Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views : Ad Clicks : Ad Views :
img

Crisis? De Revolutie komt op gang!

/
/
/
643 Views

Overal borrelt en bruist het van nieuw bewustzijn en actie. Het is een kwestie van tijd, maar het oude moet voorbijgaan voor het nieuwe komt.  Een paar bobo’s aan het woord. En niet de minste: Herman Wijffels bijvoorbeeld.

Geert Kimpen schreef in de KD van oktober dat de opstand zou moeten losbarsten, de straat op, over zoveel frauderen en gesjoemel ten koste van onze portemonnee en ons spaargeld. Sent: “We doen het (nog) niet, want we lijden aan kuddegedrag en “rampenbijziendheid”. Het zal onze tijd wel duren, zoals altijd, zingt onze illusie… We zijn “satisfiers” geworden, mensen die zich vastklampen aan wat we kennen, onze comfortzone. We genieten niet eens ècht van de keuzemogelijkheden die ons opgedrongen worden in onze door liberalisering veranderde maatschappij.  Willen we die keuzes wel? Hoezo economie?  Het is gaandeweg tot een EGO-nomie geworden. Alleen de geperverteerde investeerders en aandeelhouders kunnen volop genieten van de liberalisering/kapitalisering. Zij winnen de ratrace.  Maar: “If you win the ratrace, you still are a RAT!”

Politieke keuzes
Zowel hoogleraar Esther-Mirjam Sent als collega Herman Wijffels stelden onlangs tijdens een symposium in Deventer van de Hogeschool voor Praktische Filosofie de brandende vraag: Waarom laten wij ons zo misleiden?  Want de bezuinigingsvoorkeuren en gegoochel met miljoenen in Den Haag zijn het gevolg van onze eigen politieke keuzes. We waren helemaal niet bewust bezig of ook maar een beetje wakker toen de meerderheid hier in dit land koos voor zelfbescherming tegen alles wat anders en dus lastig is (moslims bijvoorbeeld), en voor onze eigen navel (nationalisme en liberalisatie). En daar is de volgende indringende vraag: “Is economische en materiële groei in de huidige mate wel nodig?” Je hoeft geen wetenschapper te zijn om te zien dat onze westerse lifestyle schadelijk is voor onszelf,  onze omgeving en onze toekomst. Wijffels onthult dat ons huidige kabinet de ministeries van Financiën, Economie en Binnenlandse Zaken direct aanstuurt om elke vorm van duurzame innovatie en transformatie bewust tegen te houden, vanwege de sterke lobby van het belanghebbende establishment…..  In plaats van alternatieve energiebronnen, waar ons buurland Duitsland zo goed in is geworden, investeert onze regering in kolencentrales, een nucleaire centrale, meer asfalt en de verhoging van de snelheidsgrens op de snelweg. Wist je dat Duitsland in duurzaamheid ver vooruit is op Nederland? Een gevleugelde uitspraak van Goethe: “Als je niet van verandering houdt dan moet je naar Nederland. Daar duurt alles altijd veel langer”…  Hoezo wakker Nederland?!

Never waste a good crisis
Het Chinese karakter voor crisis betekent zowel “gevaar” als “uitdaging”. Het gevaar zit hem in het negeren en wegkijken. De uitdaging is: durf je jouw eigen welvaartsniveau dat momenteel ten koste van ALLES gaat, los te laten voor het welZIJN van allen? Want dat is wat bewustzijn over de eenheid en het AL in de praktijk betekent! Niet nog meer opgelegde regels om te controleren en af te schermen vanuit wantrouwen. Maar ruimte opeisen voor nieuwe initiatieven, voor een totaal andere insteek. De oude lineaire vorm van economie en samenleving loslaten (grondstoffen> productie>geldstromen>consumptie> afval). Het is passé. Vanaf nu past het nieuwe cyclische denken. Groei lukt niet zonder kaalslag van onze planeet, dus stoppen met groei en bewust teruggaan naar een lagere welvaart wordt de trend. Dus creatief leren recyclen, zoals ze zo goed kunnen in derdewereldlanden. Uit noodzaak geboren. Dat eist een nieuwe bedrijfsmatige aanpak, die hier en daar ook al voorzichtig wordt opgepakt (bijv. Ahrend kantoormeubelen en een tapijtfabriek in Nederland).

De uitdaging zit ook in de revolutie van het ego. Als we bereid zijn om wat ongemak te verduren, is er hoop. Dat betekent heel simpel dat we stoppen met zijn allen boven onze middelen te leven. Niet alleen vanwege de kredietcrisis, – waarom lenen voor de aanschaf van gadgets, je kunt er ook voor sparen, net als vroeger – maar vooral vanwege de uitputting van al onze grondstoffen….  (olie, hout, graan, steenkolen) en onze aarde door uitputtende landbouw en veeteelt…

De nieuwe trend is: word “Culture-Creative” en “Produment”
Weer een voorbeeld uit Duitsland: hele dorpen hebben daar zonnepanelen op het dak, ze produceren samen groene energie, krijgen er geld voor terug… Ze worden zodoende “produmenten”.  Stop met de kuddementaliteit van klagen over onbehagen en angst, die regeert in onze politiek en ons beleid. Ga voor dat wat jou en ons allemaal echt gelukkig maakt. Samen zijn we sterk. Spreek. Begin. Start via internet, Facebook en Twitter nieuwe initiatieven en communities op, die gericht zijn op delen – juist ook in de zorg voor de kwetsbaren in onze samenleving, om duurzame initiatieven van de grond te krijgen. Doorbreek de impasse, durf burgerlijk ongehoorzaam te zijn. De economie en het bedrijfsleven, evenals de rest van de samenleving moet van het karaktermoordende piramidemodel af! Het oude model van de leiders die de makke slaperige schaapjes leiden. De motivatie moet juist van onderop komen, goed leiderschap is dienstbaar aan ons en wij moeten slecht leiderschap aan de kaak durven stellen! Laten we bijvoorbeeld structureel  mensen die slachtoffer worden van deze zenuwslopende “bezuinigingscultuur” samen helpen in natura en ze meenemen door ze te helpen en ze mee laten doen…  Bijvoorbeeld door wederdiensten te vragen. Wat we nodig hebben is een nieuwe cultuur, gebaseerd op een spiritueel geïnspireerd eenheidswereldbeeld, waarbij het belang van de vrouwen en meisjes in Afrika net zo hard meetelt als het jouwe.

