Date met een miljonair

Ik heb twee briefjes van 50 euro in mijn hand. Net zoals de tweeduizend andere aanwezigen in een zaal van de RAI op “The Millionaire Mind Intensive”. Diegenen die niet aan de opdracht gehoor hebben gegeven om 100 euro mee te nemen, worden door de man op het podium uitgedaagd om van iemand anders in de zaal 100 euro te lenen. Als schooiers lopen ze rond, klampen iedereen aan, en smeken om het bedrag. Een leuke kale man in een zakenpak vraagt of hij van mij het geld kan lenen. Vriendelijk schud ik van nee. Wanneer eindelijk iedereen het bedrag in zijn handen heeft, maant de spreker het publiek tot doodse stilte. Uit de coulissen komt een stoet medewerkers lopen met in hun ene hand een emmer water, en in de andere hand een brandende kaars. Ze stellen zich in het gangpad van de zaal op.

De man op het podium legt nu rustig uit wat de bedoeling is. Zo dadelijk gaan we op zijn teken, en niet eerder, in processie naar de kaars die het dichtst bij ons in de buurt is, we steken onze 100 euro in brand, en gooien de restanten in de gereedstaande emmer water. De ontzetting is voelbaar in de zaal. Honderd euro in brand steken? De snelle rekenaars hebben meteen door dat we dus zo dadelijk 200.000 euro in brand gaan steken.

“Voel je daar niet verantwoordelijk voor,” zegt de spreker. “Het gaat om jouw honderd euro. Jouw lef en jouw beslissing om jouw honderd euro in brand te steken.”

Iedereen is onzeker en kan niet echt meer helder denken door de moeheid. We hebben er een hele dag seminar opzitten. Vanaf acht uur vanochtend, tot nu, 10 uur vanavond, zijn we afwisselend door T. Harv Eker, de Amerikaanse geldgoeroe, en zijn Engelse assistent bestookt met urenlange speeches dat miljonair willen zijn alles heeft te maken met een mindset. Het is niet belangrijk hoe getalenteerd je bent, hoe goed je kunt onderhandelen, of je alles van marketing weet, of je het gat in de markt weet… nee, miljonair zijn heeft alles met je onderbewustzijn te maken. Waarom was Donald Trump, enkele jaren na zijn faillissement, weer net zo rijk? En waarom zijn arme mensen die de lotto winnen, na twee jaar weer net zo arm? Juist. Door het programma in hun hersenen. Heb je een armoedebewustzijn, dan zal je altijd arm zijn. Heb je een rijkdomsbewustzijn, dan zal je een geldmagneet zijn. Dit driedaagse seminar is bedoeld om de hersenen te herprogrammeren. Drie lange dagen van 8 uur ’s ochtends tot 10, 11 uur ’s avonds, non-stop ondergedompeld worden in het miljonairsbewustzijn.

Ook mij staat het zweet in de handen. Wat ga ik doen? Mijn twee briefjes in de vlammen, of niet? Ik weet dat om diepe overtuigingen te veranderen, er een schok nodig is. Een trauma dat zich in je hersenen brandt. In die zin valt het reuze mee; honderd euro in brand steken om voorgoed je gedachten over geld te veranderen, is een koopje. Ik weet dat seminars als deze alleen zin en effect hebben, als je je eraan overgeeft. Jaren geleden was ik bij Anthony Robbins, de godfather van de Amerikaanse goeroes, en hij daagde ons op zijn seminar uit om over gloeiende hete kolen te lopen. Ik heb het gedaan. En ik ben er nog steeds trots op. Het leerde me hoe sterk gedachtekracht is. Hoe je je hersenen zo kunt inzetten dat zelfs de natuurwetten tijdelijk verschalkt worden.

Gaf ik me toen sneller over omdat ik jonger was? Onschuldiger, gretiger om te willen leren? Of kost het me minder moeite om mijn lichaam in gevaar te brengen, dan honderd euro?

Er zijn redenen genoeg om het niét te doen. Die honderd euro in mijn hand heb ik verdiend met mijn boeken, waar mijn bloed, zweet en tranen inzitten. Ze in brand steken is een ernstige schoffering van mijn eigen arbeid, en het geld dat mijn lezers ervoor overhadden. Ik vind het ook moreel verwerpelijk om geld in brand te steken. Met geld kun je goede dingen doen. Mocht de Engelse spreker me vragen  honderd euro te schenken aan verkrachte meisjes in India… ik deed het meteen. Maar geld in brand steken is illegaal. Het is strafbaar. Geld is namelijk niet van ons, maar van de Nationale Bank, en is slechts een symbool van de waarde die het vertegenwoordigt. Toch, aarzel ik nog even, stel dat ik mezelf een belangrijke levensles ontzeg door het niét te doen?

De spreker vraagt ons om op te staan. Ik zie de ontreddering op de gezichten van tweeduizend mensen. Wie durft, en wie niet?

“Go!” klinkt het. De zaal zet zich in beweging, de eerste mensen komen aan bij de kaarsen, houden hun geld de lucht in, en dan klinkt het luid… “Stop!”

Verbijsterd kijkt iedereen om zich heen. Is er brand uitgebroken? Is er iets mis gegaan? We worden terug naar onze stoelen gestuurd.

