Sekten, kwakzalvers en andere parodieën op het leven

Tussen jehova’s, Miracle of Love en sjamanengedoe

Even achterover leunen; dat overkomt mij nooit. Ben je belazerd? Nou dan ben je zeker niet de enige…

Door Marisca van der Burgh

“Mag ik u deze folder aanbieden, mevrouw?”  “Nou, nee, ik zou niet weten waarom….”

“ Denkt u wel eens na over het leven na de dood?” “Neuh, dat heb ik weleens geprobeerd, maar ik kwam niet ver, want ik blijf alsmaar zo hardnekkig in leven. Dus ik kan je er niets over vertellen, sorry. Mag ik nu weer terug naar het Journaal?”

“Ja maar, wij willen graag met u over het geloof praten!” “Goh, wat grappig. Nou ik ben theoloog, over welk geloof wilde je het vanavond hebben?”

“Ehhh, nou wij hebben een eigen boek. Ik denk dat u het niet kent….”  “Ah, het boek van Jehova. Ach lieve schat… Zoveel woorden, en dan ook nog allemaal lezen. Vermoeiend hè?”

“Nee, heel leerzaam. U zou het ook moeten lezen. Heeft u het gelezen?” “Mwah, een stukkie, maar ik vond eerlijk gezegd Star Wars en Lord of The Rings beter”.

“Maar daar kunt u het toch nooit mee vergelijken, mevrouw?” (Geschokt gezicht)

“Ja dus!!!! (Brede tandpastaglimlach)

Deze waargebeurde anekdote heeft zich in allerlei vormen herhaald. Diverse sektes hebben bij me gesolliciteerd, je herkent dit soort lieden op grote afstand, met hun gemaakte glimlachjes, witte overhemdjes (met stropdas), schattige jurkjes en stevige wandelschoenen. Met een tas vol regenboogkleurige foldertjes op glanspapier.

Vissen

Enkele jaren terug kreeg ik op een van de internetfora waar ik wel eens actief ben, een discussie met iemand die zich mordicus tegen elke vorm van psychiatrische hulpverlening keerde. Grote lappen gecopypaste tekst, met tientallen argumenten om niet je prozac in te nemen.

Enige oprecht gemeende vragen van mij veroorzaakten een aanval van manie aan de andere kant. Of ik wel wist waar ik het over had. Uhh, nouja, toevallig net mijn examen Klinische Psychologie I en II gehaald. Of dat voldeed… Het werd even stil. Na enig zoeken vond ik de oorsprong van dit gespam: De Scientology sekte was bezig met een PR actie. Welke ‘spindocter’ had zich daar op geworpen?

Goed, lieve lezers. Dus jullie zitten nu lekker veilig en tevreden met je kont in je leunstoel of op de bank. Oh, het is een eetkamerstoel van Het Kabinet, met gepolsterde zitting, aan een Jan des Bouviers keukentafel. Sorry, ‘k zal je niet meer beledigen vandaag. Hoewel…..
Sektes? Kwakzalvers? Dat is zóóó Vissentijdperk.

Wel eens van Miracle of Love gehoord? Of Kundalini-Reiki? Of mensen die drie weekendjes sjamanendrum spelen hebben geleerd, indianenkaarten hebben gekocht in een New Eedg winkel en die met wat Tibetaanse bowls knoeien en een ratel? “Yes, you have to use Sage-smudge to clean your house”… en weg zijn de nare boze geesten… Jippiee! Das dan 50 euro voor ’t consult en 20 euro voorrijkosten.

Alberto Stegeman heeft in zijn programma “Undercover in Nederland” de Miracle of Love sekte belaagd met verborgen camera. In drie bijeenkomsten word je ingewijd. De eerste bijeenkomst is een soort bastaardaftreksel van Holotropic Breathwork en Primal Screamtherapy. Zooo jaren tachtig/negentig, maar ja je moet er vet voor betalen, dus dan wil je wel hyperventileren en schreeuwen. Gooi alle emoties er maar ongelimiteerd uit. Begeleiding is niet nodig. Wel een mevrouw die wat roept, beetje á la Olga Kommandeur van “Nederland in Beweging”. De “Leider”. Ja, ja.

Na een paar dagen word je gebeld. Dat is dan de begeleiding. Die vraagt wat je er van vond. En dat je snel naar de volgende bijeenkomst moet komen want dan komt de grote goeroe uit de USA.

Daaropvolgend heb je nog een weekend en daar begint het al: je moet je eerst om therapeutische redenen verleidelijk kleden om jezelf geweldig te vinden en dan moeten de kleren uit. Dansen jij! En seks hebben met een deur of vloer. Vervolgens leggen ze je uit hoeveel geld deze organisatie kan gebruiken. Hoe meer je geeft, hoe beter het met je zal gaan, want als het goed gaat met de club, gaat het ook goed met jou. En neem de volgende keer ook anderen mee.

Reiki

Ja, zo kan ik ook een mirakel bewerkstelligen, voor de eigen clubkas, wel te verstaan.

De psychologische ravage die ze hiermee aanrichten, nemen ze graag op de koop toe.

Er is nu een reiki variant ons land binnen komen waaien (vanuit de USA, Canada en Engeland) die Kundalini-Reiki wordt genoemd. In vorige Koorddansers is al door mij en anderen uitgebreid uitgemeten over de risico’s van te snel te veel willen. Om met deze energie te werken moet je voorzichtig jarenlang onder begeleiding iets opbouwen.

En ja hoor, de ik-zie-weer-een-markt-reikimasters hebben deze “truc” verwerkt in hun “inwijdingssyteem”. Hoppa, in drie inwijdingen voor maar driehonderd euro. En ja hoor, daar komen de telefoontjes alweer binnen bij de Infolijn Alternatieve Geneeswijzen. Klachten ook. Mensen die psychotisch raken, onnavolgbaar lichamelijke pijnen krijgen en gevoel van elektrische ontladingen in hun lijf die de huisarts niet snapt. “Neem maar een paracetamolletje en ga na een heet bad op tijd naar bed mevrouwtje, u bent gewoon een beetje van slag”. Dat zegt die dokter. Hij denkt: “U bent gewoon een beetje dom.” Zucht.

Hoe zit dat nou met die parodie op het leven?

Nou, jij daar, veilig lezend in je stoel, denkend: “Nee joh, dat soort dingen trap ik toch niet in?”, jou vraag ik: “O nee? Nooit eens buiten jezelf naar bevestiging en leiding gezocht?” Dat wel even onderscheiden van inspiratie buiten jezelf zoeken. Het subtiele verschil ligt in de mate waarin jij ervan afhankelijk bent.

Wie niet snapt dat het leven zoals het zich aan je aandient, de meest directe en beste leermeesteres is; dat je alle antwoorden gewoon in het hier en nu in jezelf al je hele leven met je meedraagt, loopt altijd weer opnieuw kans te verdwalen. Dan verdwaal je in een parodie op het echte leven, wat al deze “werkvormen en wegen” eigenlijk zijn. Je hebt geen bevestiging van anderen nodig. Je hebt alles al. Je hebt niets nodig. Ik daag je uit om zonder inwijdingen en zonder door anderen verzonnen identiteiten het echte leven in te gaan. Le-chaim!