Een groeiende bevolkingsgroep is bewuster bezig met de effecten van hun levensstijl. Ze kiezen bewust hun bank, hun vervoer, hun kleding, hun energie, de school voor hun kinderen. Want kinderen bewust van duurzaamheid en in balans opvoeden, is werken aan de toekomst.  Dat gaat niet om een kleine groep. Wijffels: “Dat is al 25% van de bevolking!” Ze worden “Culture-Creatives” genoemd, voorlopers! De vraag naar duurzaam stijgt. Dus gaan bedrijven als Unilever hun productieproces ecologisch aanpakken. Dan moeten de lobbyisten in Den Haag ook mee, of ze willen of niet… Esther Sent: “Dat vraagt ook om veel meer –moedige- vrouwen aan de top. Omdat de ervaring leert dat als samenwerking tussen mannen en vrouwen aan de top in balans is, dit het meest vruchtbaar en creatief blijkt te zijn. Vrouwen aarden mannen, remmen blinde groei ten koste van alles af, en mannen “bevruchten” vrouwen met nieuwe uitdagingen en durf…!”

Vedische (Indiase) astrologie
Jan-Willem van Doorn, vedisch astroloog,  legt uit dat de geboortehoroscoop van een land wordt getrokken op de “oprichtingsdatum”.  Zo blijkt uit de geboortehoroscoop van Nederland dat we overal ter wereld welkom zijn. Over het nu en de hele situatie in de wereld, vooral gelet op de landen die betrokken zijn bij de crisis en politieke spanningen de komende tijd, het volgende. Iran wordt vanaf november 2011 volgens de Vedische astrologie (die 27 graden afwijkt van de westerse astrologieberekeningen) sterk beïnvloed door Jupiter. Dit betekent een groeiend zelfvertrouwen, religieus leiderschap en een leidende positie op politiek, economisch en militair vlak in de hele regio. Maar ook sterkere provocaties jegens Israël en nucleaire plannen! Opvallend is dat ook Duitsland voorlopig een sterke Jupiter heeft, zal daardoor steeds meer een leidende positie in Europa krijgen, maar dan juist als voorbeeldland. De mark wordt mogelijk de nieuwe euro. We moeten als Nederland volgens van Doorn meeliften met het steeds sterker wordende Duitsland.

In de periode van januari 2013 – 2014/2015 zullen twee planeten van grote invloed zijn en alle G20 landen raken op een gevoelig punt. Het gaat om Saturnus en de Noordelijke Maansknoop die naar elkaar toeschuiven in het teken Libra.  Met name Italië, Turkije en de Europese Unie zullen worden geraakt, maar daarnaast ook Irak,  Palestina en Israël evenals Noord-Korea. Er is sprake van een druk die wordt opgebouwd. Met als gevolg: nieuwe oorlogen? In ieder geval zijn de komende tijd de euro en de Europese Centrale Bank in het geding. De Euro lijkt uiteen te vallen of te verwateren doordat misschien meer landen toetreden of er komt een complete herordening van munten. In Nederland wordt de komende jaren veel aandacht besteed aan het gezin, loon naar werken en het bewaren van geld. Nederland blijkt veel sterker in vermogensbeheer ten opzichte van omringende landen. Maar het is belangrijk dat Nederland Duitsland als gidsland kiest ook op gebied van duurzaamheid. Nederland krijgt ook de kans om het onderwijs vanaf nu grondig te vernieuwen en verbeteren, met name het basisonderwijs. Vanaf 2015 gaan mondiale invloeden onze economie meer meebepalen. Het grote talent waar Nederland wereldwijd om bekend staat, “Out of the Box denken”(waterbeheer, dijken, Philips heeft 13.000 patenten, kunst, wetenschap) zal weer terugkomen in de periode 2030 – 2050.

“Crisis, daar zijn de mooiste dingen uit voortgekomen” zei ‘Loesje’… Het symbool voor de Nieuwe Tijd blijkt dus een cyclische benadering te zijn. Wakker worden en jezelf verbinden met de anderen – waar ook ter wereld – en de aarde, vóór je keuzes maakt. Hoe Aquarius wil je het hebben? Recyclen, derdewereldlanden en Duitsland zijn onze gids!  Wie had dat gedacht..?