“Zijn jullie gek geworden,” zegt de spreker hoofdschuddend. “Wie steekt er nu in ’s hemelsnaam honderd euro in brand? Hebben jullie zo weinig respect voor geld? Hadden jullie daar één goede reden voor behalve dat ik het jullie vroeg? Heb ik jullie gezegd waarom jullie het moesten doen? Nee, jullie volgden als makke schapen. Hoe jullie hier met geld omgaan, zo gaan jullie ook met geld om in de wereld daar buiten. Als er een of andere gek vraagt om honderd euro in iets te investeren, dan doen jullie het blindelings. Zonder nadenken. Zonder aarzelen verdampen jullie je fortuin. Om dan nog maar te zwijgen van de mensen die honderd euro leenden aan andere mensen! Kennen jullie die mensen aan wie jullie geld hebben geleend in deze zaal? Hebben jullie iets laten ondertekenen? Lenen jullie zo gemakkelijk geld uit aan iemand anders om het door hen in brand te laten steken?”

Overrompeld en in de war verlaten tweeduizend mensen de ongezellige zaal. Sommigen zijn boos, anderen in tranen, er zijn er die zich schamen, en nog anderen vinden het een goede grap.

Ik geef toe. Ik vond het een ijzersterk moment op het driedaagse seminar. Voor mij het hoogtepunt. Vooral omdat de spreker ons niet in een roes bracht, ons niet opzweepte en in uitzinnigheid zoiets dwaas wilde laten doen. Maar erg rustig en beheerst. Een nette Engelse gentleman die gewoon tweeduizend mensen verzoekt om tweehonderdduizend euro te verbranden. Een net zo nette man als van een bank die je verzoekt om even te tekenen voor een Winstverdriedubbelaar waarvan behaalde rendementen uit het verleden geen garantie geven voor de toekomst.

Natuurlijk waren er meer sterke momenten tijdens het miljonairsweekend, maar toch verlaat ik op zondagavond geïrriteerd het seminar. Zo wat een derde van de tijd wordt namelijk gebruikt om dingen te verkopen. Alsof we in een urenlange Tell Sell commercial zijn terecht gekomen. Er worden ons gouden bergen beloofd wanneer we de échte seminars van T. Harv Eker gaan volgen, want dit is natuurlijk maar een lachertje vergeleken met the real thing. En omdat T. Harv Eker zoveel van ons houdt, en in zo’n gulle bui is, betalen we voor het vervolgprogramma, geen 20.000, geen 19.000, geen 18.000, en zo gaat hij nog wel een half uurtje door, maar, ja u hoort het goed, het is amazing, maar alleen voor wie nu beslist natuurlijk, voor slechts 9995 euro kunnen we de werkelijke wetten van de miljonair leren. En, T. Harv betaalt ons vliegtuigticket naar Maleisië waar ons de geheimen in een luxe resort onthuld zullen worden. Het zijn werkelijk drie doldwaze dagen in de RAI.

Met gemengde gevoelens kijk ik terug. Ik hou van de Amerikaanse manier van presenteren. Daar kunnen wij hier heel wat van leren. De drie dagen zijn perfect geregisseerd, de organisatie verloopt op wieltjes, en ik verbaas me hoe tweeduizend mensen drie dagen lang applaudisseren, juichen, hun rechterhand tegen elkaar klappen en uitroepen: “You have a millionaire mind”!

Dat T. Harv qua presentatie de mosterd bij Anthony Robbins gehaald heeft, vind ik niet erg. Al kan hij qua charisma en welsprekendheid niet aan zijn voorbeeld tippen. Zo heeft T. Harv een uitgebreide spiekbrief op zijn lessenaar liggen waar hij voortdurend naartoe moet lopen, om te kijken wat hij nu ook al weer ging vertellen.

Maar daar waar Antony Robbins slechts op één avond een verkooppraatje hield voor zijn vervolgseminars, doet Harv T. Eker dit non-stop. En promoot hij niet zijn vervolgseminars, dan zijn het wel zijn boeken of zijn CD’s die we moeten aanschaffen. Zo wordt het seminar meer en meer een inzamelingsactie om slechts één man miljonair te maken: Harv T. Eker zelf.  Het is alsof je een date hebt met een meisje die je één, weliswaar lekkere, kus geeft, maar dan drie dagen lang schreeuwt: ‘en als je nu 10.000 euro neerlegt, dan zal ik je pas echt laten ervaren hoe lekker ik ben. In Maleisië nota bene, op een heet strand onder de palmbomen.’

Toch is het een prestatie om als volslagen onbekende Amerikaan tweeduizend Nederlanders te mobiliseren in de Rai. Ik geloof dat hij ook werkelijk de wetten van het geld grondig beheerst en er heel wat zinnigs over te vertellen heeft. Maar wat mij betreft, kuste hij net niet lekker genoeg om benieuwd te zijn naar een volgende date.

Geert Kimpen

Op 19 mei verschijnt de langverwachte derde roman van Geert Kimpen: ‘Rachel, of het mysterie van de liefde’. Lezers van de eerste druk van dit boek maken kans om een reis te winnen naar Praag. In Centrum de Roos (www.roos.nl) geeft hij die dag ook een lezing.
Meer informatie: www.geertkimpen.com