder moet met mijn lichaam weer leren ontspannen. Dit bevestigt wat ik zelf ervaar. Mijn spieren voelen voor het eerst sinds jaren weer bijna helemaal “los”, op een beetje spanning onder in mijn rug na. Na deze eerste behandeling ga ik een eind wandelen. Het wonder ontdek ik pas later op de avond. Ik ben vergeten mijn (forse) pijnstiller in te nemen bij de warme maaltijd! Meteen sms ik dit naar hem. Toeval dat ik diezelfde avond een artikeltje lees over pijn in spieren en bindweefsel door verzuring? Ik herinner me ineens een groot pak “Base-Thee” in mijn keukenkast. Een kruidenmix om verzuring te neutraliseren…. Na een groot glas met honing valt een zachte rozige deken van slaap over me heen, waar ik fijn aan toegeef.

Na een paar dagen valt mij op dat er iets in mijn gemoed aan het veranderen is. Ik merk dat ik verder uit mijn holletje met “hoge dekkingsgraad” wil. Meer risico’s neem, spontaner naar buiten breng wat ik vind, wat ik voel, wat mijn overtuigingen zijn, God zegen de greep en als er een grens komt nou dan merk ik het vanzelf. Er ontwaakt iets ondeugend speels in mij. Gewekt na een slaap van bijna 100 jaar….

De tweede behandeling blijkt een openbaring. Na een korte inleiding van weer wat stevig spierwerk, maakt het energiewerk iets bij me los aan de achterkant van mijn hart. Het is me vaak opgevallen dat mensen die iets hebben los te laten, dat kan rouw zijn, of schuldgevoel of spijt, een “ophoping” hebben aan de achterkant van hun hart en longen. Met mij is het niet anders. Terwijl Sander daar aan werkt zie ik een karavaan Tuaregs, gekleed in het zwart (met gouden banden) onder een heldere nachthemel in de woestijn. Ze zitten bij elkaar, allemaal mannen, en zitten daar best. Op dat moment krijg ik een gevoel van irritatie. Ik wil dat Sander stopt. Maar ik heb ervaring genoeg met dit soort werk om te weten dat dit dan juist een signaal is om door te zetten. Dus ik laat het over me heen komen. Wat ik op zeker moment besef is dat dit een rouwkaravaan is. Ineens begrijp ik het, ik moet ze zelf wegsturen. Dat gaat niet makkelijk. Ik zie ze aarzelen en me ongelovig aankijken. Wil je dit echt? Ook deze banden met Bob (wijlen mijn man die ruim 8 jaar geleden overleed) verbreken? Ja, dit wil ik echt. Ga nu maar. Ik wil vanaf nu leven met een open hart, me niet meer laten tegenhouden door angst voor verlies. Langzaam zie ik ze een beetje morrend op de dromedarissen en kamelen stijgen. Terwijl Sander doorgaat met zijn werk blaas ik ze weg. Met elke diepe uitademing, onderuit mijn buik, lopen ze een paar stappen verder. Ze schuiven uit beeld, ze kijken niet om.

Een diepe rust valt over me. Als ik na de behandeling opsta voel ik meteen het verschil. Er is een vaag gevoel van druk weg uit mijn hele lijf. Iets wat ik erg lang niet meer heb gevoeld. Wow, dat voelt goed! De natuur schenkt een fris zonnetje, dus na de lunch ga ik naar buiten.

Sander waarschuwde voor eventueel nog een golf emotie die na zou komen. Maar dat gebeurt niet. Wel voel ik een warm hart vol van dankbaarheid. Dank je wel Sephira, je hebt me verder gebracht. Na mijn revalidatie zie je me terug.

Praktijk Sephira, Sander de Bot: www.sephira.nl

Twitter: @Sephira_SdeBot