http://www.emsent.nl/

http://www.worldconnectors.nl/



24 Reactie(s)

  1. Existentiële crisis.

    In het novembernummer van Koorddanser merkt Herman Wijffels terecht op: “De nieuwe tijd is nú”. Geen gereflecteer meer, maar aan de slag. Een indringende boodschap die goed past in het straatbeeld van Beursplein 5 waar de Occupy-beweging uiterst vriendelijk te hoop loopt tegen de uitwassen van de financiële sector.
    Alle goede bedoelingen ten spijt zal de protestbeweging daarmee echter haar doel, de eerlijke wereld, nooit bereiken. Om dat ideaal in het vizier te krijgen zullen de Occupiers en hun sympathisanten (de 99 %) er oog voor moeten krijgen dat de wereld in wezen niet geteisterd wordt door een financiële maar door een existentiële crisis. Een bestaanscrisis die het leven in al zijn facetten (materieel zowel als immaterieel) ernstig bedreigd, dus ons (voort-)bestaan in de waagschaal stelt.
    Om dit alomvattende gevaar gezamenlijk het hoofd te bieden, niet alleen in ons eigen belang maar in het bijzonder in dat van onze eerste zorg: “Ons nageslacht”, zullen wij ons (als mensheid) dan ook moeten beraden over een mondiaal beleid op existentiële grondslag.
    Voor dat mondiale beraad leent zich de VN en voor de existentiële beleidsgrondslag de gedachte van de aarde als een levend organisme. Een lichaam dat ondanks haar hoge leeftijd nog steeds niet heeft ingeboet aan levenskracht en daarmee aan het (voort-)brengen van nieuw leven. Kortom, een giga-moeder waar de mens niet boven staat – als ware hij de schepper ervan – maar een onlosmakelijk deeltje van is, gelijk elke cel in ons eigen lichaam.
    De instandhouding van die organische eenheid, ook wel adequaat beheer of goed rentmeesterschap genoemd, is begrijpelijkerwijs de gezamenlijke verantwoordelijkheid van ons allemaal – als mensheid – en vraagt zodoende om een mondiale aanpak. Voor wie daar oog voor heeft, is de mogelijkheid daartoe levensgroot aanwezig.
    Aannemende dat het ‘moeder aarde idee’ wetenschappelijk onderbouwd kan worden, dan ligt het in de lijn der verwachting dat de politiek het op zeker moment wereldwijd zal aanvaarden als redelijke beleidsgrondslag, dus als bruikbaar alternatief voor de gangbare financiële. Een bijdetijds alternatief, omdat het naadloos aansluit bij onze mondialiserende tijdgeest, die (als geest) niet te kapitaliseren is en ongemerkt (de geest eigen) verwijst naar mondiale eenheid. Het bereiken daarvan zal begrijpelijkerwijs het einde betekenen van de verdeeldheid zaaiende (want subjectief!) religieuze en ideologische beleidsgrondslagen, zonder afbreuk te doen aan de intrinsieke waarde van welke religie en ideologie dan ook. Alleen als overkoepelende beleidsgrondslag schieten zij stuk voor stuk tekort om de wereldcrisis het hoofd te bieden, beleidsmatig gesproken.
    Kortom, het ligt in de lijn der verwachting dat de wetenschappelijke onderbouwing van het ‘moeder aarde idee’, uiteindelijk zijn leiden tot de afschaffing van zowel het dictatoriale parlementaire (wie regeert dicteert) als het dictatoriale monetaire (wie betaalt bepaalt) systeem, ten gunste van een alomvattend democratisch bestel. Een mondiaal eenheidsbestel dat niemand tekort doet en zodoende geen bedreiging vormt voor welke levens- en/of wereldbeschouwelijke overtuiging dan ook. Met als resultaat dat het geen angst maar enkel vertrouwen inboezemt, wat toch de voorwaarde is voor de totstandkoming van een vruchtbaar beleid.
    Het is dit vertrouwen dat de weg vrijmaakt voor bovengenoemd hoopgevend VN-beraad, ter verwerkelijking van een mondiaal (vredes-)beleid onder VN-vlag. Daarvoor zal onze volkerenorganisatie wel eerst omgebouwd moet worden van een organisatie van regeringen, die primair hun eigen of nationale belangen nastreven, tot een mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden, dat primair staat voor het mondiaal of algemeen belang. Voor die broodnodige ombouw leent zich het slapende artikel 109 van het Handvest, dat spreekt van een algemene conferentie van lidstaten met als doel de herziening van het Handvest. Het tot leven roepen van dit artikel is ‘dé’ kans voor de slaapzak-activisten van de wereldomvattende Occupy-beweging, om hun ongrijpbare ideële beweging dé richting te geven die leidt naar de beoogde eerlijke wereld. De mondiale samenleving die niet langer wordt voortgedreven door gekunstelde financiële en partijpolitieke krachten, maar drijft op de alomvattende democratische kracht van het volk, ’the power to the people’.
    Daarvoor zal enkel het Handvest herzien moeten worden. Daarbij moet allereerst gedacht worden aan de opheffing van de dictatoriale (vetorecht) Veiligheidsraad, met de gelijktijdige overheveling van zijn primaire taak (de handhaving van de internationale vrede en veiligheid) naar de Algemene Vergadering. Daardoor kan dit orgaan zich ontwikkelen van een ongeloofwaardig mondiaal praatcollege tot een gezaghebbend wereldforum. Een mondiale werkgroep deskundigen van diverse pluimage, die naast hun intellect begiftigd zijn met een feilloos gevoel voor rechtvaardigheid en daarmee voor het algemeen belang. Daardoor zijn zij in staat om – op basis van de alom onderschreven mensenrechten en onze fenomenale know how op elk terrein – met elkaar een mondiaal lange termijn beleid uit te stippelen waarmee de wereldproblemen en de daarmee gepaard gaande schrijnende onrechtvaardigheden effectief en duurzaam bestreden kunnen worden.
    De democratie in optima forma, waarvan de mondiale rechtsstaat de keerzijde is. Met elkaar vormen zij de twee zijden van de ware democratische rechtsorde. De wereldorde die te beschouwen is als de beleidsmatige vertaling van ‘het gemeenschappelijk door alle volkeren en alle naties te bereiken ideaal’, zoals wij ons dat ten doel hebben gesteld bij de proclamatie van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens op 10 december 1948, als reactie op de gruwelen van WO-II.

    • Beste Wouter,

      De huidige crisis is zeker ook existentieel van aard. De omvangrijkheid is een signaal dat we niet meer kunnen negeren.
      Ik ga zo ver dat ik stel dat het naïeve vooruitgangsgeloof en de opbouw na ibeide wereldooorlogen in de vorige eeuw zijn doorgeschoten in zijn materialistische vorm. De sky was de limit, en dat is ongeaard. Met alle gevolgen van dien.

      Zeker stevenen wij af op een nieuwe wereldorde, maar ik vermoed dat een ver doorgevoerde Duurzame Maatschappij die in een democratisch bestel uitgewerkt wordt, met veel invloed van de burger (platte organisatiemodellen), nog wel even op zich zal laten wachten.
      Het is absoluut waar we voor dienen te vechten. Maar zonder gevecht, helemaal vanzelf, zal het niet gaan. Want aan het huidige bestel valt veel te verdienen door de graaiers…

      Echter, het wakkerword proces van de burger, de consument, zou nu wel eens een stuk sneller kunnen gaan dan ooit te voren. De Revolutie heeft de beste kansen ooit. Daarom houden we goede moed, en roepen we tot die revolutie op!

  2. Koorddanser geeft met dit artikel ruimte aan de ontkennende techniek van het ‘positieve denken’. In plaats van de lezers voor te bereiden op het ergste dat deze crisis mogelijk voor ons allen in petto heeft – een periode zonder elektriciteit, winkels en politie, misschien zelfs met dijkdoorbraken en overstromingen – komt Marisca van der Burgh hier aanzetten met holle woorden als ‘duurzaamheid’, een foute Chinese vertaling en een beroeps-oplichter als Herman Wijffels. De twee karakters van het Chinese woord ‘wēijī’ betekenen NIET ‘gevaar’ en ‘uitdaging’, maar simpelweg ‘zeer gevaarlijk moment’. Alleen bedriegers zien een kans, een uitdaging, hoop of zelfs winst in de huidige situatie. Mevrouw Van der Burgh, U stelt het voor alsof de lezers het instorten van de samenleving kunnen uitzitten indien zij een paar praktische tips ter harte nemen. Wat u betreft hoeven zij niet hun hele manier van denken over zichzelf en hun medemens te veranderen. En vooral: u schijnt zich geen zorgen te maken over de enorme angst en onzekerheid die op de mensen wachten en waarmee zij in een ‘zeer gevaarlijk moment’ als eerste moeten leren omgaan om te overleven. Ik zou zeggen: word wakker!

  3. Beste Michael,

    Ik moet denken aan de Tarotkaart van de Toren.
    Zeker heb ik de positieve en hoopvolle sfeer van het symposium waar ik Wijffels hoorde spreken met mij meegenomen. Die sfeer en dat Elan zet ik hier heel bewust neer in de Koorddanser, met redenen!

    We leven in de periode van de vallende Toren, om dit archetype er maar eens bij te halen. De kapitalistische Toren van Babel valt aan diggelen.
    Dat is een bedreigende en gevaarlijke situatie, die erg veel ellende teweeg zal brengen.
    Jij en ik, we gaan het voelen. We zullen zekerheid van bestaan gaan verliezen. We zullen inkomen verliezen, een dak boven ons hoofd, wellicht te eten, enz. Ja er kan van alles gebeuren.

    Echter, we hebben altijd de keuze:

    Lijdzaam op ons drama toezien of alles in het werk stellen om van de oude fouten te leren en het vanaf nu anders en beter te doen, en kijken hoe ver je dat brengt.

    We moeten het samen doen Michael…

    Zeg het maar: wat kies jij nu?
    Wat ga je er aan doen? En …. wanneer?!?

  4. @ Marisca: volgens mij was het positiever geweest om Wijffels als bedrieger te presenteren. Gewiekste sprekers als hij zetten de woorden ‘duurzaam’ en ’transformatie’ alleen in om daarmee de agenda van de regerende elite, waartoe ook hij behoort, verder te verhullen. De man is doodsbang om zijn eigen positie, macht en reputatie te verliezen, maar daarover zul je hem niet horen.

    Ik heb helaas de indruk dat jouw eigen motivatie en bijbehorende strategie vergelijkbaar zijn met die van Wijffels. De termen ‘keuze’ en ‘bewust’ lijken voor jou en naar ik denk ook voor de meeste lezers geen inhoud te hebben en geen diepte. Zij zijn bedoeld als holle modekreten, zorgvuldig verstoken van enige echte emotie. Middels zulke onzin-taal (new-speak) hoopt de elite, waar ook jij jezelf toe rekent, de massa verder in onvrijheid te beheersen en voor zich te laten werken.

    Was je eerlijk en oprecht dan had je gesproken over je eigen twijfels en onzekerheden, over de wanhoop en de eenzaamheid waarmee je worstelt. Bovenal had je dan iets gezegd over je angst om je ego-centrische manier van denken los te laten. Dan had je benadrukt dat de samenleving om te groeien nu eerst een fase moet doorlopen waarin de mensen schijnbaar juist géén keuze zullen hebben.

  5. Wow Michael, wat een grote woorden…
    Nawel, ik overweeg, wat zal ik doen? Excalibur uit de steen trekken of dat maar fijn aan jou overlaten verder…

    Lieve schat, ik begrijp heel goed jouw gevoel. Dat gevoel van angst over de onvrijheid die we zullen moeten doorleven in alles wat ons KAN gebeuren. Ik weet inmiddels uit ervaring, letterlijk en figuurlijk aan den lijve ondervonden, dat angst, twijfels en onzekerheden een onweerlegbaar onderdeel zijn van mijn bestaan. Het recht om te twijfelen is ons eerste geboorterecht en ik zal twijfelen tot ik sterf. Ego-centrisch? Vertel Michael, graag met een letterlijk citaat svp. waar ik dat ben?
    Natuurlijk komt er eerst chaos voor er weer orde komt. Dat is een onontkoombaar onderdeel van elke revolutie!
    Maar waar waren de Argentijnen gebleven in hun opstand als ze zich hadden laten leiden door angst? Wat had Nelson Mandela voor elkaar gekregen of een Martin Luther King als ze bevend in hun verdomhoekje c.q. gevangeniscel waren blijve zitten? Wat had Mahatma Ghandi bereikt als hij angst voor de dood niet bereid was om zijn hongeractie te starten?

    Mijn artikel roept op tot actie en juist dat soort angsten daarvoor te overwinnen, ongeacht het resultaat….

    Jij denkt dat Wijffels maar wat in de lucht lult voor de mooie klankjes van woorden als Duurzaam. New-Speak van de elite. Zow. Wie hoorde ik dat laatst nog meer in de mond nemen? Was dat niet Martin Bosma?
    In mijn ogen begeef je je op zeer spiegelspekglad ijs met een dergelijke uitspraak!

    Want over Wijffels en Sent en nog meer mensen die op de achtergrond keihard aan het werk zijn om Nederland in de toekomst totaal anders (duurzaam en bewust) op de rails te zetten, zou ik maar voorzichtiger zijn in je oordeel.

    Verstoken van enige emotie?
    Je kent me niet. Dat is duidelijk.
    Dat het verstand in dit soort zaken boven de waan van de dag uit moet steigen om de juiste keuzes te maken lijkt me duidelijk.
    Het hoofd koel houden in een crisis is noodzaak om te overleven.

    Wat emotiepolitiek teweeg brengt zien we nu zich afspelen in Den Haag. Daar zit een kabinet wat voor een deel daar terecht is gekomen door de emotionele keuzes van Henk en Ingrid. Voornamelijk gevoed door ANGST en ONTEVREDENHEID. Krachten die nooit, maar dan ook nooit iets goeds en stabiels hebben voortgebracht.
    Het lijkt me dan ook nogal ongezond om in dat soort gevoelens te blijven hangen, Michael. Voor je eigen well-being raad ik je aan om over je eigen schaduw hierin heen te springen…
    Doe liever iets constructiefs met je energie. Daar wacht deze hijgende wereld op…

  6. In aanvulling op het bovenstaande… Wie zich focust op, en zich daarbij beperkt tot, de crisis en alle narigheid van omvallende economieën en machtsblokken, ja de omvallende huidige samenleving wereldwijd, zal zeker terechtkomen in een zwaar doemdenken.
    Dat 2012, en de jaren erna, wel eens extreem bizar, en voor grote groepen in de uiteenvallende samenleving enorm bedreigend en ondermijnend zullen zijn, daar heb ik zelf eigenlijk nauwelijks twijfels over. Ik ben er vrij zeker van dat ik dat zelf in mijn persoonlijk leven zal gaan merken.

    De boodschap van hoop en gerichtheid op alternatieven voor het huidige bestel die Wijffels e.a. geven, zijn wellicht nog verre toekomstmuziek.
    Om door het dal van crisis te komen hebben we deze toekomstmuziek nodig, een doel om naar te streven.
    Alle tekenen van hoop en initiatieven die wijzen op solidariteit, samenwerking, elkaar helpen en ondersteunen in moeilijke tijden, alle inzet om de negatieve spiraal te doorbreken is een stap, een onderdeel van de grote ommekeer die van onderaf zal komen.

    Ik vond het wel interessant dit keer om de “voorspellingen” van Jac. v.d. Heide over 2012 te lezen. Hij zit er vaak wel voor een deel naast, maar voor een deel heeft hij het achteraf gezien wel goed. Zelfs van der Heide, die forse en ingrijpende drama’s voorspelt, wereldwijd, geeft een boodschap van hoop.
    Maar wel onder één voorwaarde: onze eigen inzet en bereidheid tot oplossingen zoeken, samenwerken en creativiteit.
    Niet zó afwijkend van mijn verhaal, eigenlijk.

    Na de lange algemene inleiding beginnen zijn echte voorspellingen pas onder het kopje: Binnenland.
    Bereid je voor op een behoorlijke lap tekst.
    http://www.voorspelling2012.nl/jan_c_van_der_heide.html

    • @ Marisca: je manier van denken en schrijven lijkt me helaas, ondanks en ook dankzij je ontkenning, doordrongen van een ego-centrische houding. Omdat er geen wezenlijk verschil bestaat tussen de bestuurders in Den Haag en het collaborerende deel van de bevolking dat de elite in het zadel hielp en houdt, behoor jij volgens mij net als Herman Wijffels en Jan van der Heide tot de minderheid die haar geld verdient met het veinzen dat zij in de toekomst kijken kan. Indien je echter in staat was om *echte* emoties te voelen en intuïtie te gebruiken, dan wist je dat er geen moment meer te verliezen valt. Dan suggereerde je niet misleidend dat ook deze crisis kansen biedt om te overleven. De mensheid is bezig uiteen te vallen in onverbeterlijke boeven aan de ene kant en onbaatzuchtige mensen aan de andere. In de wereldwijde revolutie die zich nu voltrekt moet iedereen kiezen tot welke van deze twee groepen hij behoort. Zo kan men zich, samen met gelijkgezinden, werkelijk het beste op de toekomst voorbereiden.

      • Oh maar Michael, volgens mij bestaat de mensheid uit allerlei veelkleurige types. Zoals onbaatzuchtige boeven (het Robin Hood type) bijvoorbeeld, of wat dacht je van onverbeterlijke heilige bonen die de anderen wegzetten als leugenaars, collaborateurs en veinzers.

        Het is niet voor het eerst dat een samenleving uiteenvalt…
        Voorbeelden zat in de geschiedenis.
        Ik houd hoop dat we er van leren.

        • De huichelaars en de profiteurs zijn de echte boeven. De hele elite, waartoe jij jezelf ook rekent valt in die categorie. Van hun valt niets te ‘leren’, je kunt immers niets ‘leren’ van een negatief voorbeeld. De nu heersende elite zal gewoon het onderspit delven wanneer de mensheid omschakelt naar een eerlijk en oprecht gemeenschaps-model. Jij waarschuwt niet daarvoor, helaas…

  7. Beste Michael,

    Dank voor je reacties. Bij Koorddanser zijn we voor openheid en erkennen we dat iedereen een andere mening is toegedaan. Daarom juichen we reacties van onze lezers toe, maar alleen wanneer deze refereren aan de inhoud van het geplaatste artikel. Op het moment dat reacties echter als enige doel hebben personen in diskrediet te brengen door middel van persoonlijke aantijgingen, stellen wij een reactie niet langer op prijs, en met ons de lezers van Koorddanser. We verzoeken je dan ook je reacties te beperken tot de inhoud, en we behouden het recht voor om persoonlijk getinte reacties vanaf nu te verwijderen.

    Hartelijke groet,
    Redactie Koorddanser

  8. Hartelijk dank, redactie! Overigens, ik dacht, als ik tijd heb ga ik het toch nog even opzoeken in mijn Chinese woordenboek. Ineens ging er een lampje branden, heb een blauwe maandag Russisch en Chinees gedaan, voor de grap. En ja hoor: Crisis is in Mandarijns: “Wei Ji”. Nu betekent het woord Wei inderdaad ‘gevaar’. Maar “Ji” betekent kans. Chinees is een taal met veel filosofische inhoud, cultuur. “Wei Ji” betekent gevaar met kansen om het op te lossen. Zoals de chinezen zijn: flexibel. Kunnen we misschien iets van leren?

    Voor wie geïnteresseerd is: http://www.ikleerchinees.nl/crisis-als-kans-%e5%8d%b1%e6%9c%ba/

    • @ Marisca, deze website http://pinyin.info/chinese/crisis.html legt nader uit waarom jouw vertaling van het Chinese woord ‘crisis’ onjuist is. Ik ben niet bezorgd over het Chinees, maar over het verschijnsel van ontkenning en zelfbedrog in de Nederlandse samenleving. De bevolking van ons land zou er goed aan doen te leren dat alle huidige problemen – de dreigende armoede, de oorlogen en sociale spanningen, de economische recessie – het resultaat zijn van jarenlange ontkenning en zelfbedrog. De goed- en mooipraters willen ons doen geloven dat crises altijd of meestal door het toeval of door anderen veroorzaakt worden, maar dat is gewoon niet waar. We zijn er zelf bij en we doen het onszelf aan. Wij creëren onze werkelijkheid. Wij en niemand anders.

      • Wanneer je je kennis van het chinees alleen maar baseert op een website, laat dan maar zitten. Als al jouw onderbouwing op die manier gebeurt dan weet ik meteen hoe diep jij gaat.
        De Chinese cultuur brengt precies de mate van nuancering met zich mee die jij nu net mist. De karakters zoals aangegeven op die site die jij erbij haalt worden allemaal gelezen in een context. De context bepaalt de betekenis. Ik zou zo zeggen, loop naar de eerste de beste chinees bij jou om de hoek en vraag het eens aan een (het liefst geletterde) Chinees. Je zult je verbazen.

        Wij creëren onze werkelijkheid. Exactly.
        Het ligt niet aan de “bazen” maar aan onze lifestyle.
        Helemaal mee eens.
        Dan zijn we weer terug bij af, want o.a. mijn artikel is juist gericht op het veranderen van die lifestyle.
        Het ziet er naat uit dat je dat helemaal niet begrepen hebt.

        Want alleen maar klagen en doemdenken en vrezen en waarschuwen, dat doen de andere media al.
        Wij willen ons richten op verandering en transformatie.

        Zwartkijkerij bereik je niks mee. Na een waarschuwing is de volgende stap: hoe pakken we het aan en dan de schouders eronder.

        Armoede, oorlogen, sociale spanningen en economische recessie zijn en worden voorlopig onze werkelijkheid.
        Maar zal als het aan mij ligt nooit het laatste woord hebben.

        Het gaat niet om bedrog, het gaat om met wat voor intentie en houding je op de omstandigheden reageert.
        Crises hebben de mensheid naast veel leed maar ook een beroep op de creativiteit en overlevingskracht bezorgd.
        En ook grote lessen.

        De grote les van nu is: de sky is the limit, onze welvaart ten koste van anderen en de aarde is doorgeschoten.
        Volgens mij is er maar één oplossing: veel loslaten en leren delen, want met goed beleid is er voor ieder genoeg.
        Misschien maar eens wat meer vrouwen erbij aan de top, niet van het type dat nu op het pluche zit in Den Haag, maar vrouwen (en mannen) die lang in de bijstand hebben moeten leven met een schare kinderen om hen heen.
        Die weten uit ervaring wat delen is…. en leven in eenvoud.

        • Met je aanval op mij – want zo ervaar ik je reactie – raak je niet aan de kern van de zaak: de relatief heldere Chinese mentaliteit zoals zij in haar taalwendingen tot uitdrukking komt kan niet eenvoudig ‘vertaald’ worden naar een Nederlandse setting waarin men traditioneel minder waarde hecht aan zelf- en levenskennis.

          Je kunt mijn waarschuwingen als ‘doemdenken’ van de hand wijzen, maar daarmee zet je slechts ontkenning in de wereld, net zoals met de mijns inziens hooghartige idee dat je naast de overige media wel eventjes een eigen weg kunt inslaan om de dingen te ‘veranderen’.

          Volgens mijn inlichtingen bestaat onze enige ‘crisis’ uit het feit dat de stuurman ontbreekt, onze eigen ziel. De oplossing ligt daarom niet zozeer in ‘meer vrouwen’ aan dek van ons schip, maar in meer vrouwelijkHEID, dus hart en liefde. In de stuurhut is ook meer innerlijke mannelijkheid vereist, die in daadkracht en integriteit tot uitdrukking moeten komen.

          Voor mij ligt de (r)evolutie in ieder geval eerder op het innerlijke vlak dan in de oppervlakkige en rumoerige buitenwereld. Ik denk dat tien personen met een dagelijks rustig moment van dankbaarheid en zelfbezinning méér kunnen bereiken dan duizend mensen met tentenkampen en luide demonstraties.

          • En ook hier stel ik een onterecht opgeworpen polemiek vast.
            Wat is er mis met een eigen geluid van hoop?
            Wat is het voordeel van het verkondigen van wanhoop?

            De revolutie ligt uiteraard op het innerlijk vlak. Maar zal zich ook manifesteren in de buitenwereld, anders komt de innerlijke revolutie nooit in de materie en in de werkelijkheid.

            Is het niet hautain en denigrerend, om alles wat mensen proberen om de aandacht te richten op wat er mis gaat en met elkaar te brainstormen over wat en hoe het anders moet, af te doen met “ontkenning”?

            Ontken jij nu je eigen gebruik van macht door het geschreven woord?

  9. De tuinman en de dood.

    Ben het roerend met je eens Marisca (13/12/2011) dat ‘wie zich focust op ….. de crisis ….. zal zeker terechtkomen in een zwaar doemdenken’. Het soort denken dat de crisis met de dag onbeheersbaarder maakt. Op dat doemscenario te voorkomen is het dan ook zaak ons niet te focussen op de crisis die ons allemaal gevangen houdt, maar op de toekomst die voor ons allen open ligt en nog ingevuld moet worden. Over die invulling ben ik hoopvol gestemd, omdat zij niet los is te zien van het ‘NU’. En dát omvat véél méér dan de economische crisis.
    Wat dat méér betreft doel ik de heersende alomvattende en daardoor ongrijpbare tijdgeest, die zo langzamerhand volledig doortrokken is van het mensenrechten- of vredesideaal. Wat de politieke vertaling daarvan betreft slaat het huidige beleid de plank finaal mis, als logisch gevolg van het heersende kapitalistische gedachtegoed, dat sinds de val van de Muur in ’89 wereldwijd de beleidskoers bepaalt. Het is immers het primaat van de economie dat overal de (beleids-)klok slaat!
    Een fundamentele koerswijziging (van het kapitalisme met zijn recht van de sterkste, naar het idealisme van de rechten van de mens) hangt echter in de lucht, omdat tegen de ideële (door de mensenrechten doortrokken) tijdgeest en de mondiaal maatschappelijke vertaling daarvan (wereldvrede) nu eenmaal geen kruid gewassen is. Het is dan ook te voorzien dat binnen afzienbare tijd het roer radicaal zal worden omgegooid en de koers wereldwijd bepaald zal gaan worden door wereldburgers die niet alleen weet hebben van de tijdgeest, maar bovendien bij machte zijn daar ‘met elkaar’ een rechtvaardig en vruchtbaar beleid aan te koppelen onder VN-vlag. Een duurzaam mondiaal langetermijnbeleid gestoeld op de alom onderschreven democratische rechten van de mens en onze fenomenale know how op elk terrein, in plaats van op de dictatoriale (wie betaalt bepaalt) wetten van de vrije markt.
    De ongegronde angst die deze niet langer te ontvluchten radicale koerswijziging (tegen de tijdgeest is nu eenmaal geen kruid gewassen) bij de gevestigde orde zal oproepen, doet mij onwillekeurig denken aan de angst van de tuinman uit onderstaand gedicht van P.N. van Eyck.

    De tuinman en de dood
    Een Perzisch Edelman:
    Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
    Mijn woning in: “Heer, Heer, één ogenblik!
    Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
    Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
    Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
    Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
    Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
    Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!” –
    Van middag (lang reeds was hij heengespoed)
    Heb ik in ’t cederpark de Dood ontmoet.
    “Waarom,” zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
    “Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?”
    Glimlachend antwoordt hij: “Geen dreiging was ’t,
    Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,
    Toen ‘k ’s morgens hier nog stil aan ’t werk zag staan,
    Die ‘k ’s avonds halen moest in Ispahaan.”
    P.N. van Eyck

    • Bedankt voor je reactie, Wouter.
      Je woorden doen mij denken aan uitspraken van één van mijn belangrijkste inspirators, Krishnamurti.

      GELD EN MACHT
      Het is vreemd, hoe belangrijk geld geworden is, zowel voor de gever als voor de ontvanger, voor de machthebber en voor de arme. Ze praten eeuwig over geld of vermijden juist erover te praten, omdat dat ongepast is, maar ze zijn zeer geldbewust. Geld om goede werken te doen, geld voor de partij, geld voor de tempel en geld om rijst te kopen. Als je geld hebt ben je diep ongelukkig en als je het niet hebt zit je ook in de ellende. Ze vertellen je hoeveel iemand waard is, als ze je vertellen welke positie hij heeft, welke diploma’s hij behaald heeft, hoe knap hij is, hoe capabel en hoeveel hij verdient. De afgunst van de rijken en de afgunst van de armen, de wedijver om te pronken met kennis, kleding en een briljante conversatie. Iedereen wil indruk op iemand maken, op hoe meer mensen hoe beter. Maar op macht na is geld belangrijker dan wat dan ook. Die twee vormen een schitterende combinatie; de heilige heeft macht, al heeft hij geen geld; hij heeft invloed op arm en rijk. De politicus gebruikt het land, de heiligen, de gangbare goden om aan de top te raken en om je te vertellen dat eerzucht absurd is en macht meedogenloos. Er zijn geen grenzen aan geld en aan macht; hoe meer je hebt, hoe meer je wilt hebben en daar komt geen einde aan. Maar achter alle geld en macht ligt leed dat zich niet laat negeren; je kunt het verdringen, proberen het te vergeten, maar het is er altijd.

      Uit: Krishnamurti over Krishnamurti

  10. Ik lees hier af en toe de reacties op artikelen, maar ben verbaasd over de reacties hierboven. Kunnen we elkaar blijven respecteren om onze eigen mening alstublieft en niet proberen deze EIGEN mening op te dringen aan anderen? En dan richt ik me tot de heer Jacobs die er overduidelijk van overtuigd is dat hij en hij alleen, gelijk heeft. Wellicht is dat ook zo. Maar er is verschil tussen gelijk hebben en het krijgen.
    Inmiddels heb ik zelf de heer Wijffels vaker gehoord over het onderwerp ‘Duurzaam’ en gezien het feit dat ik doorgaans redelijk snel weet wat voor ‘vlees’ ik in de kuip heb, durf ik te stellen dat de heer Wijffels oprecht is en oprecht verandering wenst. Zonder dat de kwetsbaren verder gekwetst zullen worden. En bij de kwetsbaren behoren ook de Flora en Fauna en het belangrijkste van alles: onze planeet. Ze voedt ons, kleedt ons en geeft ons drinkbaar water. De jacht naar steeds meer geld is funest voor haar. Ik hoop met Wouter mee dat die verandering van overtuiging snel zal komen, maar houd gelijk mijn hart vast voor alle consequenties voor de zwakkeren in onze samenlevingen. Maar dat het MOET en ZAL barsten is ingebouwd in de onmatigheid, waarmee de rijke kaste zich bezig houdt, ten koste van alles en iedereen en zelfs ten koste van hun eigen kinderen en kleinkinderen. En dat, terwijl ze propageren dat ze hun kinderen niet willen laten opdraaien voor de financiële gevolgen en schulden die we nu met ons allen maken. Tikje humoristisch, al is het zwarte humor: wel zorgen over geld, maar niet over of hun nageslacht nog kan ademen en eten… In Lak’Ech.

  11. Marisca, volgens mij is er niets mis met de wanhoop of met de hoop. In het nieuwe tijdperk dat nu aanbreekt vullen zij elkaar aan als twee helften van één grotere werkelijkheid. Wanneer de energie van de (wan)hoop dus aanklopt moet de samenleving haar niet van de hand wijzen maar ernaar kijken, anders verliest zij het evenwicht en valt zij om. Het leed en het ongemak zitten naar mijn bescheiden ervaring tussen de oren, niet in de (r)evolutie zelf, die zich zonder enige druk of dwang in haar eigen tempo en volgens haar eigen prioriteiten voltrekt.

    Het ego van politici en schrijvers die zoals vanouds komen zeggen ‘wat en hoe het anders moet’ heeft daarop hooguit een vertragende invloed. Zulke leiders ontkennen, omwille van hun opgeblazen eigendunk, dat zij deel uitmaken van een zich autonoom ontwikkelende generatie. Met de projectie van hun ‘eigen geluid’ zaaien zij verdeeldheid. Liever zou je willen dat zij een stapje terugdoen en de verschillende partijen met elkaar helpen verzoenen. De vrijwillige, liefdevolle samenwerking tussen groepen die elkaar tot nu toe bestreden zorgt voor een nieuw klimaat waarin de (r)evolutie van de samenleving zich spontaan, krachtig en op een natuurlijke manier kan voltrekken.

  12. Prachtig Elidir: In Lak ‘Ech, Jij bent mij en ik ben jou.
    Afgescheidenheid is de illusie waaruit onzinnige polemieken ontstaan. Zinloos gekwetter over een door een organisator van een symposium in Deventer gebruikte term uit het chinees, dat natuurlijk uit zijn verband gerukt, uit zijn cultuur gerukt ten onder zal gaan aan toegevoegde betekenissen.
    Ik heb ik het verleden ook een jaar Nederlands gestudeerd aan de lerarenopleiding. Voldoende taalwetenschap gehad om te weten dat er duizend haken en ogen zijn.

    Dat er met taal gespeeld wordt is een gegeven. En zoals al gezegd, dat is eigenlijk niet de issue.
    Wat ik veel erger vind is het gezeur over het kwaad dat wij, In Lak’ Ech over onszelf hebben heen gehaald.
    We hebben het zelf gedaan. In het groot en in het klein.
    De teneur van het artikel, de intenties van Wijffels, en volgens mij ook de intentie van “De Koorddanser” is: leer daarvan mensen, sta op en help mee de revolutie in gang te zetten, maar stop met zeuren.

    Daar heeft Annie MG Smit een fantastische songtekst over gemaakt:

    Als je moe bent
    Als je oud bent
    Als je rillerig en miezerig en koud bent
    Als je een man weer met een juffrouw op de Pier zit
    Als de echtelijke liefde je tot hier zit
    Als je schoonfamilie vraagt om ondersteuning
    Als je vader zich weer vasthoudt aan de leuning
    Als er sneeuw is, als er mist is
    Als het ijzelt en je minnaar een sadist is
    Als dat allemaal je lot is
    En je vraagt of er een God is
    Sla dan woedend met de deuren
    Ga je cocktaildress verscheuren
    Maar niet zeuren

    Huil in je bed, bijt in je laken
    Vloek tegen iedereen, schreeuw van de daken
    Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet

    Trap om je heen, wees nooit een dame
    En gooi het theeservies dwars door de ramen
    Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet

    Neem een grote schaar en knip in het velour
    Scheld de vrouw van de notaris uit voor hoer
    Doe dat allemaal
    Maak een grof schandaal
    Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet

    Als je down bent
    Als je ziek bent
    Als je kromgetrokken van de reumatiek bent
    Als de regen door het dak lekt op de grond
    En je zeven kinders hebben rooie hond
    En geen stukje eten in de frigidaire
    En de muizen vallen morsdood in de serre
    Als je Austin op een paal botst
    Als de kat weer op het mat van het portaal kotst
    Als je arm bent als een kerkmuis
    Moet gaan dweilen in een werkhuis
    Ja, dat alles kan gebeuren
    Zelfs in technicolorkleuren
    Ga niet zeuren

    Spring in de gracht of knip je haar af
    Duw ouwe dametjes van ’t trottoir af
    Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet

    Ga judo leren, ga striptease dansen
    Schiet je revolver leeg op Pierre Jansen
    Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet

    Ga naar het postkantoor en spuug door het loket
    Krijg een hartaanval of ga desnoods naar bed
    Met de kardinaal
    Doe dat allemaal
    Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet

    Raak aan de drank, haat al je vrindjes
    Breek in bij Luns, pik al z’n lintjes
    Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet

    Ransel je kind, knijp je parkietje
    Zeg tot de generaal: “U bent een mietje”
    Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet

    Tjongejongejonge wat een toon
    Tjongejongejonge niet gewoon
    Doe dat allemaal
    Met een kannibaal
    Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet

  13. Ik ben DOL op Annie MG. Vooral deze… en superformiweldigeindefantakolosachtig gebracht door Connie Stuart. Toch één dingetje uit Michael’s stukje: leed zit lang niet altijd ‘slechts’ tussen de oren, maar is maar al te vaak zeer reëel aanwezig. Ik moet afhaken. Ons Oudejaarsdiner staat op tafel, hoor ik. Ik wil dan ook besluiten met iedereen hier een gezellige avond toe te wensen en een mooie jaarwisseling en voor 2012 wens ik dat de revolutie echt begint, ook al weer ik dat ik bij de mensen hoor die onderuit geschoffeld zullen worden. De allermooiste groet die er bestaat voor u allen: Namasté

Plaats een reactie

    Artikel delen
  • Facebook
  • Twitter
  • Google+
  • Linkedin
  • Pinterest